مهندسی هوافضا (به انگلیسی: Aerospace engineering) شاخهای است از مهندسی که با طراحی هواپیما، فضاپیما، ماهواره، ماهواره برها و مسائل و موضوعات وابسته به آنها و همچنین طراحی و سیستم ها با تکنولوژی بالا مانند خودروهای کم مصرف و تجهیزات نفت و گاز و سیستم های تولید توان سر وکار دارد. مهندسی هوافضا یکی از پیشروترین زمینههای پژوهشی است و بودجههای کلان نظامی و غیرنظامی که صرف این رشته میشود زمینههای پیشرفت و جهش در دیگر رشتههای دانش و مهندسی را فراهم ساختهاست. مهندسی هوافضا دانشی راهبردی است که در آن از دانشهای دیگر مانند مکانیک، متالورژی، علوم رایانه، عمران و الکترونیک بهرهگیری میشود. محتویات ۱ رشته مهندسی هوافضا ۲ رشته مهندسی هوافضا در دانشگاههای ایران ۳ گرایشها ۳.۱ آیرودینامیک ۳.۲ پیشرانش ۳.۳ دینامیک پرواز و کنترل ۳.۴ سازههای هوافضایی ۳.۵ مهندسی فضایی ۴ عناوین درسی(سیلابس) مهندسی هوافضا در دانشگاه ۵ جستارهای وابسته ۶ منابع رشته مهندسی هوافضا برای اطلاعات بیشتر: مهندسی هوافضا در ایران هواپیمای سبک سسنا، واقع در ورودی دانشکده مهندسی هوافضا دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی هدف اصلی صنعت هوافضا طراحی و ساخت وسایل پرنده است، در نتیجه فارغالتحصیلان مهندسی هوافضا میتوانند در صنایع و موسسات تحقیقاتی هواپیمایی، موشکی و ماهواره فعالیت نمایند و همچنین در کلیه سازمانهایی که به نحوی از وسایل پرنده استفاده میکنند، به عنوان کارشناس و محقق خدمت نمایند. اما علاوه بر اشتغال در مراکز فوق، یک مهندس هوافضا با تسلط بر علوم آئرودینامیک، طراحی سازه و روشهای طراحی توربو ماشینها توانایی کار در شاخههای متعددی از مهندسی و پروژههای خارج از حیطه صنایع هوافضایی را نیز دارد. مهندسی هوافضا از زیرشاخه های مهنسی مکانیک سیالات است وکاربرد زمینههای مطالعاتی یک مهندس هوافضا تنها به طراحی هواپیما و وسایل پرنده محدود نمیشود. برای مثال آئرودینامیک خودرو از برخی جهات شباهت زیادی به آئرودینامیک هواپیما دارد و امروزه در اغلب صنایع خودروسازی با استفاده از تونل باد و علم آئرودینامیک، خودروهای کم مصرف تری میسازند. فرایند سیستمهای کنترل صنعتی نیز با فرایندهای طراحی کنترل در وسایل پرنده بر یک مبنا است و همچنین سازه اتومبیل و کشتی مشترکات زیادی با سازه یک هواپیما دارد و بالاخره توربینهای گاز یک نیروگاه یا پالایشگاه همانند یک موتور جت تحلیل و طراحی میگردند. در نتیجه یک مهندس هوافضا علاوه بر شرکتهای هوافضایی و ساخت ماهواره، در نیروگاهها، صنایع نفت و گاز، پالایشگاه ها، صنایع خودروسازی و فرودگاه ها فرصتهای شغلی بسیار خوبی دارد. در ایران رشته مهندسی هوافضا در سال های اخیر پیشرفت چشمگیری نموده و به عنوان رشته اول علمی ایران در نقشه علمی کشور شناخته می شود. و از نظر استخدام فارغ التحصیلان، و تخصیص بودجه به عنوان هدف اول علمی کشور به حساب آمده است. البته فارغ التحصیلان در این رشته در ایران هنوز بسیار اندک هستند و نیاز به فارغ التحصیلان بیشتر در این رشته به طور چشمگیری احساس می شود. در ایران سالانه حدود 700 نفر در مقطع کارشناسی، 400 نفر در مقطع کارشناسی ارشد و 25 نفر دکتری فارغ التحصیل می شوند. گرایشهای مهندسی هوافضا خویشاوندی زیادی با گرایشهای رشته مهندسی مکانیک دارند؛ بهاین جهت دارای شماری درسهای مشترک با گرایشهای مهندسی مکانیک مثل مکانیک جامدات و مکانیک شارهها است. در بعضی دانشگاههای دنیا، دانشکدهٔ مهندسی مکانیک و هوافضا بهعنوان یک دانشکدهٔ مستقل وجود دارد. اما در کل این رشته از نظر تخصصی و تکنولوژی بسیار پیچیده تر از مهندسی مکانیک دارد و سطح علمی بالاتری دارد. پایهٔ بیشتر درسهای این رشته بر ریاضی و فیزیک است، مانند دینامیک سیالات برای آیرودینامیک یا معادلات حرکت برای دینامیک پرواز. با اینهمه، اجزای تجربی بسیاری نیز در این رشته وجود دارد. از نظر تاریخی، این اجزا تجربی از آزمایش مدلهای کوچک و نمونهٔ اولیه، در تونل باد و یا در فضای باز منشأ گرفتهاند. پیشرفتهای صنعت رایانه این امکان را بهوجود آورده که از دینامیک محاسباتی سیالات، و شبیهسازی رفتار سیال، بتوان برای کاهش هزینه و زمان صرف شده در آزمایش تونل باد استفاده کرد. در کل برای ورود به این رشته باید از ریاضیات قوی و همچنین اشنایی کامل با زیان انگلیسی برخوردار بود. در ایران اکثر دانشگاه ها دروس اصلی رشته مهندسی هوافضا را در تمام مقاطع به زبان انگلیسی تدریس می نمایند و یکی از سخت ترین رشته های مهندسی به حساب می آید. رشته مهندسی هوافضا در دانشگاههای ایران در ایران، رشتهٔ مهندسی هوافضا تنها در دانشگاه هایی که از سطح علمی بالایی بر خوردار هستند وجود دارد و قبولی در این رشته نسبت به رشته های دیگر مهندسی دشوار تر است. این رشته تنها در دانشگاههای صنعتی مالک اشتر، صنعتی شریف،صنعتی امیرکبیر، صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، دانشگاه صنعتی ارومیه، دانشگاه فنی و مهندسی بوئین زهرا و دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات