1. مهمان گرامی، جهت ارسال پست، دانلود و سایر امکانات ویژه کاربران عضو، ثبت نام کنید.
    بستن اطلاعیه

آیا علاقه پیدا شدنی است یا ایجاد شدنی؟

شروع موضوع توسط m naizar ‏27/2/21 در انجمن روان شناسی

  1. مدیر ارشد عضو کادر مدیریت ✪مدیر ارشد✪

    تاریخ عضویت:
    ‏29/7/15
    ارسال ها:
    21,265
    تشکر شده:
    98,877
    امتیاز دستاورد:
    148
    جنسیت:
    مرد
    آیا علاقه پیدا شدنی است یا ایجاد شدنی؟
    [​IMG]


    به گزارش ایسنا، روزنامه «جوان» در ادامه نوشت: کارول دِوِک، استاد روانشناسی دانشگاه استنفورد، به یاد می آورد که اخیرا در سمیناری از دانشجویان مقطع کارشناسی پرسید: «چند نفر از شما منتظرید که علاقه تان را پیدا کنید؟»

    دوک به من گفت: «تقریبا همه دستشان را بالا بردند و در چشمانشان نگاه های خیال انگیز پیدا شد.» در این باره طوری صحبت می کردند که انگار «قرار است مثل موجی آنها را درنوردد.» شالاپ. هورا! به دامشان انداخت! آیا برای علاقه شان انگیزه ای نامحدود خواهند داشت؟ با جدیت سرشان را به نشانه موافقت تکان دادند. دوک گفت: «متاسفم که امیدتان را ناامید می کنم، اما معمولا این جور نیست.»

    چیزی که دوک از دانشجویانش پرسید در جامعه امریکایی نقل مجالس است. اصطلاح «دنبال علاقه ات باش» در کتاب های انگلیسی زبان از سال ۱۹۹۰ نه برابر بیشتر شده است. یکی دیگر از توصیه های حاضر و آماده مشاوره کالج از منشایی ناشناس این است: «اگر آنچه را دوست داری انجام بدهی پیدا کنی، آن وقت دیگر مجبور نیستی یک روز هم در زندگی ات کار کنی.».

    اما به عقیده دوک و دیگران، این توصیه افراد را اشتباه راهنمایی می کند. پل اوکیف، استادیار روانشناسی دانشگاه ییل، کالج ان. یو. اس می گوید: «پیامدهای این توصیه چیست؟» و اضافه می کند: «این توصیه به این معنی است که اگر عملی که انجام می دهی مثل کار است، یعنی دوستش نداری.» اوکیف مثال دانشجویی را بیان کرد که از این آزمایشگاه به آن یکی می پرد و سعی می کند تا آن آزمایشگاهی را بیابد که موضوع تحقیق آن مورد علاقه اش باشد. «تصور این است که اگر وقتی قدم به یک آزمایشگاه می گذارم، غرق در هیجان نمی شوم، پس موضوع تحقیقش اشتیاق یا علاقه ام نیست.»

    به این دلیل است که او و دو همکارش - دوک و گرگ والتون از دانشگاه استنفورد- اخیرا مطالعه ای را انجام دادند که می گوید، ممکن است زمانش رسیده باشد که شیوه تفکرمان را درباره علایق مان تغییر دهیم. آن ها استدلال می کنند که علاقه «پیدا» نمی شود، بلکه ایجاد می شود.

    مولفان، در مقاله ای که در مجله سایکولوجیکال ساینس در دست انتشار است، تفاوت دو ذهنیت را تصویر کرده اند. یکی ذهنیت «نظریه ثابت» است - این تصور که علاقه مندی های اصلی از زمان تولد وجود دارند و فقط منتظرند که کشف شوند- و دیگری «نظریه رشد»، یعنی تصوری که می گوید علایق چیزهایی اند که هرکس در طول زمان می تواند پرورش دهد.

