پیش بینی آینده سریعتر از قوانین فیزیک Cerebras CS-1 یک سوپرکامپیوتر قدرتمند است که به بزرگترین تراشه کامپیوتر جهان مجهز شده است. حالا طبق گفته محققان، این ابررایانه می تواند اتفاقات آینده را سریعتر از قوانین فیزیک پیش بینی کند. بزرگترین تراشه کامپیوتر ۱.۲ تریلیون ترانزیستور دارد و هنگام شبیه سازی احتراق در نیروگاه تا ۲۰۰ برابر سریعتر از یک سوپرکامپیوتر عمل می کند. این تراشه ۴۶۲ سانتی متر مربعی در تحلیل بیش از ۱ میلیون متغیر از تغییرات دما گرفته تا حرکت سه بعدی جریان هوا چنان قدرتمند است که می تواند آن سریعتر از زمان واقعی نشان دهد. این تراشه و ابررایانه با همکاری آزمایشگاه ملی فناوری انرژی وزارت انرژی آمریکا توسعه پیدا کرده و سریعترین سیستم محاسبات هوش مصنوعی در جهان است. تعداد ترانزیستورهای موجود روی این تراشه غول پیکر ۲۲ برابر ترانزیستورهای چیپ انویدیا A100 با ۸۰ گیگابایت حافظه است. Cerebras در یادداشتی نوشته: «این محصول درهای جدیدی را به سمت دستاورهای بزرگ در عملکرد محاسبات علمی باز می کند. CS-1 اولین سیستمی است که قدرت کافی برای شبیه سازی بیش از یک میلیون سلول مایع سریعتر از زمان واقعی را دارد. با توجه به این کارایی، CS-1 می تواند برای شبیه سازی نیروگاه بر اساس شرایط عملیاتی جاری مورد استفاده قرار بگیرد و سریعتر از قوانین فیزیک به شما می گوید که چه اتفاقی در آینده رخ می دهد.» مقاله مربوط به این ادعا هنوز چاپ نشده، با این حال در کنفرانس «SC20» ارائه شده است. قدرت محاسباتی فوق العاده بالای این تراشه برای آموزش شبکه های عصبی و شبیه سازی مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از کاربردهای آن می تواند شبیه سازی بهترین روش برای فرود هلیکوپتر به وسیله مدلسازی الگوهای جریان هوا در اطراف روتورها باشد. Cerebas می خواهد پا را از فراتر بگذارد و نسل آینده تراشه ها خود را به ۲.۶ تریلیون ترانزیستور مجهز کند. این پیشرفت امکان شبیه سازی شرایط پیچیده تر را فراهم خواهد کرد. در سال ۲۰۰۳ یک فیلسوف سوئدی به نام «نیک باستروم»، «فرضیه شبیه سازی» یا «تئوری شبیه سازی» را مطرح کرد. طبق این فرضیه، در آینده از قدرت محاسباتی فوق العاده برای شبیه سازی واقع بینانه جهان استفاده خواهد شد. این فرضیه توسط مدیرعامل شرکت تسلا، ایلان ماسک محبوب شده است. به اعتقاد ماسک، به احتمال ۹۹.۹۹ درصد جهانی که در آن زندگی می کنیم یک شبیه سازی کامپیوتری است. تا رسیدن به توانایی شبیه سازی واقعی جهان راه طولانی در پیش داریم و احتمالا نمی توانیم با کامپیوترهای سنتی آن را تجربه کنیم. با این وجود پیشرفت در کامپیوترهای کوانتومی فوق قدرتمند می تواند ما را یک گام به چنین هدفی نزدیکتر کند.