در تمام مقاطع تدریس میشود و در دانشگاه آزاد رامســـــــر و نجف آباد و بناب و چند پیام نور در مقطع کارشناسی. و در دانشگاه فردوسی مشهدودانشگاه تهران درمقاطع کارشناسی ارشد و دکتری و در دانشگاه های شهید بهشتی، دانشگاه تبریز، دانشگاه صنعتی شیراز، دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه شاهرود، دانشگاه سمنان و پژوهشگاه هوافضا نیز رشته هوافضا در مقطع کارشناسی ارشد تدریس میشود. با توجه به نظر رئیس کمیسیون آموزش مجلس، مدرک کارشناسی این رشته در دانشگاه پیام نور به علت عدم امکانات و هیئت علمی کافی به صورت معادل مهندسی هوافضا خواهد بود(البته این موضوع هم از طرف سازمان سنجش و دانشگاه پیام نور رد شده است). در حال حاضر در مقطع کارشناسی ارشد، این رشته به ۵ گرایش آیرودینامیک، پیشرانش (جلوبرنده)، دینامیک پرواز و کنترل، مهندسی فضایی، سازههای فضایی تقسیم میشود. و در مقطع دکترا، این رشته به ۴ گرایش آیرودینامیک، پیشرانش (جلوبرنده)، مکانیک پرواز و سازههای فضایی تقسیم میشود. گرایشها بال پرندهٔ آزمایشی ناسا موسوم به هلیوس که با استفاده از انرژی خورشیدی و سلول سوختی پرواز میکند. آیرودینامیک از مهمترین پایههای هوافضا بهشمار میرود. علم آیرودینامیک بهمطالعه و بررسی جریان هوا و محاسبهٔ نیروها و گشتاورهای ناشی از آن بر روی جسم پرنده، میپردازد. مهندسین هوافضا در این گرایش جریانهای پیچیده در اطراف جسم پرنده را تحلیل میکنند و با بدست آوردن نیروهای آیرودینامیکی بهبررسی پایداری و طراحی سازهٔ شناور در سیال - بیشتر هوای اطراف زمین که در ارتفاعات مختلف فاکتورهای متفاوت دارد، مورد بحث است - میپردازند. به جز تحلیل، همواره یکی از اصلی ترین دغدغه های مهندسین آیرودینامیک، طراحی بال ها و بدنه هایی با بیشترین کاربرد و کمترین هزینه است. پیشرانش دانش پیشرانهها بهمطالعه و بررسی سامانههای جلوبرنده(موتور)، اعم از موتورهای هوازی و غیرهوازی میپردازد. موتورهای هوازی شامل موتورهای پیستونی و چرخپرهای (توربینی) است که از هوا بهعنوان اکسیدکننده استفاده نموده و سوخت را با خود حمل میکنند. اما موتورهای غیرهوازی مانند موتور موشکها و فضاپیماها است که سوخت و اکسیدکننده را با خود حمل میکنند. در این دانش نحوهٔ تولید نیروی رانش و همچنین ساختار کلی انواع موتورهای هوافضایی بررسی و مورد تجزیه و تحلیل قرار میگیرد. طراحی و تعیین میزان عملکرد انواع سامانههای جلوبرنده نیز بسیار مورد توجه مهندسین پیشرانش هستند. این گرایش بسیار شبیه به مکانیک - تبدیل انرژی و سیستمهای انرژی میباشد و دروس مشترک بسیاری با هم دارند و زمینههای کاری بیشتری نسبت به گرایشهای دیگر هوافضا دارد.(شرکت نفت، ایران خودرو، صنایع دفاع، نیروگاهها و...) عمده دانشجویان و فارغ التحصیلان این گرایش به شبیه سازی عددی رفتار سیال [CFD] می پردازند. دینامیک پرواز و کنترل دینامیک پرواز با بهرهگیری از دادههای هواپویشی، هندسی و وزنی، بهمطالعه و بررسی رفتار و حرکات هواپیما میپردازد. در واقع علم دینامیک پرواز به بررسی برد، مسافت نشست و برخاست (طول باند)، چگونگی تاف وسیلهٔ پرنده میشود میپردازد. بهطور خلاصه، تحلیل نحوهٔ حرکت یک وسیله در هوا یا فضا و ارائهٔ طرحهایی بهمنظور بهینهسازی این حرکت، وظیفهٔ دینامیک پرواز و کنترل است. این بخش بسیار مهم به مطالعهٔ سازه های موتوری هوایی و فضایی و بهبود کیفیت آنها متناسب با نوع سازه می پردازد. سازههای هوافضایی سازههای هوافضایی بهمطالعه، بررسی و بهینهسازی سازههای هواپیما و دیگر وسایل پرنده میپردازد. هدف اصلی آن طراحی و تحلیل سازههایی است که علاوه بر استواری کافی در مقابل بارهای آیرودینامیکی و دیگر بارهای استاتیکی وارد بر وسایل پرنده، کمترین وزن ممکن را نیز داشته باشند. ضمن اینکه باید بتوانند در برابر ارتعاشات و سایر عوامل محیطی نظیر تغییرات زیاد و سریع دما و رطوبت نیز مقاوم باشند. مهندسی فضایی مهندسی فضایی شاخهای از هوافضا است که بهبررسی پیشرانش، آیرودینامیک، سازه و مکانیک پرواز حامل (موشک ) و پرتابه (ماهواره) در فضا میپردازد. علاوه بر آن در این شاخه بیشتر به مبحث طراحی سیستمی پرنده پرداخته میشود . همچنین به مباحث فضایی (صرف نظر از پسا) و در نظر گرفتن شرایط ویژه فضا (پرتوهای کیهانی، الکتریسیته ساکن و...) نیز پرداخته میشود امااین قابلیت وجود دارد که برحسب علاقه به سمت سایر گرایش ها(اعم ازمکانیک پروازو...) سوق پیداکرد. درواقع این گرایش در ایران به طور چشم گیری در حال توسعه و پیشرفت است و ساخت ماهواره و موشک به عنوان هدف علمی کشور شناخته می شود. البته بعنوان مثال برای ساخت موشک باید به اخذواحدهای گرایش پیشرانش اهتمام ورزید . عناوین درسی(سیلابس) مهندسی هوافضا در دانشگاه خیلی از غیر هوافضاییها دوست دارند بدانند که رشته هوافضا دارای چه دروس و عناوین درسی هست. اهمیت این قضیه خصوصاً برای کنکوریهایی که قرار است رشته آینده خود را انتخاب کنند، بیشتر است. همان طور که میدانید، رشته هوافضا اشتراک زیادی با رشته مکانیک