تحمل تنهایی از گدایی دوست داشـتن، آسان*تر است سهل است که انسان بمیرد، تا آنکه بخواهد به تکدی حیات، برخیزد
تکیـــــه دادی به دیــــــــــوار ومیخـــــــــندی انــــــــگار نه انــــــــگار که تـــــو توی عکســـــــی ومن آویـــــــزان این زندگــــــی بی تـــــــــــو
شـآید سـآل هـآ بعد در گذر ِ جـآده هـآ بی تفـآوتـ از کنـآر ِ همـ بگذریمـ .. و تــو .. آهستهـ بگویی ... چقدر آن غریبهـ شبیهـ خـآطرآتمـ بود
نگاهتـــــ کــــﮧ میکنــــمـ چیــــزے مـــــرا از " نــداشـتـــــלּ " ـهــا جـــــدا میکنــــد بــــا تـــــ ـــــو کـــــﮧ میخـنـــــدمـ قفــــل ـهـــاے ایـــלּ روزهـــا بــــاز میشــونــــد در تــــــــو كـــــﮧ میمیـــــرمـ جاودانگــــے ، ترانـــــﮧ ے مـرغــــاלּ خــوش خـــــواלּ روزگــــارمـ میشــود چـــــﮧ خــــوش اتفــــاقیستـــــ
دیر زمانیست که حیران توام و در رگهای زندگی ِ من خون عشق تو جریان دارد می خواهم تا با تمام وجود چار دیواری درون سینه ام را وقف خاطرات تو کنم چه آتشی بپا کرده ای در وجود من من ، دیوانه ی رقص شعله های عشق توام و در اوج ِ رویا پردازی های عاشقانه ام غرق شده ام در عمیق ترین نقطه ی اقیانوس ِ چشمهای تو داشتنت بزرگ ترین آرزوی من از نفس کشیدن است
هوای دو نفره نه ابـــــر می خواهد ، نه باران ، نه یک بعدازظهر پاییزی ... ڪـــــافیستـــ حواسماטּ بهم باشد … همیـــــن
تـــو هــــر روز خـــــوب تــــر می شــــوی . . . و مــــن . . . هــــر لحــظــه عـــاشــــق تـــر . . . ایـــن هــمه دوســت داشــتنــی بـــودنـــت . . . دارد از ســـرم ، ســـر مــی رود . . . خـــوب مــــــن ، کــمی آرام تـــر . . . کــمی کنــدتـــر . . مهـــــربـان بـاش . . . بگــــذار بــه پــایــــت بــرســــم
امــروز ... نه هــــوا خـــراب است .. نه حـــواســــم پرت است ... و نه کسی دلـــم را شکسته فقـــــط ..... کمی از مــــن هوای کمی از "تــو" را دارد
همین حوالـــــــــــــــــی از حوالی دلم که میگذری... آهسته رد شو... با هــزار بدبخـتی... دلتـنگیم را خوابـاند ه ام
