شاعرانه ها مشاعره کاربران تاپ فروم

یکی مرغ چمن بود که جفت دل من بود
جهان لانه ی او نیست پی لانه بگردید
یکی ساقی مست است پس پرده نشسته ست
قدح پیش فرستاد که مستانه بگردید

هوشنگ ابتهاج

 

دلا زین تنگ زندان‌ها رهی داری به میدان‌ها
مگر خفته‌ست پای تو تو پنداری نداری پا

 

آن که به رسم کجروان سر ز خط تو می کشد
هر رقمی که می زند نامه سیاه می کند

مایه ی عیش و خوش دلی در غم اوست سایه جان
آن که غمش نمی خورد عمر تباه می کند

 

دایم گل این بستان شاداب نمی‌ماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

 

یکی زشب گرفتگان چراغ بر نمی کند

کسی به کوچه سار شب در سحر نمی زند

 

عطار
درج لعلت دلگشای مردم است
عکس ماهت رهنمای انجم است

 

دیدار تو حلِ مشکلات است
صبر ازتوخلاف ممکنات است

عهد تو وتوبه ی من از عشق
می بینم وهر دو بی ثباتست

سَعدی غم نیستی ندارد
جان دادن عاشقان نِجاتست

 

تو دو دیده فروبندی و گویی روز روشن کو
زند خورشید بر چشمت که اینک من تو در بگشا

مولانا