یک میلیون مخاطب ماهانه در کنسرت

چگونه به یک میلیون مخاطب ماهانه در کنسرت رسیدیم؟
امروز، کنسرت در ایران به قله رسیده است و ماهانه یک میلیون مخاطب ثابت به تماشای اجرا‌های زنده موسیقی می‌نشینند.


یکی از دستاورد‌های مهمی که در دولت سیزدهم به وقوع پیوست، به تعادل رساندن حجم کنسرت‌های ماهانه در کشور است. این کنسرت‌ها فارغ از گونه‌های مختلف خود که در حوزه پاپ، سنتی، نواحی و... برگزار می‌شوند، عدالت فرهنگی را در سراسر کشور برقرار کرده اند و حالا مردم سایر استان‌ها می‌توانند همانند پایتخت، به اجرای زنده خواننده مورد علاقه خود بروند.

بر همین مبنا، اکنون مدت‌هاست که میانگین کنسرت ماهانه کشور، حول‌وحوش ۵۰۰ نوبت اجرا است. اجرا‌هایی که اگر بخواهیم ظرفیت میانگین سالن‌های آن را ۲۰۰۰ صندلی در نظر بگیریم، به عدد یک میلیون مخاطب می‌رسیم که قطعا یک شاخص آماری قابل‌قبول به حساب می‌آید.

این اتفاق از این منظر مهم به نظر می‌رسد که اولا: هیچ‌گاه طی سالیان اخیر، تعدد کنسرت‌های کشور به این عدد نرسیده بود. ثانیا: هیچ‌گاه تمامی استان‌های کشور، هم‌تراز با یکدیگر، از امکان کنسرت خوانندگان مختلف برخوردار نبود و ثالثا: شور و حرارت کنسرت‌های ما به اندازه‌ای نبود که بخواهد ماهانه منجر به جذب یک میلیون مخاطب شود.

عطش مخاطب ایرانی برای حضور در کنسرت به اندازه‌ای است که طی نوروز سال گذشته که حجم کنسرت‌ها در کشور، کم شده بود، حدود ۴۰۰ هزار نفر از کشور برای حضور در اجرا‌های زنده خوانندگان فارسی‌زبان، از کشور خارج شدند تا به‌اصطلاح، با یک تیر، دو نشان بزنند و همزمان که برنامه مسافرت نوروزی آن‌ها تنظیم شده بود، به یک کنسرت نیز می‌رفتند. هم‌چنان‌که همین عطش در پائیز سال گذشته نیز به چشم آمد. زمانی که خوانندگان داخل کشور تحت فشار رسانه‌های خارجی، مجبور شدند تا برای بیش از ۴ ماه، به روی صحنه نروند. در آن زمان نیز برخی از مخاطبان جدی کنسرت، برای حضور در اجرای زنده معدود خواننده فارسی‌زبان، از کشور خارج شدند.

از ششم بهمن‌ماه سال گذشته که کنسرت‌ها در کشور با ابتکارعمل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، روی دور تند افتاد، استقبال مخاطبان از این جریان، فوق‌العاده بود. زانکو، نخستین خواننده‌ای بود که پس از حوادث پائیز سال گذشته، به روی صحنه رفت و کمتر کسی گمان می‌برد که نخستین اجرای این خواننده جوان، از سوی مردمی که رسانه‌های خارجی آن‌ها را تحت عناوینی، چون معترض یا داغدار می‌خواندند، مورد استقبال قرار بگیرد، اما صندلی‌های هر دو سانس اجرای این خواننده از مخاطب تکمیل شد تا ثابت شود مردم ایران، تا این اندازه تشنه کنسرت هستند.

در ادامه، رضا صادقی، سیروان خسروی و ماکان‌بند نیز به روی صحنه رفتند که تمامی این اجرا‌ها با اقبال خیره‌کننده‌ای از سوی مخاطب همراه بود. پس از این اجرا‌ها نیز جشنواره موسیقی فجر برگزار شد که تمامی اجرا‌های مردمی آن، مورد توجه قرار گرفت. تنها در یک زمینه، ۱۲ خواننده پاپ، طی ۶ شب به روی صحنه رفتند که بلیت تمامی این اجراها، در کسری از ساعت، تمام شد.

