تفاوت عشق زمینی و عشق آسمانی عشق، رها شدن از جاذبه زمین است. عشق به انسان قدرت بال زدن و اوج گرفتن می‌دهد. وقتی پرواز کردی طبیعی است زمین در نظرت کوچک و حقیر جلوه می‌کند. در این هنگام اگر عشق زمینی باشد از چشمت خواهد افتاد و تازه نقص‌هایش را می‌بینی. عاشق ماه و ستاره‌ای باشید که هر چه به سویش بروی به آن نمی‌رسی.
روزی که گذشت ما هر روز غروب، با آ ن روز از عمرمان برای همیشه خداحافظی می‌کنیم تا قیامت، گاهی آرزو می‌کنیم آنجا هم او را نبینیم، ولی قطعاّ او را خواهیم دید.
با خدا حساب کن اگر کسی به شما قولی داد، وفایش را از خدا بخواه. اگر کسی به تو خیانت کرد جبرانش را از خدا بخواه. اگر کسی به شما خدمتی کرد، تشکرش را از خدا بکن. البته از خود افراد هم وفا و جبران بخواه، و از خود افراد هم تشکر بکن. ولی همیشه طرف اصلی خودت را خدا بدان که تو را دوست دارد.
بهترین احساس رضایت احساس رضایتمندی خوب است از خود راضی شدن خوب نیست، ضمن آنکه نارضایتی از خود هم نباید به ناامیدی برسد. بهترین احساس رضایت، راضی بودن از خداست.
به آن جا نگاه کن فردایی که علاقه‌هایت یا سرد می‌شوند یا تغییر خواهند کرد و احساساتت منطقی‌تر و معقول‌تر خواهند شد و عجله‌هایت به آرامش و صبر تبدیل می‌شوند را در نظر بگیر، و از همین الان به تعدیل خودت بپرداز و آرام‌تر دربارۀ هر‌چیزی قضاوت کن و صبورانه‌تر و عاقلانه‌تر رفتار کن.
بدی‌های پنهان ما را لو می‌دهد غالباً آشکار شدن عصبانیت و پرخاشگری ناشی از ناکامی‌های پنهان است و توهین آشکار دیگران، ناشی از تکبر پنهان و آشکار دیگران را تمسخر کردن ناشی از حسادت و حقارت پنهان. نباید بدی‌ها را صرفاً پنهان کرد چون در جای دیگری به صورت بدتر خود را آشکار می‌کنند بلکه باید بدی‌ها را ریشه‌کن کرد.
با خدا حساب کن اگر کسی به شما قولی داد، وفایش را از خدا بخواه. اگر کسی به تو خیانت کرد جبرانش را از خدا بخواه. اگر کسی به شما خدمتی کرد، تشکرش را از خدا بکن. البته از خود افراد هم وفا و جبران بخواه، و از خود افراد هم تشکر بکن. ولی همیشه طرف اصلی خودت را خدا بدان که تو را دوست دارد.
او ما را دوست دارد خدا ما را دوست دارد. نسبت به ما بی‌تفاوت نیست. پس هیچ‌گاه ما را در امتحانی قرار نمی‌دهد که نتوانیم از عهده آن بر‌آییم؛ و ما را در معرض معصیتی قرار نمی‌دهد که نمی‌توانی توبه کنیم. ناامیدی از چنین خدایی واقعاً گناه کبیره است. همین امید و اطمینان به محبت خدا و یادآوری آن؛ رشد دهنده است.
اگر نتوانستیم عاشقانه نماز بخوانیم نماز یعنی مؤدبانه در خانه خدا ایستادن و از سر ادب و تواضع، اقرار به عبودیت کردن. اگر عاشقانه یا فقیرانه هم نتوانستی بروی در خانه خدا، باید مؤدبانه بروی. گاهی از اوقات، انسان با همه نیاز و با علاقه‌اش به خدا، حس مناجات عاشقانه و یا گدایی در خانه خدا نرود؛ ولی همیشه می‌توان ادب را رعایت کرد.
افتتاح زندگی جدید قیامت بیش از آنکه پایان حیات دنیا باشد، آغاز حیات جاودانۀ آخرت است. هر که از دنیا می‌رود، بیش از آنکه حیات دنیایش پایان یافته باشد؛ حیات آخرتش آغاز شده است. به همین دلیل برایش فاتحه می‌خوانند. فاتحه یعنی آغاز و افتتاحیه، نه پایان و اختتامیه.
