برای اعصاب مفیدم. خشک شده من درمان کم خونی است. درمان بیماری شب کوری هستم. جهت معالجه نقرس، رماتیسم و تصلب شرائین مرا تجویز کنید... فارسی من گوجه است به اقسام ریز و کوچک، به من آلوچه سنگ - الوچه آلنج و آلوی کوهی هم میگویند. عربی من ادرک است و در بعضی از کتابهای پزشکی قدیم به اسامی نیسوق و نیشوق هم از من یاد شده است. من انواع و اقسام داشته و با آلونیز قرابت و نزدیکی دارم. بهترین نوع من گوجه برقانی است که پوست آن به آسانی جدا میشود و نوع دیگر من گوجه گلستان است که در خراسان میروید و رنگ آن سبز بوده، کمتر قرمز میشود. نوع پیشرس من گوجه سبز است که به نام گوجه گیلانی، و گیلانی گوجه معروف است و اولین میوهای است که در فصل بهار به بازار میآید. این خاصیت مسهلی ندارد. معذلک با یبوست مزاج میجنگد. من به رنگهای سبز و زرد و قرمز ظاهر میشوم. رنگ من ترکیبی شبیه جوهر زردک است که در بدن تبدیل به ویتامین (آ) میشود و به همین جهت است که انواع من برای درمان شبکوری و رشد بدن مفید است - مقدار این ویتامین در انواع زرد و قرمز من بیشتر است. علاوه بر جوهر زردک، من دارای ویتامینهای ب و ویتامین ث هستم، به این جهت برای اعصاب مفید بوده و مسکن التهاب صفرا میباشم. من دارای املاح زیادی از قبیل آهن - کلسیم - فسفر - منیزی - پتاسیم - سدیم و منگنز میباشم. من از میوههای خنک بوده و این خاصیت در انواع ترش من بیشتر است. اقسام درشت من خاصیت نرمکننده دارند، ولی در این خاصیت هرگز به پای آلو نمیرسند. خشک شده آنها که بیشتر به نام آلوچه خشکه فروخته میشود، درمان خوبی برای ضعف اعصاب و کم خونی است، اقسام مختلف من برای معالجه نقرس - رماتیسم و تصلب شرائین تجویز شدهاند، همگی پیشابآور بوده، و اعمال کلیه را تنظیم مینمایند. جوشانده 25 تا سی گرم برگ درخت من، کشنده کرم معده بوده و این خاصیت در مغز هسته من نیز میباشد - سابقا جوشانده برگ مرا به عنوان تب بر مخصوصاً برای مبتلایان به بیماریهای ریوی تجویز میکردند. برگ من نفاخ بوده، و برای معده مضر است، مگر آنکه همراه با یک مسهل خورده شود و برای این کار سابقا گلقند را تجویز میکردند.
