آشنایی با ماهیان آکواریوم

ماهی گلدفیش (Goldfish)



خانواده ماهی طلایی بسیار متنوع و از انواع زیادی تشیکل شده است و بیشترین طرفداران این ماهیها در ژاپن و چین هستند. تکثیر انواع ماهیهای طلایی بسیارآسان انجام می گیرد و تخمها از مقاومت بالایی برخوردار هستند. سرسختی و مقاومت و زیبایی این ماهی ها باعث شده است روز به روز طرفداران بیشتری پیدا کنند و هر روز کارشناسان پرورش ماهی با استفاده از علم ژنتیک و وراثت، نژادها و گونه های جدیدی را تولید می کنند. تا کنون حدود 100 نوع ماهی طلایی بوجود آمده است. که فقط چند گونه از آنها به ایران آورده شده اند که تمام آنها با موفقیت تکثیر و پرورش یافته اند، برای تکثیر ماهیهای طلایی روشهای متعددی وجود دارد که عبارتند از :

۱- روش مصنوعی

۲- روش نیمه مصنوعی

۳- روش طبیعی


ماهی نر :


1- لبه باله های آبششی جلو در ماهی های نر :


اولاً : ضخیم تر است.

دوماً : بصورت دندانه دندانه است.

سوماً: بر روی هر برآمدگی که بصورت دانه دانه و زبر است، یک نقطه سفید رنگ برآمده وجود دارد.


2- بر روی سطح آبشش یا برانشی ماهی نر همان نقاط سفید برآمده وجود دارد.


3- معمولاً گلدفیشهای ماده دارای شکم های بزرگتر و گنده ایی هستند در حالیکه نرها دارای شکل ظاهری دراز و کشیده و لاغرتر هستند.


4- درماهی نر زیر شکم قسمت خروجی لوله بیضه های نر در انتهای متصل به بدن شکل آن زوکی شبیه به نوک قلم نی سر شده است.

ماهی ماده :


1- ماهیهای ماده دارای باله های نازک و ظریفتر و لبه باله های آبششی خیلی نازک و ظریف است و هیچگونه برآمدگی و نقطه سفید بر روی آن وجود ندارد.


2- روی سطح برانشی هم هیچگونه برآمدگی و نقطه سفید وجود ندارد.


3- تمام گلدفیشهای ماده دارای شکمی چاق، گنده و بزرگ هستند و از روی شکل ظاهری آنها با نگاه اول قابل تشخیص هستند.


4- در زیر شکم قسمت خروجی لوله تخمدان در انتهایی که متصل به بدن می شود شکل آن گرد و شبیه به تخم که از آن خارج می شود است


مقاومت ماهیها طلایی در مقابل درجه حرارت آب زیاد است بطوریکه در زمستان در زیر لایه های یخ زمستانی در کف استخرها براحتی درجه حرارت پایین آب را تحمل می کنند. ماهیها خونسرد هستند و همین امر باعث می شود در هر درجه حرارتی فعالیت متناسب با آن داشته باشند در واقع در تابستان که درجه حرارت آب استخر حدود 30 درجه سانتی گراد است ماهی های طلایی بیشترین فعالیت خود را دارند و به غذا و اکسیژن خیلی زیادی احتیاج دارند و به سرعت هم رشد می کنند و از اواخر پاییز که درجه حرارت پایین می آید فعالیت آنها خیلی کم می شود و مصرف غذا و اکسیژن هم به حداقل می رسد و در زمستان به پایین ترین حد ممکن می رسد. معمولاً در زمستان از ذخیره غذایی بدنشان مصرف می کنند که همین موضوع باعث کم شدن وزن آنها می شود. بطوریکه اگر یک ماهی 200 گرم در اوایل پاییز وزن داشته باشد در آخر زمستان حدود 160 گرم وزن خواهد داشت و حدود 40 گرم از وزن آن کاسته می شود.


در آکواریم، ماهی های طلایی خیلی زود با هر شرایطی تطبیق می کنند و هر نوع غذایی را بخوبی می خورند. حتی غذاهای پس مانده بقیه ماهیها را در کف از لابه لای ماسه ها می مکند و ذرات ریز غذا را می خورند.

