با تو زندگی تو یک اتاق سرد مثل زندگی توی کاخ الیزه بود پیش تو قدم زدن هر جای شهر مثل راه رفتن تو شانزلیزه بود تا تو رو هر لحظه دارم تو دلم همه دارو ندارم این دله زندگی با تو تو یک زیرزمین بهتر از بالای برج ایفله هوا که ابریه بدون تو کجا برم چقدر تو فکرتو تمام شهرو راه برم هوا که ابریه ی حسرتی میون ماست قدم که میزنی بگو دلت کجاست توی بیداری بزار ببینمت سهم من از یک خواب نیست بعد تو حتی ونیزم قد من انقدر دنیاش رو آب نیست بعد تو حتی ونیزم قد من انقدر دنیاش رو آب نیست هوا که ابریه ی حسرتی میون ماست قدم که میزنی بگو دلت کجاست
