به یاد داشته باشید که همان طوری که شما کسی را دنبال می‌کنید، یک شخص دیگر نیز در جستجوی رسیدن به شماست. ویل اسمیت می‌گه که کسی را دنبال نکن و خودت باش، چرا که افرادِ درست به زندگی شما تعلق دارند پیشتان می‌آیند و با شما می‌مانند تا بی‌نهایت!
ولی خداییش چرا انقدر بی رحم میشید؟ اونقدر فاصله می گیرین که آدم جرئت نمیکنه سمتتون بیاد.. اونقدر یخ می بنده نگاهتون که نفوذ تو دنیاتون میشه رد شدن از هفت خان رستم ! این فاصله ها و سردیاتونو که به دست زمان میسپرین، تبدیل میشه به یه دیوار محکم از فولاد ! دیواری که دیگه نه شکسته میشه نه میشه نادیده گرفته شه! چجوری می تونین بعد از اونهمه مهربونی و روزای خوب یهویی اینقدر غریبه شین؟ زیور شیبانی
پشت همه‌ی "من خوبم" ها و "من مشکلی ندارم" ها، یه شخصیت ظریف و شکننده است که داره تمام تلاشش رو میکنه تا قوی باشه...
تِرک هایی که حال مرا خوب می کند و سر ذوقم می آورد، معمولن گره خورده اند با خاطره و یاد عزیز رفته ای یا عزیز دوری و یا از دست رفته ای. شده اند ملغمه دلتنگی و حسرت. دورنمایش ترسناک است .. آهنگ محبوبت که پلی میشود.. میشود آینه دق و اسباب زهرمار کردن لذت، حتا دردت را انقدر زیاد میکند که میخواهی بمیری. میخواهم که دیگر تِرک های محبوبم را گره نزنم با یاد و خیال دیگری. اصلن پای موزیک را نکشم وسط دوستی ها و رابطه ها و دلبستگی ها که دوست ندارم تا بعدش فکر کنم چه کوفتی بود مگه حالا؟ که دوستم بگوید خیلی که دلتنگی چشمهایت را آرام ببند و موزیک دلخواهت رو پلی کن. کسی چه میداند چه میکشم.
نجاح محمد علی تحلیلگر عراقی در توئیتی نوشت: حاج قاسم برای اسلام و مستضعفین و ایران عزیز جانش را داد. حال نوبت شماست که انتخاب کنید. یه سوال: اگه صدام موفق میشد بخشی از خاک ایران رو ضمیمه عراق کنه ایشون (و امثال ایشون) بدشون میومد ؟؟!!
به نظرم، آزاردهنده‌ترین وجه «تنهایی»، خودِ تنهایی نیست: افراد بالاخره راهی برای پُرکردنِ اوقات‌شان پیدا می‌کنند. آزاردهنده‌ترین وجه «تنهایی»، احساسِ تعلق‌نداشتن است. آدمِ تنها برای این پرسش جوابِ خوشایندی ندارد: چرا من به هیچ‌کس/هیچ‌جا تعلق ندارم؟ ابراهیم سلطانی