دارد و اکثریت دروس این دو رشته مشترک هستند. این رشته همچون دیگر رشتهها در مقطع کارشناسی از مجموعه دروس عمومی، پایه، اصلی، تخصصی و اختیاری تشکیل شدهاست که مجموعه دروس فوق به شرح زیر است: دروس پایه: ریاضی عمومی ۱، ریاضی عمومی ۲، فیزیک ۱، فیزیک ۲، الگوریتمها و برنامه سازی کامپیوتر، معادلات دیفرانسیل، آزمایشگاه فیزیک ۱، آزمایشگاه فیزیک ۲و محاسبات عددی دروس اصلی: استاتیک، دینامیک، مقاومت مصالح، ریاضیات مهندسی، مبانی مهندسی برق، آزمایشگاه مبانی مهندسی برق، مقدمهای بر مهندسی هوافضا، مکانیک سیالات، ترمودینامیک ۱، ترمودینامیک ۲، آزمایشگاه ترمودینامیک و انتقال حرارت، آزمایشگاه سیالات، آزمایشگاه مقاومت مصالح، ارتعاشات مکانیکی، علم مواد، کنترل اتوماتیک، انتقال حرارت، نقشه کشی صنعتی ۱، نقشه کشی صنعتی ۲و تحلیلی سازههای هوایی دروس تخصصی: آیرودینامیک ۱، آیرودینامیک ۲، مکانیک پرواز ۱، مکانیک پرواز ۲، طراحی هواپیما ۱، طراحی هواپیما ۲، طراحی سازههای هوافضایی، اصول جلوبرندهها، آزمایشگاه آیرودینامیک ۱، آزمایشگاه آیرودینامیک ۲ و زبان تخصصی دروس اختیاری: مکانیک مدارهای فضایی، مقاومت مصالح ۲، تئوری تنش حرارتی، پلاستیسیته عملی و تغییر شکل فلزات، آیرودینامیک هلیکوپتر، آیروالاستیسیته، طراحی اجزا۱، طراحی اجزا ۲، آمارو احتمالات، آیرودینامیک ۳، روشهای تجربی در آیرودینامیک، تئوری آیرودینامیک ملخ، جریان لزج، مقدمهای بر مکانیک سیالات عددی، موتورهای احتراق داخلی، سوخت و احتراق، اصول راکتها، توربوماشینها، مدیریت صنعتی، طراحی، کنترل و کاربرد سیستمهای ماهواره، سیستمهای اتوماتیک در فضا، کاربرد المانهای محدود وطراحی به کمک کامپیوتر دروس کارگاهی: کارگاه ورقکاری و جوشکاری، کارگاه ابزار دقیق و اندازه گیری در هواپیما، کارگاه موتور، بدنه و سیستمهای هواپیما جستارهای وابسته درگاه هوانوردی هواپیمای مدل هوانوردی فضانوردی ایستگاه فضایی آپولو ۱۱ تحلیل سازهها دینامیک گازها دینامیک محاسباتی سیالات مهندسی کنترل منابع دانشنامه رشد. ناتنانان انجمن هوافضا
هدف : هدف تربيت كارشناس در صنايع هواپيما و هليكوپترسازي و فردي آشنا به مقدمات و اصول مهندسي هوافضا است. طول متوسط دوره 4 سال است. دانشجويان موظفند 3 واحد پروژه بگيرند و 2 تابستان در دفاتر مهندسي صنايع مربوط كارآموزي كنند. فارغالتحصيلان كادر مورد نياز محاسبات ، طراحي، تحقيقات و ساخت صنايع مختلف هواپيمايي، هليكوپترسازي، موشكي و صنايع ديگر را تامين ميكنند. دروس اين مجموعه شامل دروس عمومي، پايه، اصلي، تخصصي، كارگاهي و كارآموزي است و زمينههايي چون آيروديناميك، سازه هوايي، مكانيك پرواز و جلوبرندهها را در بر ميگيرد. پايههاي اصلي لازم براي تحصيل در اين رشته رياضيات، فيزيك و زبان خارجي است. براي فارغالتحصيلان اين رشته امكان ورود به دوره كارشناسي ارشد مهندسي هوافضا وجود دارد. بايد توجه داشت كه صنايع هوافضا در دنيا يكي از پيشروترين زمينههاي تحقيقاتي است و همواره موجبات ترقي و جهش در ساير رشتههاي علوم و مهندسي را فراهم ساخته و در اين راستا بودجههاي عظيم نظامي و غيرنظامي را به خود اختصاص داده است، موضوعاتي از قبيل طراحي و ساخت هليكوپتر، هواپيماي بدون سرنشين، بدون موتور، عمود پرواز و يا جنگنده از يك طرف و ساخت پايگاههاي فضايي، مسافرت به كرات ديگر و جنگ ستارگان از طرف ديگر جامعيت و حساسيت اين رشته را بيش از پيش روشن ميسازد. مهندسي هوافضا مجموعهاي از علوم و تواناييهاي علمي و عملي در زمينه تحليل، طراحي و ساخت وسايل پرنده نظير هواپيماها، چرخبالها، گلايدرها، موشكها و ماهوارهها است. اين رشته بر چهار پايه آيروديناميك 1 ، جلوبرندگي 2 ، مكانيك پرواز 3 و سازههاي هوافضايي استوار است. وي در توضيح چهار پايه علمي اين رشته ميگويد: «آيروديناميك» به مطالعه و بررسي جريان هوا، محاسبه نيروها و گشتاورهاي ناشي از آن بر روي جسم پرنده ميپردازد و مهندس هوا فضا با فراگيري اين علم به تحليل جريانهاي پيچيده در اطراف اجسام پرنده پرداخته و با به دست آوردن نيروهاي آئروديناميكي امكان بررسي پايداري و طراحي سازه را فراهم ميكند. «جلوبرندگي» به مطالعه و بررسي سيستمهاي جلوبرنده اعم از موتورهاي پيستوني ، توربيني ، راكتها و نحوه توليد نيروي رانش در آنها ميپردازد. «مكانيك پرواز» به مطالعه و بررسي رفتار و حركات جسم پرنده با استفاده از اطلاعات آئروديناميكي ، هندسي و وزني ميپردازد و در واقع علم مكانيك پرواز از «عملكرد» تشكيل ميشود و «عملكرد» به بررسي برد، مسافت نشست و برخاست، مداومت پروازي در سرعتهاي مختلف و پايداري و كنترل وسايل پرنده ميپردازد. و در نهايت «سازههاي هوافضايي» به مطالعه و بررسي سازههاي هواپيما و ديگر وسايل پرنده ميپردازد و هدف آن طراحي سازههايي است كه علاوه بر استحكام كافي در برابر بارهاي آئروديناميكي و ساير بارهاي استاتيكي وارد بر وسايل پرنده، حداقل وزن ممكن را نيز داشته باشند. يكي از دانشجويان كارشناسي ارشد اين رشته نيز مهندسي هوا فضا را علمي استراتژيك ميداند كه در آن از همه علوم از