[ بهش بگو ..

‏آدم‌ها کتاب نیستن که واسشون نشونه بذاری،
بعد بری و وقتی برگشتی هنوز سر همون صفحه باشن.
آدم‌ها می‌رن و هیچ تعهدی درقبال بلاتکلیفی شما ندارن.

 

حرف زدن با بعضیا مثل تراپی ...
مثله تو

 

بهش بگو نمی ذارم دست تو رو بگیره
من نمی ذارم که قلبم تنهایی بمیره
یه روزی می فهمی اینو که خیلی دیره

 

نه اینکه حرف نگفته نداشت دل اما
نبود محرم و دل شیوه‌ ی سکوت گرفت

 

نشو با من غریبه ....

 

تو رو به خدا اگه دیدیش، بهش بگو دوستش دارم
بهش بگو دوستش دارم، قلبمو دستش میذارم

 

چیزی نمانده که باد نبرده باشد. ببین...
تمام زندگیم نمایشی ست خالی از بهار.
پاییزم، زرد است خاطره های خیسم.
صبر کن، نه، پاییز هم زیاد است برای این چند کلمه
من ردپایم، ردپایی نقش بسته برشن های ساحل خزر

همانکه عمرش به اندازه ی سلام تو به من، کوتاه است.
همان ردپایی که انقدر زنده نماند تا عمیق شود
شاید غرق شدن در موجها، آخرین فرصت ِ جاودانگیِ
احساسم باشد.
یکهزارو یک، یکهزارو دو، یکهزارو سه...
موج نزدیک است...

 

بهم فکر نکن ، بهم تکست بده : )

 

شنبه ی من
با تو و خنده ی تو خجسته می‌شود ...