متاورس چیست؟ معرفی دنیای متاورس به زبان ساده

از زمانی که فیسبوک در 28 اکتبر 2021 به متا تغییر نام داد، مفهوم مبهمی که الهام‌بخش نام جدید بود، موضوع داغ بحث بوده است.

اگرچه ممکن است به نظر برسد که متاورس محصول جاه طلبی های وحشی متا است، اما اصلاً اینطور نیست. برخی استدلال می کنند که متاورزی که مارک زاکربرگ برای مدت طولانی در کنفرانس Connect 2021 توصیف کرد، از قبل وجود دارد، در حالی که برخی دیگر آن را تکامل بعدی اینترنت، معروف به Web3 یا Web 3.0 می دانند.

این تا حدی به این دلیل است که متاورس برای افراد مختلف معنای متفاوتی دارد، بلکه به این دلیل است که خطوط بین دنیای مجازی و واقعیت غیرقابل تشخیص محو شده است.

متاورس چیست و این مفهوم از کجا آمده است؟
اصطلاح متاورس (metaverse) از نیل استیونسون و رمان تاریک سایبرپانک او به نام Snow Crash گرفته شده است. این رمان در سال 1992 منتشر شد و به همراه رمان نورومنسر اثر ویلیام گیبسون، که فضای داده واقعیت مجازی به نام ماتریکس را توصیف می‌کند، به عنوان قانون اصلی این ژانر در نظر گرفته می‌شود.

Metaverse in Snow Crash یک فضای واقعیت مجازی سه بعدی است که از طریق پایانه های شخصی و عینک های واقعیت مجازی قابل دسترسی است که شباهت های زیادی با Oculus Quest و سایر هدست های VR دارد. این فضای سه بعدی در نظر کاربران خود به عنوان یک محیط شهری ایجاد شده در امتداد یک جاده صد متری، یک خیابان به نظر می رسد. استیونسون می نویسد:

مانند هر مکان در واقعیت، خیابان در معرض توسعه است. توسعه دهندگان می توانند خیابان های کوچک خود را خارج از خیابان اصلی بسازند. آن‌ها می‌توانند ساختمان‌ها، پارک‌ها، تابلوها و همچنین چیزهایی را بسازند که در واقعیت وجود ندارند، مانند نمایش‌های بزرگ نور بالای سر، مناطق ویژه‌ای که در آن قوانین فضا-زمان سه بعدی نادیده گرفته می‌شود، و مناطق جنگی آزاد که مردم می‌توانند به آنجا بروند و همدیگر را بکشید دوست

اگر دیدگاه استیونسون از Metaverse آشنا به نظر می رسد، به این دلیل است که بازی های آنلاین چند نفره (MMOG یا معمولاً MMOS) بسیاری از ویژگی های آن را دارند. به عنوان مثال، در Second Life (منتشر شده در سال 2003)، کاربران می توانند آواتارهای واقعی را سفارشی کنند، با بازیکنان دیگر ملاقات کنند، آیتم های مجازی ایجاد کنند، دارایی مجازی داشته باشند و کالاها و خدمات را تجارت کنند.

تجربیات مجازی مانند زندگی دوم را می توان به عنوان پیش متاورس توصیف کرد. چرا این پیشوند؟ زیرا آنها در انزوا وجود دارند که هر یک جزیره دیجیتالی است که ساکنان و دارایی های مجازی آنها هرگز آن را ترک نمی کنند. متاوریستی که مارک زاکربرگ می‌خواهد ایجاد کند یک تجربه مجازی بزرگ نیست، نسخه بعدی اینترنت است.

ما از رایانه های رومیزی به وب و دستگاه های تلفن همراه منتقل شده ایم. از متن گرفته تا عکس و فیلم. زاکربرگ در نامه اخیر خود به کارکنان خود نوشت اما هنوز تمام نشده است. پلتفرم بعدی حتی هیجان‌انگیزتر خواهد بود - اینترنت که در آن شرکت می‌کنید، نه فقط به آن نگاه کنید. ما آن را متاورز می نامیم و هر محصولی را که ایجاد می کنیم را تحت تاثیر قرار می دهد.

آیا متاورس همین الان وجود دارد؟
اگر قرار است متاورس به تجسم اینترنت تبدیل شود، پس باید ویژگی‌های خاصی داشته باشد که آن را از تجربیات واقعیت مجازی مجزا مانند زندگی دوم جدا می‌کند.

