تفاوت آدمها و انسان ها: آدم ها زنده هستند، انسان ها زندگی می‌کنند! آدم ها می‌شنوند، انسان ها گوش می دهند! آدم ها می‌بینند، انسان ها عاشقانه نگاه می کنند! آدم ها در فکر خودشان هستند، انسان ها به دیگران هم فکر می کنند! آدم ها میخواهند شاد باشند، انسان ها می خواهند شاد کنند! آدم ها، اسم اشرف مخلوقات را دارند؛ انسان ها، اعمال اشرف مخلوقات را انجام می دهند! آدم ها انتخاب کرده اند که آدم بمانند؛ انسان ها تغییر کردن را پذیرفته اند تا انسان شوند! آدم ها و انسان ها هردو انتخاب دارند، اینکه آدم باشند یا انسان، انتخاب با خودشان است. نیازی نیست انسان بزرگی باشیم، انسان بودن خود نهایت بزرگیست... انتخاب ما چیست؟! می خواهیم یک آدم معمولی باشیم یا یک انسان...؟
خودتان باشید نه فتوکپی و رونوشتِ همدیگر! خودتان را از روی دستِ دیگران ننویسید! باور کنید چیزی که هستید، بهترین حالتی است که می توانید باشید. بعضی ها، ساکتشان دلنشین است، بعضی ها پرحرفشان. بعضی ها، باچشم و موی سیاه، زیبا هستند، بعضی ها با چشمان رنگی و موی بلوند! بعضی ها، با شیطنت دل می برند، بعضی با نجابت... جذابیتِ هرکس منحصر به خودش است. باورکنید رفتار و خصوصیاتِ تقلید شده و مصنوعی، شخصیتتان را خراب می کند. تا می توانید "خودتان" باشید
بیایید امروز باهم یه قراری بذاریم که اگه ویژگی خوبی در آدمای اطرافمون دیدیم، بهشون بگیم! بهش بگیم که چه خوش تیپه، چه خوشگله، چه خلاقه، چه باشعوره... هیچکس با یه بار شنیدن این حرفا تغییر نمیکنه، ولی برای یه ساعت حالش خوب میشه. تازه اینجوری خودتون هم حالتون بهتر میشه! «قرارمون یادت نره...»
آدمهايى که شما را بارها و بارها مى آزارند. مانند کاغذ سمباده هستند. آنها شما را می‌خراشند و آزار میدهند ، اما در نهايت شما صيقلى و براق خواهيد شد و آنها...مستهلک و فرسوده . پس به قول نيما يوشيج : چايت را بنوش و نگران فردا نباش ، از گندمزار من و تو, مشتى کاه می‌ماند براى بادها و يادها
بَرنده باش، نه بُرّنده ! نه کسی که امیدِ کسی را می بُرد، نه کسی که برای برون ریزیِ خشم و دردهایش، ارزشِ دیگران را به زیر سوال می گیرد . کسی باش که برای صعود خودش می جنگد، نه سقوطِ آدم ها ! کسی که دنبالِ مقصر نمی گردد و شوقِ دیدنِ ایستادگی و موفقیتِ آدم ها را دارد، کسی که برای خوب بودنِ حالِ خودش و خوب بودنِ حالِ دیگران، قدمی بر می دارد . کسی باش که به جای ایستادن و اعتراض به حفره های مسیر؛ حفره ای را پر می کند و به مسیرش ادامه می دهد ... اگر ادامه دادن و پیروزی سخت شد و تمام جهان، دست از ادامه برداشتند، تو شهامت داشته باش و خلافِ جریانِ رود شنا کن . تو دلت را به دریا بزن، وَ برنده باش
به آدما خوبیاشون رو بگید حتی اگر کم باشه. بذارید بفهمن تو ذهن شما چجوری ثبت شدن. مثلا من همیشه به یکی از دوستام میگفتم من صبر کردن و عصبانی نشدن رو از تو یاد گرفتم، تو چقدر آرومی و... می‌دونستم واقعا اونقدرا هم صبور نیست ولی با من که بود خودش رو صبور نشون میداد ...
آدما یه وقتایی به فکر خودشونم نیستن، چه برسه به اطرافیانشون... بی انصاف نباشیم، شرایطِ سختشونو سخت تر نکنیم با شکایت از مثلِ همیشه نبودن با گله که تو دیگه منو دوست نداری.. بی انصاف نباشیم آدما فقط یه وقتا نیاز دارن به هیچی فکر نکنن همین!!
زندگی آنقدر کوتاه است که گاهی حیف است " دوست داشتن" ها را دریغ کنیم... چقدر خوب می‌شود اگر، دوستی به ما حس خوبی را انتقال داد، اگر همدم تنهایی مان شد، لبخند بر لبهایمان نشاند، و باعث دلگرمی مان شد، ماهم مهربانی را دریغ نکنیم،و "دوست داشتن مان"را به زبان بیاوریم... تا بداند که بودنش چقدر برایمان عزیز است... چقدر ارزشمند است و چقدر حالمان با بودنش خوب است... قدر بدانیم آدم های خوب زندگیمان را... زمانی می‌فهمیم چقدر بودنشان مهم بود؛ که دیگر دیر است...
