ماه تنها قمر طبیعی زمین است. این قمر با حدود یک چهارم قطر زمین تقریباً برابر عرض استرالیا است. ماه بزرگترین قمر طبیعی در منظومه شمسی نسبت به اندازه بزرگی سیاره ای که به دور آن می‌چرخد، می‌باشد. این قمر پنجمین قمر بزرگ در منظومه خورشیدی است. به‌طور کلی ماه بزرگتر از هر سیاره کوتوله شناخته شده‌است. فاصله تا زمین: ۳۸۴٬۴۰۰ کیلومتر گرانش: ۱٫۶۲ متر بر مجذور ثانیه سن: ۴٫۵۳×۱۰^۹ سال شعاع: ۱٬۷۳۷٫۴ کیلومتر تناوب مداری: ۲۷ روز مدارها: زمین انحراف: ۵٫۱۴۵° به دائرةالبروج ماه چیست؟ درخشان ترین قمر در منظومه شمسی که دارای دو نیمکره می باشد ماه است. یک سمت آن رو به زمین بوده و نیمکره پیدای آن است و نیمکره دیگر که همیشه از زمین روی گردان است و نیمکره پنهان آن به شمار می رود. دما در هنگام تابش خورشید ۱۲۷ درجه و هنگام تاریکی ۱۷۳- درجه سانتی گراد است. حیات و زندگی در این قمر وجود ندارد و دارای سطح سنگی است. زمان پیدایش آن بیش از ۴ میلیار سال پیش بوده ولی مشخص نیست که قبل یا بعد از زمین تشکیل شده است. در گذشته دریا نوردان و مسافران برای جهت یابی از نور این قمر استفاده می کردند. از قمر زمین در بعضی فرهنگ ها به عنوان خدای پرستش یاد می کردند. توجه : باید بدانیم که ماه فقط یک قمر است و سیاره و یا ستاره نیست.
ساختار ماه : این قمر دارای سه لایه هسته، گوشته و پوسته می باشد. با مطالعه اطلاعات به دست آمده از مأموریت آپولو ساختار هسته قمر زمین مشخص شد. هسته از یک هسته داخلی جامد که شعاع ۲۴۰ کیلومتری داشته و سرشار از آهن است تشکیل شده که اطراف آن از لایه آهن مذاب با شعاع ۹۰ کیلومتری پوشیده شده است. کل این مجموعه با لایه ای نیمه مذاب با ضخامت ۱۵۰ کیلومتر احاطه شده است. در قسمت بالای لایه نیمه مذاب، گوشته متشکل از مواد معدنی الیوین و پیروکسن تا پوسته این قمر امتداد دارد. بیشتر عناصر تشکیل دهنده گوشته منیزیم، آهن، سیلیسیم و اکسیژن است. ساختار ماه
در ادامه : پوسته قمر زمین ضخامت های مختلفی در دو نیمکره دارد. طوری که ضخامت آن در نیمکره رو به زمین ۷۰ کیلومتر و در نیمکره دور از زمین ۱۵۰ کیلومتر می باشد. اکسیژن، سیلیسیم، منیزیم، آهن، کلسیم و آلومینیم مواد اصلی تشکیل دهنده پوسته این قمر است. اورانیوم، تیتانیوم، توریم، پتاسیم و هیدروژن نیز به مقدار کم در ساختار آن وجود دارد. قمر زمین ابتدا حالت مذاب داشت اما ۱۰۰ میلیون سال پیش پوسته ماه به دلیل جامد شدن اقیانوس های ماگمای جهانی تشکیل شده است. این قمر به خاطر اندازه کوچکی که دارد احتمالا حرارت داخلی خود را از دست داده است. سطح ماه : ماسه سنگی نرم از ذرات گرد و غبار و سنگ های ریز شده سطح قمر زمین را پوشانده که ضخامت آن تا ۱۰ سانتی متر هم می شود. به این ناحیه پودری ریگولیت و به ناحیه سنگی زیر آن مگاریگولیت می گویند. ردپای انسان ها و کاوشگرها روی این رسوب ها به مدت طولانی تا میلیاردها سال می ماند. هیچ باران یا طوفانی در این قمر وجود ندارد که اثر ردپاها و وسایل به جا مانده مانند دوربین فضانورد ها را از بین ببرد ولی در صورت برخورد اجسام دیگر به قمر زمین همه ی این اثرات پاک خواهد شد که تا هزاران سال بعد این اتفاق می افتد. حفره های زیادی روی کره ماه به بارش و برخورد شهاب سنگ ها، ستاره های دنباله دار و سیارک ها ایجاد شده که دهانه Tycho با ضخامت ۸۵ کیلومتر نمونه ای از آن است. سطح ماه