متیو بال، سرمایه‌دار خطرپذیر، آنها را در وب‌سایت خود شرح می‌دهد:

Metaverse یک شبکه مقیاس پذیر و قابل تعامل از جهان های مجازی سه بعدی بلادرنگ است که می تواند به طور همزمان و پیوسته توسط تعداد تقریباً نامحدودی از کاربران با حس شخصی حضور و تداوم داده هایی مانند هویت، تاریخ، حقوق، اشیاء، ارتباطات استفاده شود. و پرداخت ها

برای وضوح بیشتر، ویژگی‌های متاوره را فهرست می‌کنیم:

· انبوه مقیاس پذیر

· سازگار

· تجسم زمان واقعی

· دنیای مجازی سه بعدی

· همزمان

· مداوم

· کاربران نامحدود

· حس حضور فردی

· تداوم داده ها

Metaverse : نمونه ای آینده نگر از خرده فروشی
در عمل، متاورس زمانی وجود خواهد داشت که کاربر بتواند وارد یک مرکز خرید مجازی بزرگ شود که می تواند به تعداد افرادی که فضای مجازی می تواند در خود جای دهد بازدید کند، یک کالای دیجیتال منحصر به فرد را خریداری کند و سپس هفته ها بعد همان کالای دیجیتالی را در دنیای مجازی کاملا متفاوت بفروشد. - یا، شاید در توییتر، eBay یا OpenSea.

برخی ممکن است بگویند، یک لحظه صبر کنید، من آن فیلم را دیده ام.

Ready Player One که اولین کتاب نوشته شده توسط ارنست کلاین بود و توسط Random House در سال 2011 منتشر شد، توسط استیون اسپیلبرگ کارگردانی شد و مسلماً بهترین نمونه بصری از آنچه که متاورز می تواند از نظر مفهومی در حال حاضر باشد است.

با این حال، فیلم تفاوت‌های اساسی با دیدگاه‌های کارشناسانه درباره متاورز آینده دارد، از جمله اینکه فیلم تنها یک پلتفرم اصلی وجود دارد، Oasis، که متاورز ایجاد شده توسط شرکت بازی سازی خیالی Gregarious Games را تشکیل می دهد. تفاوت عمده دیگر، استفاده اصلی از سخت افزار واقعیت مجازی برای تعامل در نسخه متاورس فیلم است، زیرا برخی از کارشناسان معتقدند واقعیت مجازی در مقایسه با سخت افزار AR (که در فیلم برجسته نشده است) استفاده کلی کمتری خواهد داشت.

چه چیزی به متاورس قدرت می دهد؟
Metaverse توسط اشکال مختلف فناوری مانند زیرساخت ابری، نرم افزار، پلتفرم ها، برنامه های کاربردی، محتوای تولید شده توسط کاربر و سخت افزار هدایت می شود. علاوه بر الزامات فنی، متاورس شامل انواع تجربیات کاربر، از جمله سرگرمی، بازی، تجارت، تعاملات اجتماعی، آموزش و تحقیق خواهد بود.

متاورس کی می رسد؟
سپس این سؤال مطرح می‌شود: چقدر طول می‌کشد تا از پیش متاورهای مختلف به متاورژن بزرگ حرکت کنیم؟ مارک زاکربرگ معتقد است که این امر تا پایان دهه اتفاق خواهد افتاد، اما ممکن است خیلی زودتر نیز اتفاق بیفتد زیرا عناصر اساسی در حال حاضر وجود دارند.

زیرساختی که زیربنای اینترنت امروزی است به تعداد زیادی از مردم اجازه می دهد تا در محیط های مجازی گرد هم آیند، مانند زمانی که بیش از 12.3 میلیون بازیکن در کنسرت Fortnite VR با حضور تراویس اسکات کوک می شوند. این زیرساخت فعلی بسیار چشمگیر است، اما به احتمال زیاد برای حمایت از دیدگاه کارشناسان صنعت Metaverse به توسعه بیشتر نیاز دارد.