جمله متالوژي ، كامپيوتر و الكترونيك استفاده ميشود و هدف آن تربيت كارشناساني است كه كادر مورد نياز محاسبات ، طراحي ، تحقيقات و ساخت صنايع مختلف هواپيمايي، چرخبالسازي و موشكي را تامين سازند. به همين دليل دانشجويان اين رشته موظف هستند كه در طي تحصيل 3 واحد پروژه بگيرند و در تابستان نيز در دفاتر مهندسي صنايع مربوط كارآموزي بكنند. آينده شغلي ، بازار كار ، درآمد: در مورد مشكلات و دشواريهاي شغلي فارغالتحصيلان اين رشته نيز دكتر رئيسي ميگويد: مهمترين مشكل اين رشته جديد بودن آن است و اين كه هنوز براي آن برنامهريزيهاي لازم به صورت كلان تدوين نشده است و در نتيجه پراكندهكاري در اين رشته زياد است و در كل جذب نيروي انساني از كانال صحيحي انجام نميگيرد وگرنه عمدتا فارغالتحصيلان اين رشته از نظر بازاركار مشكلي ندارند. همانطور كه پيش از اين گفتيم هدف اصلي صنعت هوافضا طراحي و ساخت وسايل پرنده است، در نتيجه فارغالتحصيلان مهندسي هوافضا ميتوانند در صنايع و موسسات تحقيقاتي هواپيمايي ، موشكي و ماهواره فعاليت بكنند و همچنين در كليه موسسات و سازمانهايي كه به نحوي از وسايل پرنده استفاده ميكنند، به عنوان كارشناس تحقيق در عمليات و تعمير و نگهداري خدمت كنند. اما علاوه بر اشتغال در مراكز فوق يك مهندس هوافضا با تسلط بر علوم آئروديناميك، طراحي سازه و روشهاي طراحي توربو ماشينها توانايي كار در شاخههاي متعددي از مهندسي و پروژههاي خارج از حيطه صنايع هوافضايي را نيز دارد. دكتر رئيسي در همين زمينه ميگويد: كاربرد زمينههاي مطالعاتي يك مهندس هوافضا تنها به طراحي هواپيما و وسايل پرنده محدود نميشود. براي مثال آئروديناميك خودروهااز برخي جهات شباهت زيادي به آئروديناميك هواپيما دارد و امروزه در اغلب صنايع خودروسازي با استفاده از تونل باد و علم آئروديناميك ، خودروهاي كم مصرفتري ميسازند. فرايند سيستمهاي كنترل صنعتي نيز با فرايندهاي طراحي كنترل در وسايل پرنده بر يك مبنا است و همچنين سازه اتومبيل و كشتي مشتركات زيادي با سازه يك هواپيما دارد و بالاخره توربينهاي گاز يك نيروگاه يا ايستگاه پمپ گاز همانند يك موتور جت تحليل و طراحي ميگردند. در نتيجه يك مهندس هوافضا علاوه بر شركتهاي هوايي در نيروگاهها، صنايع نفت و گاز و صنايع خودروسازي فرصتهاي شغلي خوبي دارد. تواناييهاي مورد نياز و قابل توصيه : دكتر رئيسي همچنين معتقد است كه دانشجوي اين رشته بايد در كارهايش نظم و برنامهريزي داشته باشد چون حجم مطالبي كه در طول يك ترم ارائه ميشود، زياد بوده و مطالعه آنها مستلزم يك برنامهريزي دقيق ميباشد. وي در مورد دروس مهم در اين رشته نيز ميگويد: زيربناي اين رشته رياضيات است و همچنين فيزيك و شيمي تا حدودي لازم ميباشد و البته همينجا لازم است توصيه كنم كه دانشآموزان اگر در درس زبان خارجي ضعيف هستند، وارد اين رشته نشوند چون بيشتر دروس اين رشته به زبان انگليسي وابسته ميباشد. آقاي جهاني دانشجوي كارشناسي ارشد مهندسي هوافضاي دانشگاه اميركبير نيز معتقد است كه دانشجوي اين رشته بايد آمادگي كار در كارخانجات را داشته باشد. وي در توضيح ميگويد: مهندسي هوافضا يك رشته فني است و عموما كساني كه وارد رشتههاي فني ميشوند، بايد آمادگي كار در كارخانجات را داشته باشند و همچنين بايد افراد قوي و داراي پشتكار وارد اين رشته بشوند تا به ياري اراده قوي خود در پيشبرد اين رشته نوپا موفق گردند. منبع:shirazpc.com
بازار کار رشتهی مهندسی هوافضا در ایران فارغالتحصیلان و دانشآموختگان رشتهی مهندسی هوافضا دانشهای لازم در زمینهی آیرودینامیک، مکانیک پرواز، پیشرانش و سازهها و نیز طراحی و ساخت اجسام پرنده مانند هواپیما را بدست می آورند. یک مهندس هوافضا، افزون بر قابلیتهای گفته شده، توانایی کار بر روی آیرودینامیک خودرو، سازههای زمینی و دریایی، و نیز توربوماشینها را دارد. فارغالتحصیلان و دانشآموختگان رشتهی مهندسی هوافضا دانشهای لازم در زمینهی آیرودینامیک، مکانیک پرواز، پیشرانش و سازهها و نیز طراحی و ساخت اجسام پرنده مانند هواپیما را بدست می آورند. یک مهندس هوافضا، افزون بر قابلیتهای گفته شده، توانایی کار بر روی آیرودینامیک خودرو، سازههای زمینی و دریایی، و نیز توربوماشینها را دارد. بخش پژوهش عملیاتی، موسسات آموزشی، مدیریت حمل و نقل و ترابری، عملیات نیروگاهی، عملیات تأسیسات گازی و نفتی و صنایع خودرو، چند نمونه از مواردی هستند که از تخصص فارغالتحصیلان مهندسی هوافضا استفاده میکنند. مطابق گزارش آماری که تارنمای irantalent.com انجام داده است، حقوق و دستمزد دانشآموختگان مهندسی مکانیک و هوافضا در ایران برای سال 1393 به شرح زیر است. گزارش آماری بازار کار، حقوق و دستمزد دانشآموختگان مهندسی مکانیک و هوافضا در سال 93 گزارش آماری بازار کار، حقوق و دستمزد دانشآموختگان مهندسی مکانیک و هوافضا در سال 93 همچنین مطابق گزارش فوق، حقوق و دستمزد دانشآموختگان مهندسی مکانیک و هوافضا در ایران برای سال 1392 به شرح بوده است. گزارش آماری بازار کار، حقوق و دستمزد دانشآموختگان مهندسی مکانیک و هوافضا در سال 92 گزارش آماری بازار کار، حقوق و دستمزد دانشآموختگان مهندسی مکانیک و هوافضا در سال 92