توجه : گرانش در قمر زمین یک ششم گرانش زمین است به همین جهت فضانوردان روی کره این قمر بالاتر از سطح آن قرار می گیرند. همچنین به دلیل گرانش کم، جو و اتمسفر در این قمر بسیار نازک و ضعیف است و گازها از آن خارج شده اند. اشیاء به جا مانده در سطح ماه چرخش و مدار ماه : چون این قمر با سرعت یکسان به دور خود و زمین می چرخد، همیشه فقط یک نیمکره آن به سمت زمین است. قسمت های مختلف ماه با چرخش آن به دور زمین، در مقابل نور خورشید قرار می گیرد و به حالت های مختلف از زمین مشاهده می شود (هلال و بدر). آن قسمتی که از زمین روئیت می شود توسط خورشید روشن شده است اما در ماه بعد این قسمت، تاریک شده و قسمت دیگر آن توسط خورشید روشن شده و دیده می شود. این تابش اگر به طور کامل باشد ماه به صورت بدر و کامل دیده می شود ولی اگر فقط قسمتی از آن توسط تابش خورشید روشن شود به اندازه ای که روی آن تابش شده دیده می شود (هلال). توجه : طول زمان چرخش این قمر به دور زمین ۲۷ روز طول می کشد اما به دلیل چرخش زمین به دور محور خود، این زمان چرخش ۲۹ روز به طول می انجامد
اثر قمر زمین در جزر و مد : اقیانوس های زمین توسط نیروی گرانش ماه به سمت آن کشیده می شود و مد را ایجاد می کند. در هنگام تشکیل ماه جدید و کامل، چون خورشید، زمین و قمر آن در یک راستا قرار می گیرند جزر و مدهای قوی شکل می گیرد. اما در یک چهارم اول و آخر هر ما ه جزر و مدهای ضعیف اتفاق می افتد. دلیل دیگر کشش های قمر زمین این است که قمر آن هر سال مقداری از نیروی چرخشی زمین را می گیرد و باعث حرکت کند چرخش زمین به اندازه ۱,۵ میلی ثانیه در هر ۱۰۰ سال می شود. دریاهای تاریک : به دلیل نیروی جاذبه کمی که قمر زمین دارد در آن آب و هوا نیست و نمی تواند دریا یا اقیانوس داشته باشد. اما لکه های به شکل اقیانوس که در سطح آن وجود دارد و دریا خوانده می شود، سنگ گدازه ها هستند. میلیارد ها سال پیش در قسمت هایی از سطح سفید قمر زمین که دارای دهانه های آتشفشانی بوده گدازه ها جاری شدند و سطح آن را پوشانده اند. اما امروزه چون قمر ماه برخورد گلوله های آتشین کمی دارد دهانه های آتشفشانی در نواحی تاریک آن، نسبت به بخش سفید قدیمی کمتر است. لکه ها و دریاهای ماه
دهانه های آتشفشانی : تا به امروز ۶۰ دهانه آتشفشانی در قمر زمین شناسایی شده که بعضی از آن ها مانند تیخو، کوپر نیکوس و کپلر می توانند پرتوهای درخشانی از گرد و غبار به بیرون تابش دهند. این ساطع شدن پرتوهای نورانی هنگام برخورد اجرام آسمانی به قمر زمین است. در کنار دهانه های آتشفشانی رشته کوه هایی وجود دارد که در واقع کناره های قیف هایی هستند که از برخورد اجرام آسمانی حاصل شده است. خواهر دار شدن قمر زمین : در سال ۱۹۹۹ ستاره شناسان متوجه حرکت یک شهاب سنگ با عرض ۵ کیلومتری به سمت مدار زمین شدند. آن ها می گویند شاید این شهاب سنگ توسط نیروی گرانش زمین، در مدار این سیاره به دام می افتد. اعتقاد بر این است ۷۷۰ سال دیگر این شهاب سنگ با مدار نعل اسبی دور زمین قرار بگیرد. مدت زمان حضور آن کنار زمین ۵ هزار سال خواهد بود که به عنوان قمر دوم زمین و خواهر ماه خوانده می شود. حیات و وجود آب در ماه : قمر زمین تنها جایی در فضا است که انسان قدم در آن گذاشته است. اما حضور و وجود هیچ موجود زنده ای در این قمر شناسایی نشده است. اما انتظار می رود چون در این قمر آب وجود دارد و در حفره ها و چاله های تاریک قطب ها این یخ آب ها مشاهده شده، انسان ها را امیدوار به تبدیل این قمر به مکانی برای زندگی آیندگان کرده است. مأموریت های زیادی به قمر زمین نشان داد که سطح این قمر خشک نبوده و مولکول های هیدروکسیل کشف شده در قطب ها نشان داد که مقدار زیادی آب، آن هم به شکل یخی در جاهای بدون نور قطب ها وجود دارد.
