بهترین جمله یا پاراگراف از كتابی كه خوندید رو اینجا بنویسید..

آدم‌ها می‌میرند، سکته می‌کنند یا زیرِ ماشین می‌روند ، گاهی حتی کسی عمداً از بالای صخره‌ای پرتشان می‌کند پایین. این‌ها البته مهم است ، ولی مهم‌تر ، همان نبودنِ آن‌هاست ، این‌که آدم بیدار شود و ببیند که نیستش ، کنار تو خالی است . بعد دیگر جایشان خالی می‌ماند ، روی بالش ، حتی روی صندلی‌ای که آدم بعد از مردنشان خریده است . آن‌وقت است که آدم حسابی گریه‌اش می‌گیرد ، بیشتر برای خودش ، که چرا باید این چیزها را تحمل کند.


[آینه‌های دردار ؛ هوشنگ گلشیری]

 

بی‌بی جانمان می‌گفت : به قاعده حرف بزن . حرفِ دل ، نان تنوری است ؛ زود بیرون بیاید، خمیر است و وا می‌رود ، دیر بیرون بیاید ، سوخته است . وقت دارد حرفِ دل زدن . تصدقت .
[پری‌دخت ؛ حامد عسگری]

 

ما به آدم‌هایی محتاج هستیم که خود را مدیون زندگانی بدانند نه طلبکار آن. به آدم‌هایی محتاج هستیم که به زندگانی عشق داشته باشند نه کینه. به آدم‌هایی محتاج هستیم که به آینده بچه‌هایشان فکر کنند نه به گذشته پدرهایشان. ما از فرومایگی‌ها استقبال نباید بکنیم، بلکه می‌خواهیم اول چنین روحیه‌های بیماری را درهم بشکنیم...



کلیدر
محمود دولت آبادی

 

در من چيزى كم بود و در اين زندگانى هم چيزى كج بود . ميان ما و اين زندگانى يك چيزى گنگ ماند . ما دير آمديم ، يا زود . هرچه بود به موقع نيامديم .

[محمود دولت آبادى ، كليدر]

 

آدمیزاد چیست؟ یک امیدِ کوچک، یک واقعه‌ی خوش چه‌زود می‌تواند از نو دست و دلش را به زندگی بخواند؟ اما وقتی همه‌اش تودهنی و نومیدی است، آدم اِحساس می‌کند که مثل تفاله شده، لاشه‌ای، مرداری است که در لجن افتاده .

#سیمین‌_دانشور
سووشون

 

در واقع ما تربیت شده ایم چیزی را باور کنیم که وجود ندارد زیرا موجودات زنده ای هستیم که نمی خواهیم رنج ببریم. بنابراین تمام نیرویمان را صرف این می کنیم که به خودمان بقبولانیم که چیزهایی وجود دارند که ارزش زحمت کشیدن را دارند و به خاطر آنهاست که زندگی مفهومی دارد...!

ظرافت جوجه تیغی | موریل باربری | مترجم: مرتضی کلانتریان