پنجمین سالگرد حبیب «امروز 21 خرداد پنجمین سالروز درگذشت «حبیب محبیان»، خوانندۀ محبوب موسیقی پاپ است که بیش از آثار دیگر با «مرد تنهای شب» و « نفسم گرفت از این شهر» شناخته می‌شود.» مهرداد خدیر در عصر ایران نوشت: «در میان خوانندگان مختلف که بوده‌اند و رفته‌اند اما چرا سراغ سالمرگ «حبیب» رفته‌ام؟ نخست به خاطر این که در دولت احمدی‌نژاد در سطح رییس دفتر رییس‌جمهوری (اسفندیار رحیم‌مشایی)به او اجازۀ بازگشت داده شد و با رؤیای یک کنسرت ۱۰۰ هزار نفری در ورزشگاه آزادی به وطن خود بازگشت اما به خاطر مخالفت اجزای دیگر و نیز خارج از دولت اجازه پیدا نکرد و رؤیای او تحقق پیدا نکرد با این همه، ماند و بازنگشت. ماجرای حبیب از حیث داستان «اجازه»ها و «مجوز»ها هم جالب است: حبیب سال ۱۳۹۳ در شهرک تاریخی ماسوله در حال تولید نماهنگ ترانه «خرچنگ‌های مردابی» بود و چون مجوزهای لازم برای ضبط ویدیو را نداشت مدت کوتاهی بازداشت و البته سپس آزاد شد. در دولتی که اجازۀ بازگشت به او داده بود، مجوز اجرای کنسرت نیافت و البته بیشتر خارج از دولت مانع شدند اما در دولت بعد و در سال ۱۳۹۳ به کتاب او - «مرد تنهای شب» - مجوز دادند و در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران هم ارایه شد؛ کتابی که برگزیده‌ای از آثار و ترانه‌های او در همه سال‌های فعالیت بود اما بازنگشته بود تا بنویسد. برگشته بود بخواند. دو سال بعد اما یک سکته به این ماجرا خاتمه داد و با هنرمندان مرده معمولا بهتر تا می‌شود و به همین خاطر اواخر سال ۱۳۹۶ و یک سال و نیم پس از مرگ، دفتر موسیقی وزارت ارشاد به نماهنگ «دیره» مجوز داد که در آن صدای خود حبیب چندان واضح نیست و در واقع پسرش احمدرضا و سمیر زند می‌خوانند و انتشار و مجوز آن به ارتباطات و انتسابات دومی نسبت داده شد.
چند روز بعد سانحۀ نفتکش «سانچی» پیش آمد و صدای حبیب برای نخستین بار از صدا و سیما پخش شد: مرگ قو. ۵ سال پیش و در ۲۱ خرداد ۱۳۹۵ خورشیدی دربارۀ حبیب محبیان در همین تارنما یادداشتی نوشتم و به خاطر حسی که در آن جاری بود همان عینا نقل می‌شود با این توضیح که در شعر اصلی که دکتر شفیعی کدکنی سروده « نفسم گرفت از این شب» آمده هر چند بیرون از ترانه هم با «شهر» مشهورتر است: کودکی به نام «حبیب» هنوز دو سال نداشت و لب به سخن نگشوده بود که دکتر مهدی حمیدی شعر «مرگ قو» را سرود: شنیدم که چون «قو»ی زیبا بمیرد فریبنده زاد و فریبا بمیرد شب مرگ تنها نشیند به موجی رَوَد گوشه ای دور و تنها بمیرد شاعر، این شعر را در ۲۷ فروردین ۱۳۳۳ سرود اما شهرت و همه‌گیری آن پس از آن رخ داد که خواننده و نوازنده‌ای به نام حبیب محبیان بیست و دو سه سالی بعد به صحنه آمد و در قالب ترانه با آن گیتار دوازده سیم خود خواند: من این نکته گیرم که باور نکردم ندیدم که قویی به صحرا بمیرد چو روزی ز آغوش دریا برآمد شبی هم در آغوش دریا بمیرد شگفت این که خود خواننده نیز در بیستمین شب خرداد ۱۳۹۵ و نزدیک به چهل سال بعد در آغوش دریا مُرد. کنار دریا و در رامسر. مرگ قو حبیب پخش شده از شبکه اصفهان
