فاطمه گودرزی دارای مدرک تحصیلی دیپلم اقتصاد است، او در اداره بازیگری دوره دو ساله تئاتر را گذراند. از سال ۱۳۶۷ فعالیت تلویزیونی خود را با مجموعه تلویزیونی «گالش های مادربزرگ» آغاز کرد، او پس از این، با بازی در فیلم سینمایی «می خواهم زنده بمانم» ثابت کرد که از استعداد بالایی برخوردار است. گودرزی در چهاردهمین دوره جشنواره فجر برای فیلم «غزال»، جایزه سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کرد و نامزد دو سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن (سال ۱۳۷۷) و نقش مکمل زن(سال ۱۳۷۰) در جشنواره فیلم فجر شد. از کارهای به یادماندنی او می توان به ترانه مادری، خانه خلوت، دردسر والدین، آپارتمان، رعنا، ازدواج به سبک ایرانی، فوتبالیست ها، جنگجوی پیروز، غزال، بهشت پنهان، جنگ نفتکش ها، مهاجران، به خاطر همه چیز، تلفن، تابلویی برای عشق، ازدواج صورتی و... اشاره داشت. همسر وی عبدالرضا گنجی کارگردان سینماست. ثمره ازدواج او دو فرزند است، یک دختر و یک پسر، با این بازیگر خوب به گفتگو نشستیم. او برای ما از ورودش به بازیگری، مادر بودن و... گفت، او در گوشه ای از مصاحبه اش گفت: همچنان در زندگی ام با عشق زندگی می کنم و عاشق همسرم می باشم... ● ورود به عرصه بازیگری شاید باورتان نشود ولی در آن دوران و شرایط و زمانی که تصمیم گرفتم به دنیای بازیگری وارد شوم به تنها چیزی که فکر نمی کردم همان شهرت یا به قول معروف میل به دیده شدن بود. اصلا آن زمان بازیگرها انگیزه شان از ورود به این حرفه این گونه نبود. نگاه ما در آن دوران به بازیگری یک جور عشق و بازی حرفه ای بود و شاید هم به این خاطر بود که جامعه بازیگری محدودتر و آدم هایی که وارد آن می شدند نگاه شان به این مقوله حرفه ای تر بود. ● خانه خلوت «خانه خلوت» فیلمی بود که به واسطه آن به مردم معرفی شدم، اما فیلمی که به واسطه آن به شهرت رسیده و مردم من را با انگشت به هم نشان می دادند و نگاه های آشنای مردم را روی خودم احساس می کردم، فیلم «می خواهم زنده بمانم» بود. این فیلم از بازتاب خوبی در جامعه برخوردار بود و به همین خاطر روند دیده شدن من را تسریع کرد. بعضی ها از من می پرسیدند بعد از اولین نگاه های آشنا و احوالپرسی های مردم به دلیل شهرت چه احساسی داشتید؟ و من هم در پاسخ می گفتم، طبیعی ب ود که خیلی خوشحال شوم. این که مورد توجه قرار می گیرید یقینا حس لذت بخشی است اما جالب اینجاست که من با وجود همه این حرف ها هیچ وقت اجازه ندادم، این حس باعث آن شود، خودم را از مردم جدا کنم و... ● تفاوت با کاراکتر طبیعی است مردم من را به واسطه کاراکترهایی که تا به حال بازی کرده ام می شناسند و شاید به دلیل نقش هایی که تا به حال از من دیده اند اکثرا از من زنی غمگین و دردمند متصور هستند و انتظار دارند من را فردی آرام ببینند در حالی که من فوق العاده شیطان و اکتیو هستم. به همین خاطر قضاوت در مورد بازیگرها از روی کاراکترهایی که ایفا می کنند شاید کار چندان درستی نباشد. ● دلبسته نه وابسته من به شدت به بازیگری علاقه مند و یک جورایی به آن دلبسته هستم، اما به آن وابسته نیستم و همیشه حفظ کیان خانواده ام برای من باارزش تر از بازیگری است. جالب اینجاست که با وجود همه عشقی که به بازیگری داشتم به همسرم گفته ام «هر وقت دوست داری یا این که احساس کردی بازیگری به زندگی مشترکمان لطمه می زند به من بگو تا برای همیشه آن را رها کنم.» ● سینما یا تلویزیون من هیچ وقت یک نقش را به خاطر رسانه ای که قرار است از آن پخش شود انتخاب نمی کنم. چون معمولا به نقش هایم توجه می کنم نه رسانه ای که قرار است از آن نمایش داده شود، ولی با این اوصاف برخی کارهای تلویزیونی را دیده ام که کلیت شان از کارهای سینمایی به مراتب قوی تر بوده است. ● لذت مادر شدن به نظر من مادر شدن یک حس وصف