بطور کلی موهای افراد از نظر چربی و خشکی به سه دسته تقسیم می شود : چرب ، خشک و معمولی . در ادامه به شرح هر کدام خواهیم پرداخت. موهای چرب : موهای چرب به گونه ای هستند که فقط تا چند ساعت پس از شستشو وضعیت عادی دارند ولی مدتی پس از آن به هم می چسبند و برق می زنند.در صورت گذشت زمان بیشتر و در اثر تجمع رسوبات چربی روی آن ، حالت مات و کدر پیدا می کنند . موها آغشته به چربی شده و بصورت دسته دسته روی هم می خوابند و به همین جهت حالت شل داشته و اگر آنها را بلند کنیم ، به سرعت سر جای خود می افتد. موهای چرب خوب شانه نمی شوند و پس از شانه زدن روی آنها شوره های چربی مشاهده می گردد.خارش سرمعمولا وجود دارد و در صورت تاخیر در استحمام باعث کلافگی شخص می شود . در موارد شدید قرمزی پوست سر و جوش های خارش دار هم وجود دارد.علل مهم چربی موی سر ، افزایش فعالیت غدد چربی تحت اثر هورمون های جنسی و همچنین خصوصیات ژنتیکی فرد است.چربی موی سر ارتباطی به سطح چربی های خون ندارد. موهای خشک : موهای خشک زبر و غیر قابل انعطاف بوده و از نظر ظاهری حالت مات و بدون درخشندگی دارد.هنگام برس زدن خوب حالت نگرفته و وز وز می شود. در نتیجه برس زدن شکسته شده و باعث بروز موخوره می گردد.مهم ترین علت ایجاد موی خشک ، دستکاری زیاد موهاست که باعث آسیب لایه کوتیکول مو می گردد. این مشکل در افرادی که پوست سرشان خشک است و چربی کافی جهت نرم کردن موها وجود ندارد ، بیشتر دیده می شود. مهم ترین اصل در درمان موی خشک محافظت مو از آسیب های محیطی و عدم دستکاری موهاست.شستشو با شامپوهای ملایم و استعمال نرم کننده پس از شامپو زدن از اصول اولیه مراقبت از این موهاست . موها را نباید در حمام شانه زد ، بلکه باید پس از خشک شدن برس زده شود . بهتر است از شانه های پلاستیکی یا شانه های دارای دندانه نوک تیز استفاده نشود و موها با سشوار خشک نگردد . چرب کردن روزانه با استفاده از لوسیون های نرم کننده یا روغن های گیاهی موثر خواهد بود. موهای معمولی : این نوع مو خصوصیات حد وسط دو نوع قبلی را دارد و در حقیقت طیف میانی را شامل می شود که یک سر آن موی خشک و سر دیگر طیف موی چرب است . افراد دارای موی معمولی ، نسبت به دو گروه قبلی درد سر خیلی کمتری در زمینه مراقبت از موی خود دارند. این نوع موها معمولا نسبت به شامپوهای با برندهای مختلف سازگاری بهتری دارند
