رقص واژه ها

بالاخره من ماندم و من
من از من رنجیده است
هیچکس نیست
برای پا درمیانی...
‌

 

نمانده در دلم دگر توان دوری
چه سود از این سکوت و آه از این صبوری…

 

نمی‌دانم چند مانده‌است از شب دشوار ؛
تا رسیدن هنوز باید رفت ..
« کار سخت است و راه ناهموار »

 

غوطه در غم می زنم اسمش گذار زندگیست

 

•| در قید غمم، خاطر آزاد کجایی؟ |•

 

تو
چه راحت
شعر می‌شوی
با تو برای شعر گفتن
نیازی به عشق نیست...

 

حافظ می گفت :

حال خونین دلان که گوید باز

 

دل
تو را خواست
حریفش نَشدم...
جان دادَم !!!

 

در میان مبهم و تاریک..
در میان ازدحامی کور..
اشوبم تویی..
مرا بشکاف از میان هجوم رنگهای خاکستری مات..
من سبزم مرا بشکاف ..
بافته شده ام در رجی از درد با رنگی ک شبیه من نیست
گره بگشا ..قبل از انکه سبز مایل ب زرد شوم..
گره بگشا و مرا باز کن از این رج خاکستری درد

یاس..دوم اذر هزارو چهارصد

 

می رقصــید در یـــادم .