ما همچنین تجهیزاتی برای ارائه محیط های مجازی واقعی و آواتارها به صورت سه بعدی داریم. متا مالک اصلی سازنده هدست واقعیت مجازی Oculus است. مایکروسافت از اولین عرضه آن در سال 2016 با عینک های هوشمند واقعیت ترکیبی هولولنز از انواع موارد استفاده سازمانی پشتیبانی کرده است. علاوه بر این، شایعه شده است که اپل هدست های واقعیت افزوده و واقعیت مجازی خود را در سال 2022 عرضه خواهد کرد. HTC، Pico، MagicLeap و سایر فروشندگان به سرعت در حال پیشرفت پلتفرم‌های سخت‌افزاری مختلف هستند، در حالی که معماری‌های فناوری آبشاری، بارهای کاری محاسباتی مختلف را از زیرساخت‌های سرور به دستگاه‌های لبه منتقل می‌کنند. Furioos یونیتی نمونه بارز پخش بلادرنگ محیط‌های سه بعدی کاملاً تعاملی است که در آن کار سنگین محیط‌های رندر توسط زیرساخت GPU با مقیاس‌پذیر خودکار آن‌ها انجام می‌شود. Metaverse تبدیل به یک مرکز محاسباتی فراگیر خواهد شد که در آن کاربران می‌توانند از دستگاه‌های سنتی مانند رایانه‌ها و دستگاه‌های تلفن همراه استفاده کنند و همچنین تعامل با ابزارهای پوشیدنی جدید AR و VR را افزایش دهند.

در نهایت، همان فناوری های نوآورانه ای که از زمان ظهور شبکه بیت کوین در ژانویه 2009، صنعت خدمات مالی را مختل کرده اند، می توانند برای اطمینان از تداوم داده ها در متاورس استفاده شوند. NFTها یا توکن‌های غیرعملکردی، نمونه‌ای عالی از اینکه چگونه می‌توان از فناوری بلاک چین برای تأیید مالکیت دارایی‌های دیجیتال استفاده کرد، و در حال حاضر پلت‌فرم‌های واقعیت مجازی سه بعدی وجود دارند که از آنها بهره می‌برند.

Marc Petit، معاون و مدیر کل Unreal Engine در EPIC Games، اخیراً در مصاحبه‌ای اعلام کرد که متاورس به «جهان‌های مجازی مشترکی که شامل تداوم است» نیاز دارد. این بدان معنی است که برای یک تجربه مشتری کامل، کاربر باید بتواند با دارایی های دیجیتال خود از یک جهان به جهان دیگر حرکت کند. نمونه ای از این می تواند کفش های NFT کاربر خریداری شده از نایک باشد که برای استفاده به عنوان آواتار در پلتفرم Meta Horizon در آینده و همچنین دنیای مجازی دیگر مانند Fortnite و Minecraft در دسترس خواهد بود.

مثال دیگر، Decentraland، یک دنیای کاملاً غیر متمرکز است که در آن رهبری مرکزی وجود ندارد. جهان مبتنی بر بلاک چین اتریوم است و توسط یک سازمان مستقل غیرمتمرکز کنترل می شود. از طریق این سازماندهی و رأی گیری، بازیکنان می توانند سیاست هایی را که تعیین می کند جهان چگونه رفتار می کند، کنترل کنند. Decentraland همچنین دارای ارز غیرمتمرکز MANA است که می تواند در صرافی های ارزهای دیجیتال با ارزهای دیگر مبادله شود.

در آینده، Decentraland می‌تواند به یکی از بسیاری از جهان‌های غیرمتمرکز تبدیل شود که یک متاورز را تشکیل می‌دهند، با دارایی‌های دیجیتال و ارزها که بین آن‌ها حرکت می‌کنند، درست مانند مبادله پول فیات و کالاهای فیزیکی بین افرادی که در کشورهای مختلف در دنیای واقعی زندگی می‌کنند.

در حالی که هیچ کس مالک متاورس نخواهد بود - درست مانند کسی که امروز صاحب اینترنت نیست - مطمئناً بازیکنان مهم زیادی در این فضا وجود خواهند داشت و شرکت هایی مانند متا، مایکروسافت، یونیتی، اپیک گیمز، روبلکس و دیگران می خواهند در میان آنها باشند. ، به همین دلیل است که آنها میلیاردها دلار برای تحقق رویای علمی تخیلی سرمایه گذاری می کنند.

متاورس تنها ایده ای است که اولین بار توسط نویسنده داستان های علمی تخیلی نیل استیونسون در رمان تصادف برفی خود توضیح داده شد. ممکن است به زودی به واقعیت تبدیل شود، زیرا بسیاری از شرکت‌های بزرگ فناوری شرط می‌بندند که اگر بزرگ‌تر از اینترنت امروزی نباشد، به بزرگی آن خواهد بود.