ناپذیر و متعالی است که از همان بدو دوران بارداری به سراغ هر زنی می آید. من وقتی که باردار بودم حس جذاب و لذت بخشی را داشتم، حس این که می خواهم مادر شوم. ذوق این که فردی از جنس خودم در من در حال پرورش است، بی نظیر بود. لذت بخش ترین حس این بود که موجود زنده ای در بدن من رشد و از وجودم تغذیه می کند. این برای من یک نوع بلوغ و تکامل بود که در جریان دو بارداری ام تجربه کردم و لحظه به لحظه به دنیا آمدن «پویان» و «آوا» برای من شاد و لذت بخش بود، بزرگ ترین صفتی که بعد از مادر شدن به من اضافه شد صبوری بود، بعد از مادر شدن من صبورتر شدم. ● عاشق شدم عشق یک اتفاق فرخنده در زندگی هر فرد است که باید برای دوام و بقای آن بیشتر از به وجود آمدنش تلاش کرد. هر دو طرف این قضیه یعنی زوجین باید تلاش کنند تا همیشه برای هم تازه باشند و هیچ وقت کهنه نشوند، به نظر من بزرگ ترین و لذت بخش ترین موضوع زندگی هر فرد عشق است من هم در زندگی ام عاشق شدم آن هم عاشق همسرم... او که کارگردان می باشد نقش پررنگی را در ادامه فعالیت بازیگری ام داشته است. با وجود گذشت سال ها نه تنها از عشق ما به هم ذره ای کم نشده بلکه بیشتر هم شده است. ● از پیری می ترسم نمی دانم چرا اکثر ما آدم ها از پیری هراس داریم... من هم از پیری می ترسم، ولی از مرگ نه... شاید علتش این است که دیدن چین و چروک ها برای هر کسی ناراحت کننده است. گاهی اوقات از بچه های گریم می خواهم خط چروک صورتم را بردارند آنها می گویند، «خانم گودرزی این خط چروک نیست خط خنده است...» ولی خب به عقیده من ما آدم ها باید نگاهمان را نسبت به این مسئله تا حدی تغییر دهیم و پیری را به دلیل طول عمری که خداوند به ما داده است به فال نیک بگیریم. ● کارنامه هنری بالاخره هر بازیگری وقتی کارنامه هنری اش را مرور می کند با خودش می گوید، «کاش در فلان فیلم بازی نمی کردم یا فلان جور آن را بازی می کردم» بالاخره وجود چنین احساساتی طبیعی است و من هم از این قاعده مستثنی نیستم. شاید در آن دوران نگاه من به بازیگری تا این حد حرفه ای نبود. گاهی هم نقشی بوده که با خودم بگویم اگر با همه این تجربیات ۲۰ ساله باز هم برگردم آن نقش را به همان شکل بازی می کردم چرا که در نوع خودش بهترین بود. شاید قبل از این که وارد این حرفه شوم چنین فلسفه ای نداشتم و حتی بعد از چند کار هم به عمق این ایدئولوژی پی نبرده بودم اما بازیگری به نظر من ترکیبی از روان شناسی، محیط شناسی، خصلت شناسی و... است و این که شما همه اینها را از یکدیگر تمییز بدهید. خیلی اتفاق افتاده که من جزءجزء کاراکتر نقشم را دوست نداشتم اما برخی لحظات ناب در آن وجود داشت که به خاطر آن لحظات ناب بخواهم آن کار را انتخاب کنم. ● کارگردانی کارگردانی واقعا کار سخت و پرمسئولیتی است. شما در بازیگری فقط باید حواستان به بازی خودتان باشد، اما در کارگردانی شما مسئول همه چیز هستید و به همین خاطر باید تمام امور را زیرنظر بگیرید. اما خب اگر روزی قرار باشد پشت دوربین قرار بگیرم ترجیح می دهم در ژانر اجتماعی کار بسازم و سعی می کنم این فیلم راجع به بچه ها، زنان، دختران، فقر... یا هر مسئله اجتماعی دیگری باشد. ● ورزش من کلا به ورزش علاقه مند هستم و به همین خاطر سعی می کنم ورزش کردن را در برنامه زندگی ام بگنجانم. در کل من به ورزش هایی که در آن توپ نقش دارد علاقه مندم. هیجان ورزش های توپی مانند والیبال و بسکتبال را خیلی دوست دارم. ● تفاوت مادر عادی با بازیگر به نظر من زندگی یک مادر عادی و یک مادر بازیگر تا حدی با هم متفاوت است. من معتقدم حرفه بازیگری بینش روشنی را نسبت به محیط اطراف به فرد می دهد. یک بازیگر باید با جریانات روز دنیا آشنا باشد و همین آشنایی و آگاهی در تربیت و شیوه رفتار او با فرزندانش هم تاثیر می گذارد... مجله خانواده سبز ( www.ksabz.net )
