به خود آ

نه مرادم ، نه مریدم

نه سیاهم ، نه سپیدم

نه پیامم ، نه کلامم

نه علیکم، نه سلامم

نه چنانم که تو گویی

نه چنینم که تو خوانی

و نه آنگونه که گفتند و شنیدی

نه سمائم ، نه زمینم

نه به زنجیر کسی بسته و نه برده دینم

نه سرابم ، نه خرابم

نه برای دل تنهایی تو جام شرابم

نه هراسان نه دلیرم

نه گرفتار و اسیرم ، نه حقیرم

نه فرستاده پیرم ، نه به هر خانقه و مسجد و میخانه فقیرم

نه جهنم ، نه بهشتم

که من از سود و ضرر نیست سرشتم

این سخن را من از امروز ، نه گفتم ، نه نوشتم

بلکه از صبح ِ ازل با قلم ِ نور نوشتم

که حقیقت نه به رنگ است و نه بو

نه به های است و نه هو

نه به این است و نه او

نه به جام است و سبو

گر به این نقطه رسیدی

به تو سربسته و در پرده بگویم

تا کسی نشنود این راز گهر بار جهان را

آنچه گفتند و سرودند و نمودند که دانی

که تو اینی و تو آنی

بهر این بود که در بستر ِ افکار خودت خسته بمانی

تو در آن گفته و بشنیده نمانی که ندانی

خودِ تو جان جهانی

گر نهانی و عیانی ، تو همانی

تو هم اینی و هم آنی

تو همانی که همه عمر به دنبال خودت نعره زنانی

تو ندانی که خود آن نقطه عشقی

تو خود ، اسرار نهانی

همه جا تو ، که نه یک جای ، نه یک پای

عیان شو که خود ِ تو همه ای ، با همه ای ، در همه ای

نشوی گم ز چنین همهمه ای

که تو فردی و یکی از همه ای

تو سکوتی ، تو خود باغ بهشتی

که همه طالع خود را تو نوشتی

همه سویی ، همه جایی

نه به خود آمده از فلسفه چون و چرایی

تو کجایی ؟

نکند بر در ِ درگاه خودت رو به گدایی؟

که تورا گشتن ِ اندر پی ِ خود ، عین جدایی

به تو سوگند گراین راز شنیدی و نترسیدی و بیدار شدی در همه افلاک

به درخانه متروکه هرکس ننشینی

و بجز روشنی شعشعه پرتو خود هیچ نبینی و گل وصل بچینی

به خود آ ، که بزرگی و نه جزئی

تو نه چون آب در اندام سبویی و به سویی ، خود اویی

به خود آ

 

به خود آ، به خود آ که گمشده در تاریکی منم
به خود آ، به خود آ که فراری زاین دنیا منم
به خود آ، به خودآ که مجنون این دنیا منم..

 

ای آنکه تو طالب خدایی به خود آ
از خود بطلب کز تو جدا نیست خدا

اول به خود آ چون به خود آیی به خدا
کاقرار نمایی به خدایی به خدا

 

به خود آی

زندگی را تو بساز نه بدان ساز که سازند و پذیری بی حرف

زندگی یعنی جنگ و تو بجنگ

زندگی یعنی عشق ، تو بدان عشق بورز .....

 

بس است دیگر، به خود آ..
دیدی که چگونه دیشب دلم رویِ دست‌هایم جان داد..

 

به خود آ

بنمایم به تو آسان همه ی راز نهانی؟
چه کسان اهل یمینند و یساری چه کسانی؟
تو اگر یاری و بر ضعف زمین خورده معینی
به خدا دست خدایی و ز اصحاب یمینی
سر یاری تو اگر بهر زمین خورده نداری
به یقین دان که تو از جرگه و اصحاب یساری
می و میخانه و سجاده بهانه است به خدا
به خود آ تا به خدایی برسی رو به خود آ