سبک های گیتار را می توان به چند شیوه دسته بندی کرد. در ایران سبک های کلاسیک، پاپ و فلامنکو بیشتر از همه متداول هستند. برای انتخاب بهترین سبک گیتار، ابتدا باید ببینیم هر سبک چه ویژگی هایی دارد. در این مقاله نیز به طور اختصاصی به این سه سبک می پردازیم و به سبک های دیگر نگاهی گذرا می اندازیم. معرفی سبک گیتار کلاسیک سبک کلاسیک به سال های ۱۷۵۰ تا ۱۸۲۰ بر می گردد. همانطور که می توان از نام این سبک حدس زد، سبک کلاسیک با گیتار کلاسیک نواخته می شود. موتسارت، بتهوون و هایدن از جمله موسیقیدانان برجسته دوران کلاسیک هستند. افرادی که به موسیقی کلاسیک علاقمند هستند و از شنیدن قطعات ارزشمند موسیقی کلاسیک لذت می برند، می توانند سبک کلاسیک را انتخاب کنند. اما برای افرادی که نتوانسته اند با این سبک از موسیقی ارتباط برقرار کنند، گیتار کلاسیک بی روح و خسته کننده به نظر می رسد. در سبک گیتار کلاسیک، ملودی نوازی و آرپژ نقش برجسته ای دارند. سبک کلاسیک کاملا ملودیک بوده و به نت خوانی وابسته است. نوازندگی گیتار کلاسیک به صورت فینگر استایل و با انگشتان دست انجام می شود و نوازندگان راست دست هنگام نوازندگی ساز را روی پای چپ قرار می دهند. معرفی سبک گیتار پاپ واژه پاپ از popular در زبان انگلیسی به معنای مردمی یا معروف می آید. سبک موسیقی پاپ سبکی است که در آن احساسات به صورت ساده به مخاطب انتقال می یابد. همین مردمی بودن باعث شده است که سبک پاپ در میان عموم مردم طرفداران زیادی داشته باشد. معرفی گیتار فلامنکو موسیقی پاپ از دو بخش ملودی و آکورد (آرپژ) تشکیل می شود. در نوازندگی گیتار پاپ آواز خواندن همراه با گیتار و ریتم نوازی بسیار مهم است. نوازندگان گیتار می توانند هم از سبک فینگر استایل (نوازندگی با انگشت) و هم از سبک پیک استایل (نوازندگی با پیک یا مضراب) استفاده کنند. یادگیری گیتار پاپ راحت تر از سایر سبک ها است چون این سبک بیشتر روی ریتم ها و آکورد گرفتن بنا شده است تا تکنیک های مخنلف. سبک گیتار فلامنکو ریشه های اسپانیایی دارد. در آغاز سبک فلامنکو صرفا رقص و آواز بود و گیتار تنها نقش همراهی کننده داشت. اما در قرن ده کم کم ساز گیتار در سبک فلامنکو نقش پررنگ تری پیدا کرد. تا حدی که با گیتار فلامنکو قطعات بیکلام نیز ساخته شد. سبک فلامنکو را مادر سایر سبک های گیتار می دانند. چرا که این سبک در موسیقی سنتی اسپانیا ریشه دارد و همه ریتم ها و تکنیک های گیتار از این سبک گرفته شده اند. سبک فلامنکو سبک دشواری است و مستلزم تمرین زیاد است. از نوازندگان بزرگ گیتار فلامنکو می توان به توماتیتو،خوان مارتین، پاکو دلوسیا، آنتونیو ری و گروه چیپسی کینگز اشاره کرد. نوازنده گیتار فلامنکو از هر ۴ انگشت دست راست (نوازندگان راست دست) برای ضربه زدن به سیم ها استفاده می کند. برای رسیدن به درجه نوازندگی در سبک فلامنکو باید درک عمیقی از موسیقی داشته باشید. این سبک کاملا حرفه ای و تکنیکی است و برای تسلط بر آن باید بسیار تمرین کنید. نت خوانی و تئوری موسیقی در سبک فلامنکو با نوعی نت نویسی تحت عنوان سیفرا یا تبلچر همراه است. ریتم ها در سبک فلامنکو دارای اسامی اختصاصی هستند. تقریبا شبیه به موسیقی سنتی ایران که دارای دستگاه های موسیقیایی گوناگون است.
