افسوس که روح غزل ناب، ز تن رفت! آوای وطن رفت... جان خسته و آزرده ز بیداد زمانه؛ اکسیر یگانه... آن بلبل مستِ طرب افزای فکن رفت؛ آوای وطن رفت... راوی ادب، جان جهان، مرغ سحر خوان؛ آن خسرو فرزان... با شور و نوا نغمه ارباب سخن رفت؛ آوای وطن رفت...