تحرک و جنب و جوش این ماهیها زیاد است و در مقابل بیماریها و امراض پوستی مقاوم و خیلی بندرت بیمار می شود. از طرفی چون پرخور و پرتحرک هستند، بعضی اوقات آب آکواریم را کدر آلوده می سازند که در اینصورت هر هفته بهتر است مقداری از آب آنها را تعویض کنید. اکسیژن مصرفی گلدفیشها خیلی زیاد است و باید همیشه اکسیژن آب ماهیهای طلایی تأمین باشد.

 

ماهی میداس (Midas cichlid)



ماهی میداس از خانواده سیچلایدها و اصالتا بومی کاستاریکا و نیکاراگوئه واقع در آمریکای مرکزی می باشد. میداس در طبیعت دارای رنگهای مختلف و متنوعی می باشد و معمولا خاکستری- قهوه ای کمرنگ و متمایل به صورتی و قرمز می باشد. میداس همه چیزخوار است و در وعده غذایی آن میتوان از گیاهانی مثل کاهو و اسفناج و ماهیهای کوچک و کرمها استفاده کرد. میداس دارای بدنی قوی با دندانهای تیز می باشد و علاقه ی زیادی به مبارزه با سایر سیچلایدها دارد. کمتر سیچلایدی پیدا می شود که بتواند حریف میداس شود و این ماهی قدرتمند در اکثر رقابت ها و جنگ ها پیروز میدان می شود. از نظر ظاهری شبیه به فلاورهورن است و همانند آن دارای سری برجسته است که باعث زیبایی ماهی می شود. از هیبرید پرت و فلاورهورن ماهی ای پدید می آید که از نظر ظاهری بسیار شبیه به میداس می باشد ولی نباید با میداس اشتباه گرفته شود. بنابراین موقع خرید میداس باید بسیار دقت کرد تا اشتباهی صورت نگیرد. زیرا که ماهی دورگه بسیار وحشی بوده و به تمامی ماهی ها آسیب می رساند. در صورتی که میداس چنین خوی وحشیگرانه ای ندارد

 

ماهی اسکات (Spotted Scat)

خانواده: Scatophagidae





اسکات یک ماهی آب شیرین است که در دو نوع اسکات آبی و اسکات قرمز وجود دارد. زیستگاه آن حاشیه های اقیانوس هند و جنوب استرالیا می باشد. اسکات در واقع و به طور طبیعی یک ماهی آب شور است. ولی با دستکاری های ژنتیکی انجام شده روی این ماهی می توان آن را در آب شیرین نگهداری کرد. اسکات بسیار آرام و صلحجو است و هیچگونه درگیری با ماهیهای دیگر ایجاد نمی کند. این ماهی در برابر شرایط نامساعد محیطی مقاوم است و بیشترین دلیل محبوبیت این ماهی حالت بدن جالب و خالدار است. اسکات به آب خیلی گرم احتیاج ندارد و میتوان آن را در آبی با دمای کمتر از 25 درجه نیز نگهداری کرد. بهتر است دمای آب اسکات از 28-29 درجه سانتیگراد بیشتر نشود. اسکات همه چیز خوار است و از گیاهان گرفته تا ماهیهای کوچک و کرمها می تواند مورد تغذیه آن قرار گیرد. این ویژگی اسکات را به یک ماهی تمیز کننده محیط تبدیل کرده است. زیرا از آلودگی ها و جلبک های درون آکواریوم نیز تغذیه می کند. اگر اسکاتی را تازه خریداری کرده اید و می بینید که از غذا خوردن امتنا می کند، مقداری خیار را خرد کرده( قسمت فاقد تخم) و به آن بدهید تا کم کم به شرایط محیطی آکواریوم شما عادت کند. در هنگام گرفت اسکات با تور بسیار مراقب باشید. زیرا اسکات از خارهای بسیار تیز و محکم روی کمر خود به عنوان وسیله دفاعی استفاده می کند.