راز‌هایی که در کره ماه پنهان شده‌اند با وجود مطالعات زیادی که روی کره ماه انجام شده، همچنان رازهای زیادی درباره آن باقی مانده است. - ماه در سفر‌های بشر به فضا، نزدیکترین همراه کره زمین و تنها جرم آسمانی است که انسان شانس قدم گذاشتن روی آن را داشته است. با این حال، با وجود نزدیکی و آشنایی نسبی که ماه نسبت به زمین دارد این قمر کوچک اسرار متعدی را در خود نگه داشته است؛ از نکات عجیب علمی گرفته تا موارد متعددی که می‌تواند روی زندگی ما تأثیرگذار باشد. کره ماه دارای نکاتی است که ارزش بررسی کردن دارند. ماه لرزه‌ها با وجود اینکه ماه یک تکه سنگ مرده محسوب می‌شود و فعالیت زمین شناسی بسیار کمی دارد، اما مستعد لرزش است. به این لرزش‌هایی که شبیه به زلزله هستند ماه لرزه گفته می‌شود و چهار نوع مختلف از آن‌ها وجود دارد. سه نوع اول عواقب خاصی ندارند، اما مورد چهارم می‌تواند بسیار ناخوشایند باشد. ماه لرزه‌های نوع چهارم که در عمق بیشتری صورت می‌گیرند برای ۱۰ دقیقه دوام دارند. نکته ترسناک در مورد زلزله‌های ماه این است که هیچ ایده‌ای در مورد علت وقوع آن‌ها وجود ندارد. زمین لرزه‌های زمین معمولاً در اثر حرکت صفحات تکتونیکی ایجاد می‌شوند، اما ماه هیچ تکتونیک صفحه‌ای فعالی ندارد. سیاره‌های دوقلو بسیاری از مردم فکر می‌کنند که ماه، همانطور که از نامش پیداست یک قمر است؛ اما عده‌ای هم معتقدند که باید ماه را به عنوان یک سیاره طبقه بندی کرد، زیرا اندازه نسبتا بزرگی دارد. ماه حدود یک چهارم قطر زمین است و نسبت به سیاره خود، بزرگترین قمر در منظومه شمسی محسوب می‌شود. ماه به دلیل اندازه بزرگش اصلاً به دور زمین نمی‌چرخد و درواقع زمین و ماه به دور یکدیگر و حول نقطه‌ای به نام مرکز سنگینی سراسری می‌چرخند. زباله در سطح ماه همه می‌دانند که انسان روی ماه بوده است، اما هر کسی نمی‌داند که انسان‌ها در آنجا رفتار نامناسبی با میزبان خود داشته اند. در طی سال‌ها فضانوردانی که ماه رفته اند مقداری زباله را در انجا رها کرده اند. تخمین زده شده که بیش از ۱۸۱ هزار کیلوگرم مواد ساخته دست بشر در اطراف ماه وجود دارد. بیشتر این زباله‌ها زباله‌های حاصل از آزمایش‌های مختلف، کاوشگر‌های فضایی و ماه نورد‌ها هستند.
