خدا ناباوری و خدا باوری

خداناباوری و خداباوری در نقد خدا ناباوری
1- در بین آتئیست ها زیاد مشاهده کردم که متافیزیک و فراماده از طرف آنها مورد انکار قرار میگیرد
فرض کنیم فراماده وجود نداشته باشد
فرض کنیم همه چیز جرم است همه چیز انرژی است
همه چیز ژن است فرض کنیم افکار ما فقط پالس الکتریکی مغز است
در این صورت با چه ملاکی میتوان حق و باطل را مشخص کرد؟
انسان ها از ژن و ملکول ساخته شده اند حیوانات هم مینطور
در این صورت فرق ما و حیوانات در چیست؟
بقول کنت هویند
اگر فرگشت درست باشد نمیتوانی بدانی که درست است ،چون مغز تو چیزی بجز مواد شیمیایی نیست.

2- ماده گرایی باعث پوچ گرایی میشود
مثلا نیچه یکی از فلاسفه بزرگ آتئیست پوچ گرا بود
یا مثلا سم هریس میگه ادراک انسانی وهم است
یا مثلا واتسون یکی از دانشمندان آتئیست به صراحت وجود معنا را رد میکند
او میگوید:خوب، من فکر نمی کنم که بودن ما هیچ مقصودی داشته باشد. ما صرفاً حاصل فرگشت هستیم. ممکن است بگویید، ‹خدای من، اگر فکر می کنید وجود ما مقصودی ندارد، پس حتماً زندگی بسیار غمباری دارید.› اما من انتظار نهار دلپذیری را دارم
با این جهان بینی دیگر معنا ،بیمعنی میشود
نشاط زندگی پایان میابد
و سرانجام کار خودکشی میشود

در مزیت خداباوری
1_ "یابن آدم!انی احبک فانت ایضأ احببنی" حدیث قدسی
ای انسان!من تورا دوست دارم تو نیز مرا دوست بدار
"عبدی! أنا و حقی لک محب،فبحقی علیک کن لی محبأ" حدیث قدسی
بنده ی من!سوگند به حق خودم دوستدار تو هستم،پس سوگند به حق من برتو،مرا دوست بدار.
_ما همچین خدایی دارم ، خدایی که در اول سوره هاش خودش را مهربان و بخشنده معرفی میکند
ما به جاودانگی روح باور داریم که باعث آرامش و آسایش ما میشود
حتی بعضی تحقیقات روانشناسی هم خداباوری را فطری معرفی میکنند

2-بعضی از آتئیست ها به آمار دانشمندان خداناباور متوسل میشوند
اولا که آمار مرکز تحقیقاتی پیو و AAAS طور دیگری ذکر شده
دوما بر اساس همان آمار حدود 70% ریاضیدان ها خداباور هستند اما بعضی از دوستان فقط به آمار فیزیکدان ها متوسل میشوند
سوما به نظر شخصی من امکان اثیات خدا از طریق علم تجربی وجود ندارد
چون علم تجربی به حقایق مادی میپردازد و خدا حقیقت فرامادی است
اثبات تجربی با شناخت همراه است و شناخت با تسلط همراه است
در حالیکه نه میتوان خدا را شناخت و نه بر آن مسلط شد
اثبات وجود خدا را فلسفه بدوش میکشد نه علم تجربی
خیلی از بزرگان فلسفه از سقراط و افلاطون گرفته تا کانت و دکارت به وجود خدا باور داشتند

نظر کانت در مورد خدا و بقای نفس از ویکی پدیا
_کانت برهانی در جهت اثبات وجود خداوند ارائه می‌کند که به برهان اخلاقی مشهور است. او استدلال می‌کند که عقل عملی حکم می‌کند که انسان وظیفه دارد به دنبال خیر تام باشد. خیر تام شامل فضیلت کامل و سعادت کامل است. هم چنین عقل عملی حکم می‌کند که هر وظیفه‌ای تنها در صورتی بر عهدهٔ مکلف است که از عهدهٔ آن برآید و مهیا کردن شرایط جهان خارج برای رسیدن به خیر استعلایی، از عهدهٔ انسان خارج است. پس باید خالقی در طبیعت این هماهنگی را برقرار سازد که همان خداست. این نوع استدلال ابداع کانت است چرا که پیشینیان از اثبات وجود خداوند تعهد اخلاقی را نتیجه می‌گرفتند اما کانت مسیر عکس را می‌پیماید.در مورد بقای نفس نیز کانت استدلالی مشابه می‌آورد و می‌گوید که نفس انسان خود را مکلف می‌یابد که به سوی کمال و سعادت و خیر تام حرکت کند اما در این دنیا عقل پایبند تمایلات و طبع است و سعادت و خیر تام با هم به دست نمی‌آیند، پس می‌توان امیدوار بود پس از مرگ درجهانی که این تباین میان عقل و طبع وجود نداشته باشد به کمال برسد

 

جفتشون باور و عقیده هستن