مهندسی هوافضا برای شما مناسب است اگر: اگر شما عاشق هواپیما و فضاپیماها بوده و می خواهید برای پیشرفت و توسعه آنها کاری بکنید، شغل مهندسی هوافضا می تواند برای شما مناسب باشد. برای اینکه بتوانید یک مهندس هوافضای موفق شوید باید در ریاضیات، فیزیک،فناوری اطلاعات و به خصوص زبان انگلیسی قوی بوده و از استعداد خوبی در این علوم بهره مند باشید. محل کار شما به عنوان یک مهندس هوافضا در دفتر کاری یا در کارخانه می باشد. اگرچه امروزه در مقایسه با قبل، مهندسان هوافضا زمان زیادی را در دفاتر کاری می گذرانند چون بیشتر کارهای طراحی، مدلسازی، آزمایش ها، ارزیابی و آموزش را با کمک برنامه ها و نرم افزارهای شبیه ساز کامپیوتری انجام می دهند. البته گاهی برای بازرسی یا تست هواپیماها در محل های مختلف، باید در سفرهای کاری باشید. مهندسی هوافضا چیست؟ در مجموع مهندسی هوافضا شاخهای است از مهندسی که با طراحی هواپیما، فضاپیما، ماهواره، ماهواره برها و مسائل و موضوعات وابسته به آنها سر و کار دارد اما در برخی از اوقات مهندس هوافضا به طراحی سیستم های با تکنولوژی بالا مانند خودروهای کم مصرف و تجهیزات نفت و گاز و سیستم های تولید توان، اشتغال پیدا می کند. به عبارت دیگر مهندسی هوافضا دانشی راهبردی است که در آن از دانشهای دیگر مانند مکانیک، متالورژی، علوم کامپیوتر، عمران و الکترونیک استفاده میشود. موضوعاتی از قبیل طراحی و ساخت هلیكوپتر، هواپیمای بدون سرنشین، بدون موتور، عمود پرواز و یا جنگنده از یك طرف و ساخت پایگاههای فضایی و مسافرت به كرات دیگر از طرف دیگر جامعیت و حساسیت رشته مهندسی هوافضا را بیش از پیش روشن میسازد. مهندسی هوافضا در بسیاری از کشورها از جمله ایران یکی از پیشروترین زمینههای پژوهشی است و بودجههای کلان نظامی و غیرنظامی که صرف این رشته میشود، زمینههای پیشرفت و جهش در دیگر حوزه های علوم مهندسی را فراهم ساخته است. زمینههای مطالعاتی یک مهندس هوافضا تنها به طراحی هواپیما و وسایل پرنده محدود نمیشود. برای مثال آئرودینامیک خودرو از برخی جهات شباهت زیادی به آئرودینامیک هواپیما دارد و امروزه در اغلب صنایع خودروسازی با استفاده از تونل باد و علم آئرودینامیک، خودروهای کم مصرفتری میسازند. فرایند سیستمهای کنترل صنعتی نیز با فرایندهای طراحی کنترل در وسایل پرنده بر یک مبنا است و همچنین سازه اتومبیل و کشتی مشترکات زیادی با سازه یک هواپیما دارد و بالاخره توربینهای گاز یک نیروگاه یا پالایشگاه همانند یک موتور جت تحلیل و طراحی میگردند. در نتیجه یک مهندس هوافضا علاوه بر شرکتهای هوافضایی و ساخت ماهواره، در نیروگاهها، صنایع نفت و گاز، پالایشگاه ها، صنایع خودروسازی و فرودگاه ها فرصتهای شغلی بسیار خوبی دارد. در تعریفی دیگر از مهندس هوافضا اینچنین آمده است : مهندس هوافضا مسئوليت طراحي و ساخت ماشينهاي غير عادي، از هواپيماهاي با وزن بيش از 250 تن گرفته تا فضاپيماهائي كه قادر به طي مسافتهاي طولاني با سرعتي بالاتر از 30000 كيلومتر در ساعت هستند را برعهده دارد. مهندس هوافضا هواپيماها و فضاپيماها و موشكها را طراحي كرده و توسعه داده و مورد آزمايش قرار مي دهد و بر مراحل ساخت آنها نظارت مي كند. آن دسته از مهندسين هوافضا كه با هواپيما سر و كار دارند را مهندسين هوانوردي و آنهائي را كه اختصاصا با فضاپيما كار ميكنند را، مهندسين فضانوردي گويند. مهندس هوافضا کیست؟ مهندسين هوافضا فناوريهاي جديدي را براي استفاده در هوانوردي، سيستمهاي دفاعي و اكتشافات فضائي بوجود آورده و اغلب در زمينه هايي مانند طراحي ساختار، هدايت، ناوبري و مراقبت، تجهيز و ارتباطات و يا شيوه هاي توليد متخصص مي شوند. آنها اغلب از طراحي کامپیوتری، روبات ها، ليزر و تجهيزات نوري الكترونيكي پيشرفته در كارشان بهره مي گيرند. یک مهندس هوافضا با توجه به اینکه در چه شرکت یا سازمانی مشغول کار است ممكن است در زمينه يكي از توليدات خاص هوافضا مانند حمل و نقل تجاري (هواپيماهاي باري و مسافربري )، جتهاي جنگنده نظامي، هليكوپترها، فضا پيماها و يا موشكها و راكتها تخصص کسب کند. همچنین مهندس هوافضا می تواند در آيروديناميك (دانش مربوط به حركت اجسام در گازها و هوا)، ترموديناميك (مبحث فعاليت مكانيكي و رابطه آن با حرارت)، مكانيك سماوي، نيروي محركه، آكوستيك (علم اصوات) و يا سيستمهاي هدايت و مراقبت، مهارت و تخصص داشته باشد. در بسیاری از کشورهای دنیا سعی بر این است که از مهندس هوافضا در صنعت هوافضا استفاده شود اما در برخی از کشورها نیز مرسوم شده است از این متخصصین در سایر صنایع دیگر نیز بهره گرفته شود. به عنوان مثال با توجه به شناختی که مهندسان هوافضا از علم آیرودینامیک دارند از آنها در شرکت های خودروسازی برای طراحی خودرو با راندمان بالا استفاده می شود. مسئولیت ها و وظایف مهندس هوافضا مهندس هوافضا در زمینه توسعه صنعت هوایی و تکنولوژی های مرتبط کار می کند. کار او منجر به طراحی، تولید و نگهداری وسایل زیر می شود: هواپیماها و هلیکوپترها فضا پیماها موشک ها و سلاح ها شبیه سازهای پرواز ابزار و قطعات پرواز مهندس هوافضا، می تواند در زمینه تحقیق و توسعه، تست، تولید و نگهداری فعالیت کند. وظایف مهندس هوافضا با توجه به محل کارش متفاوت است ولی به طور کلی شامل موارد زیر می باشد: توسعه سیستم های هواپیمایی مانند سیستم های ارتباطی و ابزارهای هوانوردی تحقیق بر روی روش های جدید ساخت بخش های هواپیما مانند بدنه، بال، موتور و...