شخصی که خاکسترش به ماه برده شد یوجین مرل شومیکر یکی از ستاره شناس و زمین شناس مشهور بود که تحقیقات علمی او در زمینه برخورد‌های کیهانی در ماموریت‌های آپولو مورد استفاده قرار گرفت. شومیکر دوست داشت یک فضانورد باشد، اما به دلیل یک مشکل پزشکی رد شد. زمانی که او درگذشت، ناسا آرزوی شومیکر را برآورده می‌کند و در سال ۱۹۹۸ خاکستر او را با یک کاوشگر به ماه فرستاده شد. ناهنجاری‌های قمری برخی از تصاویر گرفته شده توسط فضاپیما‌های مختلف که از ماه آن بازدید کرده اند، چیز‌های بسیار عجیبی را در سطح این کره نشان می‌دهد. در بسیاری از این تصاویر سازه‌های مصنوعی را می‌توان دید. به گفته علاقه‌مندان به ماوراء الطبیعه، حتی یک قلعه بزرگ وجود دارد که در بالای سطح ماه معلق است. گفته می‌شود همه این موارد به تمدن پیشرفته‌ای اشاره دارد که در ماه زندگی کرده و ساختار‌های پیچیده‌ای را ایجاد کرده اند. نکته جالب توجه هم این است که ناسا تاکنون این تئوری‌های عجیب را رد نکرده است. غبار ماه شاید عجیب به نظر برسد، اما یکی از خطرات ماه برای انسان‌ها گرد و غبار ماه است. گرد و غبار در سطح ماه مانند آرد کوچک و در عین حال بسیار خشن است. با توجه به این ویژگی و گرانش پایین در ماه، فضانوردان با مشکلات متعددی ناشی از غبار ماه مواجه می‌شوند. گفته می‌شود که قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض این مواد می‌تواند باعث خراب شدن لباس‌های فضایی شود.
مشکلات با جاذبه کم اگرچه گرانش روی ماه تنها یک ششم گرانش روی زمین است، اما حرکت کردن روی سطح آن به هیچ وجه کار آسانی نیست. باز آلدرین می‌گوید که ماه برای حرکت یک محیط طاقت فرسا است و از طرفی لباس‌های فضایی دست و پا گیر هم مشکلات مضاعفی را برای آن‌ها ایجاد می‌کردند. برای حرکت سریعتر، فضانوردان باید مانند کانگورو‌ها حرکت کنند که با توجه به دهانه‌ها و سایر خطراتی که روی ماه وجود دارد این نحوه حرکت نیز مشکلات خودش را خواهد داشت. تاثیر ماه بر روی خواب تأثیرات ماه بر زمین و بالعکس را نمی‌توان انکار کرد، اما تاثیر ان روی انسان‌ها هنوز قابل بحث است. بسیاری بر این باورند که ماه کامل باعث بروز رفتار‌های عجیبی در برخی از انسان‌ها می‌شود. از نظر علمی نیز این احتمال داده می‌شود که ماه بتواند چرخه خواب ما را مختل کند. طبق یک آزمایش داوطلبانه توسط دانشگاه بازل در سوئیس، ماه بر چرخه خواب انسان تأثیر می‌گذارد و آن را مختل می‌کند. اگر این مطالعه درست باشد، می‌توان آن را توضیحی برای نظریه جنون در ماه کامل دانست. مغناطیس قمری یکی از ماندگارترین اسرار ماه، فقدان میدان مغناطیسی آن است، اما در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ فضانوردان سنگ‌هایی را پیدا کردند که خاصیت مغناطیسی داشتند. بر اساس این موضوع دانشمندان حدس میزنند که ماه درگذشته دارای میدان مغناطیسی بوده، اما به مرور آن را از دست داده است. دو نظریه اصلی نیز در این زمینه مطرح است. گروهی از محققان فکر می‌کنند که از بین رفتن نیروی مغناطیسی ممکن است به دلیل حرکات طبیعی هسته آهنی ماه باشد؛ از طرفی یک گروه دیگر معتقدند که از بین رفتن نیروی مغناطیسی ممکن است ارتباطی با مجموعه‌ای از برخورد‌ها با سنگ‌های فضایی بزرگ داشته باشد.
