ساز ژاپنی شامیسن سه تار ژاپنی (شامیسن) : شامیسن در اصل در تئاترهای کابوکی و عروسکی دوره "ادو" کاربرد داشت. این ساز به نوعی شکلی از عود - سه تار اوکیناوایی به نام "سانشین" است که طول آن از 1/1 تا 4/1 متغیر است. این ساز را با مزقان می‌نوازند. شامیسن را غالبا همراه با صدای خواننده نواخته می‌شود ودانگ و ارتفاع پایه آن را آواز خواننده تعیین می‌کند. شامیسن بیشتر درنگ یا در اصطلاح ژاپنی‌ها "ما" را نشان می‌دهد. شامیسن (به معنای سه تار)، سازی سنتی ژاپنی که با مضرابی به نام باچی نواخته می‌شود. تلفظ ژاپنی این ساز معمولاً شامیسن است، اما گاهی آن را جامیسن نیز می گویند و به عنوان پسوند اسم نیز استفاده می‌شود. در گذشته و دوره ی ادو ( از سال ۱۶۰۳ تا ۱۸۶۸ میلادی)، این ساز را سامیسن نامگذاری کردند؛ اما به مرور زمان نام های متعدد این ساز منسوخ شد و “شامسین” را به عنوان اسم رسمی این ساز نامیدند. ساختار ظاهری شامیسن با توجه به سبکی که نواخته می‌شود با یکدیگر تفاوت دارند. به عنوان مثال شامیسن مورد استفاده برای نواخته شدن در کابوکی (تئاتر های سنتی ژاپنی که دارای لباس ها، رقص و داستان های خاصی هستند و عموما بازیگران در این گونه تئاتر مهارت های خود را در زمینه های هنری مختلف به نمایش میگذارند) دارای دسته ی نازک و در عین حال سَبُک می باشد تا نوازنده بتواند به راحتی بر روی صحنه جابجا شود. اما شامیسنی که برای همراهی با نمایش‌های بونراکو (خیمه شب بازی در سبک ژاپنی) و ترانه‌های عامیانه به کار می‌رود، دسته ای بلند و قطور دارد، تا با موسیقی مستحکم تر این سبک‌ها مطابقت داشته باشد. به دسته ی این ساز سائو (Sao) می گویند و اغلب از سه و یا چهار تکه چوب تشکیل شده است که در یکدیگر قفل می شوند. این ساز که دارای سه تار می باشد به گونه ای طراحی شده تا نوازنده بتواند اجزای آن را به راحتی از یکدیگر جدا کند و آن را حمل کند. سیم های این ساز عمدتا از جنس ابریشم می باشد اما برای کاهش قیمت نیز گاها از سیم های نایلونی (مانند گیتار کلاسیک) نیز استفاده می شود.