با هدف مصرف بهینه سوخت استفاده از نرم افزارهای طراحی کامپیوتری برای طراحی پروژه ها انجام تست های مختلف زمینی و هوایی جمع آوری و تحلیل داده های حاصل از تست ها طراحی و نظارت بر فرآیند ساخت و نصب قطعات و هواپیماها انجام و تایید پروژه ها مطابق با قوانین نظارتی موجود نظارت بر فرودگاه ها و مراکز تعمیر و نگهداری هواپیماها بررسی وسایل یا قطعات آسیب دیده و با عملکرد ناقص برای شناسایی علت و یافتن راه حل مناسب برای آن علاوه بر موارد بالا، مهندس هوافضا همچنین با تخمین هزینه های پروژه، حضور در جلسات، نوشتن گزارشات فنی و ارائه گزارش کار به مدیران و مشتریان سرو کار دارد. پس از کسب چند سال تجربه کاری، می تواند به عنوان متخصص تشخیص علل تصادفات هوایی کار کند
دیباچه: بسیاری از داوطلبان آزمون سراسری که رشته مهندسی هوا فضا را انتخاب میکنند، اطلاع صحیحی نسبت به این رشته ندارند و آن را با خلبانی یا نجوم اشتباه میگیرند. در حالی که هدف این رشته آماده کردن مهندسی است که بتواند در زمینه طراحی، ساخت و آزمایش هواپیما فعالیت کند. در واقع کار مهندس هوا فضا قبل از بیرون آمدن هواپیما از کارخانه است و او در مورد چگونگی به پرواز درآوردن یک هواپیما آموزش نمیبیند. به عبارت دیگر مهندسی هوا فضا مجموعهای از علوم و تواناییهای علمی و عملی در زمینه تحلیل، طراحی و ساخت وسایل پرنده نظیر هواپیماها، بالگردها، گلایدرها، موشکها و ماهوارهها است. این رشته بر چهار پایه آئرودینامیک ، جلوبرندگی ، مکانیک پرواز و سازههای هوافضایی استوار است.که در این میان آئرودینامیک به مطالعه و بررسی جریان هوا، محاسبه نیروها و گشتاورهای ناشی از آن بر روی جسم پرنده میپردازد و مهندس هوافضا با فراگیری این علم به تحلیل جریانهای پیچیده در اطراف اجسام پرنده پرداخته و با به دست آوردن نیروهای آئرودینامیکی امکان بررسی پایداری و طراحی سازه را فراهم میکند. "جلوبرندگی" به مطالعه و بررسی سیستمهای جلوبرنده اعم از موتورهای پیستونی، توربینی، راکتها و نحوه تولید نیروی رانش در آنها میپردازد. "مکانیک پرواز" به مطالعه و بررسی رفتار و حرکات جسم پرنده با استفاده از اطلاعات آئرودینامیکی، هندسی و وزنی میپردازد در واقع علم مکانیک پرواز از "عملکرد" تشکیل میشود و "عملکرد" به بررسی بُرد، مسافت نشست و برخاست، مداومت پروازی در سرعتهای مختلف و پایداری و کنترل وسایل پرنده میپردازد و در نهایت "سازههای هوافضایی" به مطالعه و بررسی سازههای هواپیما و دیگر وسایل پرنده میپردازد و هدف آن طراحی سازههایی است که علاوه بر استحکام کافی در برابر بارهای آئرودینامیکی و سایر بارهای استاتیکی وارد بر وسایل پرنده ، حداقل وزن را نیز داشته باشند. تواناییهای لازم : زیربنای این رشته ریاضیات است و همچنین فیزیک و شیمی تا حدودی لازم میباشد و بیشتر دروس این رشته به زبان انگلیسی است. مهندسی هوا فضا یک رشته فنی است و عموماً کسانی که وارد رشتههای فنی میشوند، باید آمادگی کار در کارخانجات را داشته باشند و همچنین باید افرادی قوی و دارای پشتکار باشند. موقعیت شغلی در ایران : مهندسین هوا فضا میتوانند در صنایع و مؤسسات تحقیقاتی هواپیمایی، موشکی و ماهواره فعالیت کنند. همچنین در کلیه مؤسسات و سازمانهایی که به نحوی از وسایل پرنده استفاده میکنند، به عنوان کارشناس تحقیق در عملیات و تعمیر و نگهداری فعالیت نمایند. از سوی دیگر چون سازه اتومبیل و کشتی مشترکات زیادی با سازه یک هواپیما دارد و توربینهای گاز یک نیروگاه یا ایستگاه پمپگاز همانند یک موتور جت تحلیل و طراحی میگردد، یک مهندس هوا فضا علاوه بر شرکتهای هوایی در نیروگاهها، صنایع نفت و گاز و صنایع خوردوسازی فرصتهای شغلی خوبی دارد. علاوه بر ساخت هواپیما فارغالتحصیلان این رشته میتوانند در فرودگاهها در قسمت تعمیر و نگهداری هواپیما و همچنین در صنایع دفاع روی طراحی موشک و جنگافزارها فعالیت کنند یا میتوانند روی آئرودینامیک خودروها، سازههای خودروسازی و تولید توربینهای بخار برای تولید برق کار کنند. درسهای این رشته در طول تحصیل : دروس اصلی: نقشهکشی ، استاتیک، مقدمهای بر مهندسی هوا فضا، مکانیک سیالات، ریاضی مهندسی، دینامیک، ترمودینامیک ، مبانی برق ، ارتعاشات، مقاومت مصالح، کنترل اتوماتیک، علم مواد، انتقال حرارت، آزمایشگاه موتور انتقال. دروس تخصصی: آیرودینامیک ، مکانیک پرواز ، آزمایشگاه آیرودینامیک ، طراحی هواپیما ، تحلیل سازهها، اصول جلوبرندگی، زبان تخصصی، طراحی سازههای هوایی ، پروژه.(بسیاری از درسهای این رشته همراه با آزمایشگاه است). منبع : پارسی داک