پس از جشنواره موسیقی نیز سونامی کنسرت در کشور به راه افتاد که این جریان تا به امروز، با شدت بسیاری در حال برگزاری است. شدت این اتفاق تا جایی است که قیمت بلیت طی یک سال اخیر، طی ۲ نوبت گران شد تا امروز به سقف ۸۰۰ هزار تومان برسد. اما نه این عامل و نه رونق بازار سیاه بلیت‌های چندمیلیونی کنسرت نیز مانعی بر سر راه علاقمندان به حضور در اجرا‌های زنده فراهم نکرد.

طی یک سال اخیر، تمام بلیت‌های کنسرت ۶ خواننده، در کمتر از ۱۵ دقیقه به فروش رفت. روند تکمیل شدن فروش سالن دیگر خوانندگان نیز از ۱ ساعت تا ۴ روز در نوسان است که تمام این موارد نشان می‌دهد مخاطبان ایرانی، عطش بسیاری برای حضور در کنسرت خواننده موردعلاقه خود دارند.

همین چند روز پیش بود که معاون هنری وزیر ارشاد اعلام کرد که برای جشنواره موسیقی امسال، چندین خواننده پاپ برای حضور در این بخش غیررقابتی، اعلام آمادگی کرده‌اند که این اتفاق، قطعا در نتیجه استقبال خیره‌کننده‌ای است که از اجرا‌های زنده کشور به عمل می‌آید. جریانی که طی آن، مخاطب یک میلیون ماهانه برای کنسرت تثبیت شده و این روند با آمدن خوانندگان جدید، رو به فزونی نیز خواهد گذاشت؛ بنابراین کنسرت به‌عنوان یکی از شاخصه‌های اصلی نشاط عمومی در کشور، به تراز آماری مطلوبی رسیده که همه طرف‌ها را راضی نگه‌داشته و اکنون این امید می‌رود که مدیر جدید دفتر موسیقی وزارت ارشاد، با ابتکارعمل‌های خود، زمینه را برای رونق بیشتر این اجرا‌ها که منجر به ارتقای سطح نشاط اجتماعی در کشور می‌شود، فراهم کند.

برداشت اشتباه از سخنان وزیر و حاشیه‌هایی زودگذر

در روزهای گذشته، محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در سفری که به زنجان داشت، گفته بود: برای حضور در اجرا‌های صحنه‌ای (کنسرت) نوروز ۱۴۰۱ حدود ۴۰۰ هزار نفر از کشور خارج شدند، اما سال گذشته طی یک‌ماه یک میلیون نفر در داخل کشور برای حضور در کنسرت‌های داخلی شرکت کردند که تاکنون سابقه نداشته است.

هرچند که این صحبت‌های وزیر، به صورت اشتباه بازتاب داده شد. در متن آن خبر به اشتباه از زبان وزیر عنوان شده بود که این یک میلیون مخاطب، از خارج کشور به داخل آمده اند! اما خوشبخت صدای ضبط شده وزیر در آن مراسم، موجود بود و اثبات می‌کرد که اسماعیلی، براساس آمار کنسرت‌هایی که در داخل کشور برگزار شده است، اعلام کرده که هموطنان هنردوست ما در داخل کشور، از این برنامه‌های زنده استقبال کرده اند که رقمی قابل اعتنا و ارزشمند به حساب می‌آید.

اما غبار این حاشیه ها، هیچ گاه اصل موضوع را نمی‌تواند پنهان کند. اصل موضوع این است که طی یک سال اخیر، با حمایت مسوولان فرهنگی و هنری، اتفاقی در تاریخ موسیقی ایران به ویژه در حوزه اجرا‌های زنده، رخ داده است که هیچ گاه، نظیر آن را تجربه نکرده بودیم. رونق کنسرت‌های موسیقی، واقعیتی است انکارناپذیر و البته افتخارآمیز. جامعه هنردوست و هنرپرور ایرانی، برخلاف فشار تحریم‌های ناجوانمردانه اقتصادی، از صنعت-هنر موسیقی، آنچنان دفاع جانانه‌ای کرد که همه حاشیه ها، زودگذر و بی اهمیت خواهد بود. آفتاب هنر، در این سرزمین، هیچ گاه غروب نخواهد کرد