#حدیث #امام_علی علیه السلام می فرمایند : برترين عبادت ها، صبر، خاموشي و انتظار فرج مي باشد أفضَلُ العبادةِ الصّبرُ والصّمت ُو انتظارُ الفَرَج. بحار الانوار، جلد 74، صفحه420
امام علی علیه السلام لِکُلِّ شَیءٍ وَجهٌ وَ وَجهُ دینِکم الصَّلاةُ؛ هر چیز دارای سیماست ، سیمای دین شما نماز است . (بحار الانوار،ج۸۲،ص۲۲۷)
امام صادق علیه السلام اَحبّ اخوانى الى من اهدى الى عیوبى؛ محبـوبتـرین بـرادرانـم نزد من، کسـى است که عیبهایـم را به من اهدا کنـد. (تحف العقول،ص۳۶۶)
#حدیث #امام_کاظم علیه السلام : وَاللّهِ ما اُعطِىَ مُومِنُ قَطَّ خَیرَ الدُّنیا وَالآخِرَةِ، اِلاّ بِحُسنِ ظَنِّهِ بِاللّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ رَجائِهِ لَهُ وَ حُسنِ خُلقِهِ وَالکفِّ عَنِ اغتیاب المُؤمِنینَ به خدا قسم خیر دنیا و آخرت را به مؤمنى ندهند مگر به سبب حسن ظن و امیدوارى او به خدا و خوش اخلاقى اش و خوددارى از غیبت مؤمنان. بحارالأنوار، ج 6، ص 28، ح29
امام حسین علیه السلام إنَّ النّاسَ عَبیدُ الدُّنیا، وَ الدّینُ لَعقٌ عَلى ألسِنَتِهِم یَحوطونَهُ ما دَرَّت مَعایِشُهُم، فَإِذا مُحِّصوا بِالبَلاءِ قَلَّ الدَّیّانونَ مردم بنده دنیایند و به ظاهر دم از دین مى زنند و تا زمانى که زندگیشان تامین شود از آن دفاع می‌کنند اما چون در بوته آزمایش قرار گیرند دینداران اندک اند تحف العقول
#حدیث #امام_على عليه السلام: انَّ بِذَوِى الْعُقولِ مِنَ الْحاجَةِ اِلَى الاَْدَبِ كَما يَظْمَأُ الزَّرْعُ اِلَى الْمَطَرِ نياز عاقلان به ادب، همانند نياز كشتزاربه باران است. غررالحكم حدیث ۳۴۷۵
رسول خدا صلی الله علیه و آله لا یَنالُ شَفاعَتی مَن اَخَّرَ الصَّلوةَ بَعدَ وَقتِها؛ کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من نخواهدرسید (بحارالانوار،ج،۸۳ص۲۰)
امام علی علیه السلام العِلمُ وَراثَهٌ کَریمَهٌ ، وَ الادابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَهٌ ، وَ الفِکرُ مِرآهٌ صافِیَهٌ؛ علم میراث گرانبهائی است و ادب لباس فاخر و زینتی است و فکر آئینه ای است صاف. (نهج البلاغه)
امام محمدباقر علیه السلام مَن تَرَکَ الجَماعَةَ رَغبَةً عَنها وَ عَن جَماعَةِ المُسلِمینَ مِن غَیرِ عِلَّةٍِ فَلا صَلاةَ لَه؛ کسی که از روی بی میلی ،بدون عذر و علت نمازجماعت را که اجتماع مسلمانان است ترک کند، نمازی برای او نیست. (امالی شیخ صدوق،ص۲۹۰)
امام علی علیه السلام مَن صَلّی رَکعَتَینِ یَعلَمُ مایَقولُ فِیهما اِنصَرَفَ وَ لَیسَ بَینَه وَ بَینَ اللهِ – عَزَّ وَ جَلَّ – ذَنبٌ؛ هر کس دو رکعت نماز بخواند و بداند چه می گوید، از نماز فارغ می شود، درحالی که میان او و میان خدای عز و جل گناهی نیست. (اصول وافی،ج۲،ص۱۰۰)