هدف : هدف تربيت كارشناس در صنايع هواپيما و هليكوپترسازي و فردي آشنا به مقدمات و اصول مهندسي هوافضا است. طول متوسط دوره 4 سال است. دانشجويان موظفند 3 واحد پروژه بگيرند و 2 تابستان در دفاتر مهندسي صنايع مربوط كارآموزي كنند. فارغالتحصيلان كادر مورد نياز محاسبات ، طراحي، تحقيقات و ساخت صنايع مختلف هواپيمايي، هليكوپترسازي، موشكي و صنايع ديگر را تامين ميكنند. دروس اين مجموعه شامل دروس عمومي، پايه، اصلي، تخصصي، كارگاهي و كارآموزي است و زمينههايي چون آيروديناميك، سازه هوايي، مكانيك پرواز و جلوبرندهها را در بر ميگيرد. پايههاي اصلي لازم براي تحصيل در اين رشته رياضيات، فيزيك و زبان خارجي است. براي فارغالتحصيلان اين رشته امكان ورود به دوره كارشناسي ارشد مهندسي هوافضا وجود دارد. بايد توجه داشت كه صنايع هوافضا در دنيا يكي از پيشروترين زمينههاي تحقيقاتي است و همواره موجبات ترقي و جهش در ساير رشتههاي علوم و مهندسي را فراهم ساخته و در اين راستا بودجههاي عظيم نظامي و غيرنظامي را به خود اختصاص داده است، موضوعاتي از قبيل طراحي و ساخت هليكوپتر، هواپيماي بدون سرنشين، بدون موتور، عمود پرواز و يا جنگنده از يك طرف و ساخت پايگاههاي فضايي، مسافرت به كرات ديگر و جنگ ستارگان از طرف ديگر جامعيت و حساسيت اين رشته را بيش از پيش روشن ميسازد. مهندسي هوافضا مجموعهاي از علوم و تواناييهاي علمي و عملي در زمينه تحليل، طراحي و ساخت وسايل پرنده نظير هواپيماها، چرخبالها، گلايدرها، موشكها و ماهوارهها است. اين رشته بر چهار پايه آيروديناميك 1 ، جلوبرندگي 2 ، مكانيك پرواز 3 و سازههاي هوافضايي استوار است. وي در توضيح چهار پايه علمي اين رشته ميگويد: «آيروديناميك» به مطالعه و بررسي جريان هوا، محاسبه نيروها و گشتاورهاي ناشي از آن بر روي جسم پرنده ميپردازد و مهندس هوا فضا با فراگيري اين علم به تحليل جريانهاي پيچيده در اطراف اجسام پرنده پرداخته و با به دست آوردن نيروهاي آئروديناميكي امكان بررسي پايداري و طراحي سازه را فراهم ميكند. «جلوبرندگي» به مطالعه و بررسي سيستمهاي جلوبرنده اعم از موتورهاي پيستوني ، توربيني ، راكتها و نحوه توليد نيروي رانش در آنها ميپردازد. «مكانيك پرواز» به مطالعه و بررسي رفتار و حركات جسم پرنده با استفاده از اطلاعات آئروديناميكي ، هندسي و وزني ميپردازد و در واقع علم مكانيك پرواز از «عملكرد» تشكيل ميشود و «عملكرد» به بررسي برد، مسافت نشست و برخاست، مداومت پروازي در سرعتهاي مختلف و پايداري و كنترل وسايل پرنده ميپردازد. و در نهايت «سازههاي هوافضايي» به مطالعه و بررسي سازههاي هواپيما و ديگر وسايل پرنده ميپردازد و هدف آن طراحي سازههايي است كه علاوه بر استحكام كافي در برابر بارهاي آئروديناميكي و ساير بارهاي استاتيكي وارد بر وسايل پرنده، حداقل وزن ممكن را نيز داشته باشند. يكي از دانشجويان كارشناسي ارشد اين رشته نيز مهندسي هوا فضا را علمي استراتژيك ميداند كه در آن از همه علوم از جمله متالوژي ، كامپيوتر و الكترونيك استفاده ميشود و هدف آن تربيت كارشناساني است كه كادر مورد نياز محاسبات ، طراحي ، تحقيقات و ساخت صنايع مختلف هواپيمايي، چرخبالسازي و موشكي را تامين سازند. به همين دليل دانشجويان اين رشته موظف هستند كه در طي تحصيل 3 واحد پروژه بگيرند و در تابستان نيز در دفاتر مهندسي صنايع مربوط كارآموزي بكنند. آينده شغلي ، بازار كار ، درآمد: در مورد مشكلات و دشواريهاي شغلي فارغالتحصيلان اين رشته نيز دكتر رئيسي ميگويد: مهمترين مشكل اين رشته جديد بودن آن است و اين كه هنوز براي آن برنامهريزيهاي لازم به صورت كلان تدوين نشده است و در نتيجه پراكندهكاري در اين رشته زياد است و در كل جذب نيروي انساني از كانال صحيحي انجام نميگيرد وگرنه عمدتا فارغالتحصيلان اين رشته از نظر بازاركار مشكلي ندارند. همانطور كه پيش از اين گفتيم هدف اصلي صنعت هوافضا طراحي و ساخت وسايل پرنده است، در نتيجه فارغالتحصيلان مهندسي هوافضا ميتوانند در صنايع و موسسات تحقيقاتي هواپيمايي ، موشكي و ماهواره فعاليت بكنند و همچنين در كليه موسسات و سازمانهايي كه به نحوي از وسايل پرنده استفاده ميكنند، به عنوان كارشناس تحقيق در عمليات و تعمير و نگهداري خدمت كنند. اما علاوه بر اشتغال در مراكز فوق يك مهندس هوافضا با تسلط بر علوم آئروديناميك، طراحي سازه و روشهاي طراحي توربو ماشينها توانايي كار در شاخههاي متعددي از مهندسي و پروژههاي خارج از حيطه صنايع هوافضايي را نيز دارد. دكتر رئيسي در همين زمينه ميگويد: كاربرد زمينههاي مطالعاتي يك مهندس هوافضا تنها به طراحي هواپيما و وسايل پرنده محدود نميشود. براي مثال آئروديناميك خودروهااز برخي جهات شباهت زيادي به آئروديناميك هواپيما دارد و امروزه در اغلب صنايع خودروسازي با استفاده از تونل باد و علم آئروديناميك ، خودروهاي كم مصرفتري ميسازند. فرايند سيستمهاي كنترل صنعتي نيز با فرايندهاي طراحي كنترل در وسايل پرنده بر يك مبنا است و همچنين سازه اتومبيل و كشتي مشتركات زيادي با سازه يك