یک‌دوره مداوم از سر صبح انرژی داری .دیوانه وار.خستگی‌ناپذیر. فشارهای بیرونی رو راحت رد میکنی.حتی غم ها و دردها تبدیل به انرژی میشن برای کار و فعالیت مضاعف. اما بطرز عجیبی اون نیرویی که این همه سرپا نگهت داشته رهات میکنه و در کسری از ثانیه سقوط میکنی. دوره خواب آلودگی های مدام.مریضی پشت مریضی.بی تمرکزی.ناهوشیاری. اون چه که تا قبل سیال و روان و رها بود حالا سنگین و سنگی میشه و بار غیر قابل تحملی میشه روی شونه هات . این حال بد سرخوشی تمام روزهای خوب رو میشوره میبره.
مجری اینترنشنال به نشانه ی اعتراض از کارشناس برنامه میپرسه چجور برای افراد دیگری این حکم بریده نشده ولی برای این فرد بریده شده ؟! یک لحظه حس کردم کل سیستم قضایی پودر شد در باد به یغما رفت
شب امتحان شد و دریغ از خوندن یک وازه فردا امتحانه الانم که وقت استراحت برم بخوابم تا فردا زحماتم هدر نره :sing:
تا الان فکر میکردم این باور که همه یجور متفاوتی خاصن، کلیشه است. ولی الان واقعا بهش پی بردم. همه خاصن فقط بعضیا دوربینی روشون نیست خاص بودنش رو ضبط کنه، بعضیا آدم ریزبین و بامحبتی که بهشون گوشزد کنه رو ندارن، بعضیام انقد خودخوری کردن که پذیرفتن خاص بودن فقط برای بعضی آدمهاست و رفتن توی لاک خودشون.