    مولفان، برای بررسی اینکه این ذهنیت های متفاوت چگونه بر ما تاثیر می گذارند تا موضوعات مختلف را دنبال کنیم، مجموعه ای از مطالعات را روی دانشجویان کالج انجام دادند؛ یعنی گروهی که غالبا به آن ها توصیه می شود اشتیاقشان را به شکل رشته تحصیلی یا مسیر شغلی پیدا کنند. ابتدا، دانشجویان به پرسشنامه ای پاسخ دادند که آن ها را یا در دسته «خوره های تکنولوژی» - اصطلاحی برای علاقه مندان به ریاضی و علوم- یا «هنری ها» - به معنی علاقه مند به هنر یا علوم انسانی- طبقه بندی می کرد. همچنین پرسشنامه ای را پر کردند که مشخص می کرد، چقدر با این تصور موافقند که علایق اصلی افراد در طول زمان تغییر نمی کند. سپس مقاله ای را خواندند که با علایق شان سازگار نبود، مطلبی درباره آینده الگوریتم ها برای هنری ها و مطلبی درباره دریدا برای خوره های تکنولوژی. هر قدر شرکت کنندگان از نظریه ثابت بیشتر حمایت کرده بودند به مقاله ای که با هویت مذکورشان، یعنی خوره تکنولوژی یا هنری، سازگاری نداشت کمتر علاقه داشتند. سپس مولفان رویه ای مشابه را تکرار کردند، اما ابتدا از دانشجویان خواستند که درباره نظریه ثابت یا نظریه رشد مطالعه کنند. بار دیگر، کسانی که مطلع شده بودند علایق در طول زندگی افراد ثابتند کمتر مجذوب مقاله ای شدند که با علایقشان سازگار نبود.

    مولفان معتقدند این موضوع بدین معناست، دانشجویانی که طرفدار نظریه های ثابتند، ممکن است از سخنرانی های جالب یا فرصت ها به این دلیل صرف نظر کنند که با علاقه هایی که قبلا ابراز کرده اند، همسو نیستند. یا ممکن است مسیرهایی را نادیده بگیرند که در آن ها رشته های دیگر ممکن است با مسیر انتخابی شان تلاقی پیدا کنند.

    والتون به من گفت: «احمقانه است اگر فکر کنید علایق چیزهایی اند که کاملا شکل گرفته پیدا می شوند و کار شما این است که برای یافتنشان دور دنیا را بگردید» و ادامه داد: «این شیوه ای را منعکس نمی کند که من یا دانشجویانم دانشکده را تجربه می کنیم، این طور نیست که به کلاس برویم و کنفرانس یا صحبتی داشته باشیم و فکر کنیم که چه جالب، بلکه از طریق روند سرمایه گذاری و پیشرفت است که اشتیاقی همیشگی را در یک عرصه ایجاد می کنیم.»

    دلیل دیگری برای اینکه نظریه ثابت را قبول نکنیم این است که این نظریه ممکن است باعث شود افراد به آسانی ناامید شوند. درواقع اگر کاری دشوار شود، آسان خواهد بود که به راحتی فرض کنید نباید اشتیاق شما بوده باشد. در بخشی از این مطالعه، احتمال کمتری داشت دانشجویانی که فکر می کردند علایق ثابتند، فکر کنند به دنبال اشتیاق بودن گاهی دشوار است. در عوض، فکر می کردند که این کار «انگیزه نامحدود» فراهم می کند. دوک، یکی از مولفان مقاله پیش از این، انواع مختلف ذهنیت را در پیوند با هوش مطالعه کرده است. براساس پژوهش او، افرادی که نوعی ذهنیت رشد در مورد هوش خودشان دارند از شکست کمتر می ترسند، چراکه آنان معتقدند ذکاوت پروردنی است نه ذاتی. علایق به توانایی ها مرتبطند، اما از آن ها مجزایند؛ مولفان مقاله به من گفتند: ممکن است به چیزی علاقه مند باشیم، اما در انجامش خیلی خوب نباشیم. اوکیف می گوید: «۲۵ سال است که گیتار می زنم، اما نمی توانم بگویم که توانایی هایم در ۱۰ سال گذشته خیلی بهتر شده اند.»