هواپيما دارد و بالاخره توربينهاي گاز يك نيروگاه يا ايستگاه پمپ گاز همانند يك موتور جت تحليل و طراحي ميگردند. در نتيجه يك مهندس هوافضا علاوه بر شركتهاي هوايي در نيروگاهها، صنايع نفت و گاز و صنايع خودروسازي فرصتهاي شغلي خوبي دارد. تواناييهاي مورد نياز و قابل توصيه : دكتر رئيسي همچنين معتقد است كه دانشجوي اين رشته بايد در كارهايش نظم و برنامهريزي داشته باشد چون حجم مطالبي كه در طول يك ترم ارائه ميشود، زياد بوده و مطالعه آنها مستلزم يك برنامهريزي دقيق ميباشد. وي در مورد دروس مهم در اين رشته نيز ميگويد: زيربناي اين رشته رياضيات است و همچنين فيزيك و شيمي تا حدودي لازم ميباشد و البته همينجا لازم است توصيه كنم كه دانشآموزان اگر در درس زبان خارجي ضعيف هستند، وارد اين رشته نشوند چون بيشتر دروس اين رشته به زبان انگليسي وابسته ميباشد. آقاي جهاني دانشجوي كارشناسي ارشد مهندسي هوافضاي دانشگاه اميركبير نيز معتقد است كه دانشجوي اين رشته بايد آمادگي كار در كارخانجات را داشته باشد. وي در توضيح ميگويد: مهندسي هوافضا يك رشته فني است و عموما كساني كه وارد رشتههاي فني ميشوند، بايد آمادگي كار در كارخانجات را داشته باشند و همچنين بايد افراد قوي و داراي پشتكار وارد اين رشته بشوند تا به ياري اراده قوي خود در پيشبرد اين رشته نوپا موفق گردند. منبع:shirazpc.com
معرفی رشته مهندسی هوافضا در مقطع کارشناسی ارشد صنایع هوافضا در دنیا یکی از پیشروترین زمینههای تحقیقاتی است و همواره موجبات ترقی و جهش در سایر رشتههای علوم و مهندسی را فراهم ساخته و در این راستا بودجههای عظیم نظامی و غیرنظامی را به خود اختصاص داده است، موضوعاتی از قبیل طراحی و ساخت هلیکوپتر، هواپیمای بدون سرنشین، بدون موتور، عمود پرواز و یا جنگنده از یک طرف و ساخت پایگاههای فضایی، مسافرت به کرات دیگر و جنگ ستارگان از طرف دیگر جامعیت و حساسیت این رشته را بیش از پیش روشن میسازد. مهندسی هوافضا مجموعهای از علوم و تواناییهای علمی و عملی در زمینه تحلیل، طراحی و ساخت وسایل پرنده نظیر هواپیماها، چرخبالها، گلایدرها، موشکها و ماهوارهها است. به طور کلی مهندسی هوا فضا علمی است که در آن از همه علوم از جمله متالوژی ، کامپیوتر و الکترونیک استفاده میشود. گرایشها و ابعاد مختلف این رشته در کارشناسی ارشد این رشته پنج گرایش دارد: ۱)آیرودینامیک ، ۲) جلوبرندگی، ۳) مکانیک پرواز ،۴) سازههای هوافضایی، ۵) سوانح هوایی و صلاحیتهای پروازی «آیرودینامیک» به مطالعه و بررسی جریان هوا، محاسبه نیروها و گشتاورهای ناشی از آن بر روی جسم پرنده میپردازد و مهندس هوا فضا با فراگیری این علم به تحلیل جریانهای پیچیده در اطراف اجسام پرنده پرداخته و با به دست آوردن نیروهای آئرودینامیکی امکان بررسی پایداری و طراحی سازه را فراهم میکند. «جلوبرندگی» به مطالعه و بررسی سیستمهای جلوبرنده اعم از موتورهای پیستونی ، توربین ی ، راکتها و نحوه تولید نیروی رانش در آنها میپردازد. «مکانیک پرواز» به مطالعه و بررسی رفتار و حرکات جسم پرنده با استفاده از اطلاعات آئرودینامیکی ، هندسی و وزنی میپردازد و در واقع علم مکانیک پرواز از «عملکرد» تشکیل میشود و «عملکرد» به بررسی برد، مسافت نشست و برخاست، مداومت پروازی در سرعتهای مختلف و پایداری و کنترل وسایل پرنده میپردازد. «سازههای هوافضایی» به مطالعه و بررسی سازههای هواپیما و دیگر وسایل پرنده میپردازد و هدف آن طراحی سازههایی است که علاوه بر استحکام کافی در برابر بارهای آئرودینامیکی و سایر بارهای استاتیکی وارد بر وسایل پرنده، حداقل وزن ممکن را نیز داشته باشند. زمینههای اشتغال همانطور که پیش از این گفتیم هدف اصلی صنعت هوافضا طراحی و ساخت وسایل پرنده است، در نتیجه فارغالتحصیلان مهندسی هوافضا میتوانند در صنایع و موسسات تحقیقاتی هواپیمایی ، موشکی و ماهواره فعالیت بکنند و همچنین در کلیه موسسات و سازمانهایی که به نحوی از وسایل پرنده استفاده میکنند، به عنوان کارشناس تحقیق در عملیات و تعمیر و نگهداری خدمت کنند. اما علاوه بر اشتغال در مراکز فوق، یک مهندس هوافضا با تسلط بر علوم آئرودینامیک، طراحی سازه و روشهای طراحی توربو ماشینها توانایی کار در شاخههای متعددی از مهندسی و پروژههای خارج از حیطه صنایع هوافضایی را نیز دارد. کاربرد زمینههای مطالعاتی یک مهندس هوافضا تنها به طراحی هواپیما و وسایل پرنده محدود نمیشود. برای مثال آئرودینامیک خودروهااز برخی جهات شباهت زیادی به آئرودینامیک هواپیما دارد و امروزه در اغلب صنایع خودروسازی با استفاده از تونل باد و علم آئرودینامیک ، خودروهای کم مصرفتری میسازند. فرایند سیستمهای کنترل صنعتی نیز با فرایندهای طراحی کنترل در وسایل پرنده بر یک مبنا است و همچنین سازه اتومبیل و کشتی مشترکات زیادی با سازه یک هواپیما دارد و بالاخره توربین های گاز یک نیروگاه یا ایستگاه پمپ گاز همانند یک موتور جت تحلیل و طراحی میگردند. در نتیجه یک مهندس هوافضا علاوه بر شرکتهای هوایی در نیروگاهها، صنایع نفت و گاز و صنایع خودروسازی فرصتهای شغلی خوبی دارد.