تاثیر علم‌آموزی در پذیرش دین جدا از زحمت علم‌آموزی که آدم را تهذیب می‌کند، محتوای علوم هم آدم را رشد می‌دهد. مثلاً علومی مانند ریاضی، فیزیک، پزشکی و ... اولین چیزی که به آدم نشان می‌دهند پیچیدگی و نظم با عظمت جهان است. کسی که این نظم و پیچیدگی را ببیند، آمادگیش برای پذیرش دین بیشتر خواهد شد. البته آدم می‌تواند تحت تأثیر عظمت عالم قرار نگیرد
اوج اخلاق اجتماعی اوج اخلاق اجتماعی ظرفیت یافتن برای حضور در تشکل‌های مردمی مؤمنان است. آن همه تأکید بر برادری و اخوت در اسلام نتیجه‌اش باید در حُسن همکاری مؤمنان با یکدیگر دیده شود.
علامت کم شدن خودخواهی محبت به دیگران علامت کم‌شدن خودخواهی است. هر چه محبت تو از دایره دوستان و آشنایان فراتر برود و غریبه‌ها و حتی دشمنان را فرا بگیرد، از خودخواهی بیشتر فاصله گرفته‌ای. هرچه از خودخواهی بیشتر فاصله پیدا کنی، خدا خواه‌تر می‌شوی.
از چه زاویه‌ای واقعیات را می‌بینیم؟ واقع بینی کافی نیست، بلکه باید دید از چه زاویه ای واقعیات را می‌بینیم؟ زاویه هایی که علاقه های ما و خیال پردازی ما ایجاد می‌کند، محلّ مناسبی برای دیدن واقعیّات نیست.
راه تسلط بر واقعیت‌های زندگی دنیا مرگ، آخرین واقعیت حیات ما نیست. پس از آن با واقعیت‌های بزرگ‌تر و اجتناب‌ناپذیرتری مواجه خواهیم بود. هر چه بیشتر دربارۀ حیات آخرت فکر کنیم، تسلّط بیشتری بر واقعیات زندگی این دنیا پیدا خواهیم کرد.
ریشۀ قوّت روحی قوّت روحی ناشی از امید به خداست. بعضی‌ها در طول عمرشان هیچ‌گاه این احساس قدرت را تجربه نمی‌کنند، از بس احساس بی‌پناهی دارند و به خدا تکیه ندارند.
لازمۀ بینش سالم سیاسی اگر از دایرۀ تنگ خودخواهی خارج شویم نگران سرنوشت اطرافیان‌مان خواهیم شد، و اگر در این راه رشد کنیم دارای حساسیت و درک سالم سیاسی می‌شویم.
امکانات کمکی خدا برای سخت‌ترین امتحان خدا برای سخت‌ترین امتحانات، بیشترین امکانات را برای بندگان خود فراهم می‌کند تا مبادا شکست بخورند. سخت‌ترین امتحان خدا در امر ولایت است. به همین دلیل اولیائش را مهربان قرار داده است و محبوب. علت اینکه اولیاء خدا اینقدر دوست‌داشتنی هستند این است که در امتحان ولایت شکست نخوریم.
امامِ دل همان‌طور که حاکمیت امام در جامعه موجب برقراری عدالت می‌شود، حاکم‌بودن امام در قلب یک انسان هم موجب تعادل روحی و تعالی انسان خواهد شد. اگر مهم‌ترین محبت قلبت به امامت تعلق داشته باشد، در واقع این امام است که بر دل تو حکومت می‌کند و قلبت را سرشار از حکمت و عدالت خواهد کرد.
آنچه از غفلت بدتر است بدتر از غفلت، ذکر غیر خداست؛ خصوصاً وقتی انسان در ذکر غیر خدا غرق می‌شود. اگر به ذکر خدا نپردازیم به خدا نزدیک نمی‌شویم ولی وقتی به ذکر غیر خدا مشغولیم، از خدا دور می‌شویم. با ذکر خدا به لذت لقاءالله می‌رسیم ولی با ذکر غیر خدا از لقاءالله متنفّر می‌شویم و تنها به توهّم لذت دنیا می‌رسیم.