    دوک به من گفت: «علاقه ات را پیدا کن» تاریخی ستودنی دارد. «پیش از آن، افراد می گفتند: «استعدادت را پیدا کن» و این گفته بسیار وحشتناک بود. چون بر این دلالت می کرد «فقط کسانی که در انجام کاری واقعا استاد بودند، می توانستند موفق شوند.» او افزود: «علاقه ات را پیدا کن دموکراتیک تر به نظر می رسد، همه می توانند علاقه ای داشته باشند»، اما این مطالعه می گوید حتی ایده پیداکردن علاقه «حقیقی» هم ممکن است افراد را بترساند و مانع شان شود که در زمینه ای بیشتر به کندوکاو بپردازند.

    کی. آن رنینگر، استاد دانشگاه در کالج سوارتمور که در این مطالعه شرکت نداشت، ایجاد علایق را بررسی کرده است و می گوید که «علم اعصاب تایید کرده که می توان به ایجادِ علایق یاری رساند.» به بیان دیگر، با کمک مناسب، اکثر افراد می توانند تقریبا به همه چیز علاقه مند شوند. رنینگر می گوید، پیش از هشت سالگی، کودکان همه چیز را امتحان می کنند. بین هشت تا ۱۲ سالگی، خودشان را با دیگران مقایسه می کنند و وقتی در انجام کاری مثل همسالانشان خوب نباشند، مضطرب می شوند. این زمانی است که مربیان باید راه های تازه ای بیابند تا آن ها را به برخی موضوعات علاقه مند نگه دارند.

    مطالعه دیگری که در مورد دیدگاه بزرگسالان به علایق انجام شده است، نشان می دهد افرادی که فکر می کنند علایق را باید پیدا کرد، تمایل دارند شغل هایی انتخاب کنند که از آغاز کاملا مناسب شان است. آن ها رضایت را بیش از درآمد خوب در اولویت قرار می دهند. در حالی که افرادی که فکر می کنند علایق ایجاد می شوند اهداف دیگری را، بیش از رضایت بی واسطه از کار، در اولویت قرار می دهند و مولفان این مطالعه می نویسند: «آن ها در طول زمان رشد می کنند تا حرفه شان را بهتر انجام دهند» و اینطور ادامه می دهند: «سرانجام، افرادی که تناسب کامل شان را در یک شغل پیدا نکردند می توانند امیدوار باشند؛ بیش از یک راه برای رسیدن به علاقه به کار هست.»

    نقل و تلخیص از: وب سایت ترجمان / نوشته: اُلگا کازان / ترجمه: الهام آقاباباگلی / مرجع: آتلانتیک

    انتهای پیام
     
    yasamann از این پست تشکر کرده است.
  2. کاربر مفید ~✿~

    تاریخ عضویت:
    ‏9/5/20
    ارسال ها:
    782
    تشکر شده:
    9,335
    امتیاز دستاورد:
    128
    حرفه:
    pH
    علاقه اینجا منظور استعداد هست گمونم .. کاش تو پرانتز اضافه میکردین :دی
    علاقه رو من عشق معنی کردم میخواستم تومار بنویسم براش که دیدم یه داستان دیگس : ))
     
    yasamann و m naizar از این پست تشکر کرده اند.
  3. مدیر ارشد عضو کادر مدیریت ✪مدیر ارشد✪

    تاریخ عضویت:
    ‏29/7/15
    ارسال ها:
    21,265
    تشکر شده:
    98,877
    امتیاز دستاورد:
    148
    جنسیت:
    مرد
    علاقه اینجا نه استعداد هست نه عشق و احساس به فرد
    بلکه علاقه داشتن به کار یا رشته یا تخصص هس
     
    Eresa از این پست تشکر کرده است.