بهترین جمله یا پاراگراف از كتابی كه خوندید رو اینجا بنویسید..

انسان شهرش را عوض می کند، کشورش را عوض می کند ولی کابوس ها را نه. فرقی هم نمی کند سوار کدام قطار شده باشی و در کدام یک از ایستگاه های جهان پیاده شده باشی؛ این تنها جامه دانی ست که وقتی باز می کنی همیشه لبالب است از همان کابوس. مثل شال نیم متری هلنا. هی میل می زنی، دانه می اندازی، یکی بالا، یکی پایین و بعد می بینی همیشه مشغول بافتن همان شالی...!

... تا پيش از کشف عدد صفر، بشر گمان می‌کرد که عدد يک ابتدای هر چيز است. قرن‌ها طول کشيد تا بفهمد که صفر هم ابتدای چيزی نيست و هميشه همه‌چيز خيلی پيش‌تر از آن شروع می‌شود که نقطه‌ی آغاز است...!

وردی که بره‌ها می‌خوانند | رضا قاسمی

 

زﻣــــــــﺎن ھﻤﻪ را ﺑﻪ ﯾﮑﺴﺎن از ﭘﺎ ﻣﯽ اﻧﺪازد. ﻣﺜﻞ آن درﺷﮑﻪ ﭼﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﺐ ﭘﯿﺮش آﻧﻘﺪر ﺷﻼق ﻣﯽ زﻧﺪ ﺗﺎ در ﺟﺎده ﺑﻤﯿﺮد. اﻣﺎ ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪ ای ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ زﻧﻨﺪ ﻣﻼﯾﻤﺖ ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﯽ دارد. ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪﺗﺎﯾﯽ از ﻣﺎ ﻣﯽ ﻓﮫﻤﯿﻢ ﮐﻪ ﮐﺘﮏ ﺧﻮرده اﯾﻢ...!

ﭼﺎﻗﻮی ﺷﮑﺎری | هاروکی موراکامی | مترجم: مهدی غبرائی

 

..ﻓﺮار ھﻤﯿﺸﻪ ﻧﺸﺎن ﺷﮑﺴﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ وﺳﯿﻠﻪ ﻓﺘﺢ ھﻢ ﺑﺎﺷﺪ...!

اﻧﺪﯾﺸﻪ ھﺎی ﻣﺘﯽ | ﺑﺮﺗﻮﻟﺖ ﺑﺮﺷﺖ | مترجم: بهرام حبيبی

 

در یک روز، در یک ساعت، همه چیز ممکن است درست شود! نکته اصلی این است که دیگران را مثل خودتان دوست بدارید. این نکته ی اصلی است، همه چیز است. به هیچ چیز دیگری احتیاج نیست. آن وقت بلافاصله خواهید فهمید که چطور می شود همه چیز را درست کرد. این حقیقتی است قدیمی. حقیقتی که بارها و بارها گفته شده، ولی باز هم بین انسان ها ریشه ندوانده!
آگاهی بر زندگی برتر از خود زندگی است،
شناخت قوانین خوشبختی برتر از خوشبختی است.
این است چیزی که باید با آن بجنگیم!
و من خواهم جنگید،
علیه آن خواهم جنگید!
اگر همه ی ما می خواستیم،
همه چیز را می شد بلافاصله درست کرد...!

رویای آدم مضحک | مجموع هفت داستان کوتاه | فیودور داستایفسکی | مترجم: رضا رضایی

 

عادت ، بی‌رحم‌ترین زَهر زندگی‌ست .
زیرا آهسته وارد می‌شود ،
در سکوت ، کم‌کم رشد می‌کند
و از بی‌خبری ما سیراب می‌شود .

و وقتی کشف می‌کنیم که چطور مسموم ِ آن شده‌ایم ،
می‌‌بینیم که هر ذرهٔ بدن‌مان با آن عَجین شده است ..
می‌بینیم که هر حَرکت ما تابعِ شرایط اوست .
و هیچ دارویی هم درمانش نمی‌کند .


اوريانا فالاچى | یک مرد

 

آنچه آدم را پیر می‌کند نگاه به گذشته و حسرت فرصت‌های از دست رفته است. حساب و کتاب روزهای گذشته آدم را زود پیر می‌کند و جز، بینی تیرکشیده و چشمان حریص و بی‌فروغ، چیزی از او باقی نمی‌گذارد...!


دیروزهای ما | ناتالیا گینزبورگ | مترجم: منوچهر افسری

 

تنهایی بخشی از هستی است، باید با آن رو در رو شویم و راهی برای هضم آن بیابیم. ارتباط با دیگران مهم ترین منبع در دسترس ما برای کاستن از وحشت تنهایی است. هر یک از ما کشتی هایی تنها در دریایی تیره و تاریم. نورکشتی‌های دیگر را می‌بینیم، کشتی‌هایی که به آنها دسترسی نداریم ولی حضورشان و شرایط مشابهی که با ما دارند، آرامش زیادی به ما می‌بخشد. ما از تنهایی و درماندگی محضمان آگاهیم. ولی اگر بتوانیم سلول‌های بی روزنمان را بشکافیم، متوجه می‌شویم دیگرانی هم هستند که با وحشتی مشابه دست به گریبانند. احساس تنهایی، راهی برای همدردی با دیگران به رویمان می‌گشاید و به این ترتیب، دیگر چندان وحشت زده نخواهیم بود. پیوندی نادیدنی، افرادی را که تجربه‌ای مشترک دارند، به هم می‌پیوندد...!


روان درمانی اگزیستانسیال | اروین د. یالوم | مترجم: سپیده حبیب

 

هر کسی که ساختن ِ زندان انفرادی به کله ش زده،
آدم جالبی بوده و خوب می دانسته با آدم ها چطور بازی کند.
یعنی درست تر آن است که بگویم می دانسته آدم بهترین دشمن ِ خودش است.
لازم نیست او را کتک بزنند یا زیر شکنجه لت و پارش کنند.
بهترین راه اینست که خودش را با خودش تنها بگذارند تا خودش دخل ِ خودش را بیاورد.

احمـد غلـامـی - جیـرجیـرکــ