وصف حال خودت از زبان شعر

نهال بودم و در حسرت بهار! ولی
درخت می شوم و شوق برگ و بارم نیست


..

 

درخت سوخته‌ای در کنار رودم من
اگر تو دلخوری از من، من از خودم سیرم

..

 

امشب دوباره خاطرت مهمان من بود
مهمانى بى دعوتم را دوست دارم ...

 

بغضم گرفته وقتشه ببارم .... چه بی هوا ، هوای گریه دارم
باز کاغذم با تو خط خطی شد .... خدا این حس و حال و دوس ندارم

 

اگر تنها شدم، غم نیست،
خاطر جمع باش ای دل
که گر با دیگران بیگانه‌ام
با خویش مانوسم...

 

دائما یکسان نباشد
حالِ دوران…
غم مخور!

 

‏سکوت محض من ای دوست، از رضایت نیست
ز حجم بغض مگر کوه در گلو دارم...