غلام آن سبک روحم که با من سر گران دارد جوابش تلخ و پنداری شکر زیر زبان دارد مرا گر دوستی با او به دوزخ می‌برد شاید به نقد اندر بهشتست آن که یاری مهربان دارد به قلم مشرف الدین مصلح بن عبدالله شیرازی
گفتم ای دوست، تو هم گاه به یادم بودی؟ گفت من نام تو را نیز نمی‌دانستم بغض را خنده ی مصنوعی من پنهان کرد گریه را مصلحت‌آمیز نمی‌دانستم
