توحید جهانی در جلوه گاه مکتب حسینی استاد پیمان قاسمی «قل هو الله "احد"» و «ولله ما فی السماوات و ما فی الارض و الی الله "ترجع" الامور» جلوه های حظور پاک خدا در تمام آفرینش کهکشانها، در آفرینش کره ی خاکی که مادر تمام موجودات می باشد، در آفرینش زیبایی های زن و حتی در شاخه هایی از اتفاقات ماورای تصور که نمونه ای از آن کشیده شدن دستگیره ی در بر ردای امام علی (ع) پیش از خروج از منزل و سرانجام ضربت خوردن ایشان و یا برداشت انسان از رویاهای صادقه می باشد هویداست. این حظور نشانه ای از معاد است و چنین خدایی بدور از شرک است که این به معنای توحید است. در قرآن به صراحت از یگانگی و توحید در ذات خداوند سخن به میان می آید ولی آیا این یگانگی که تلئلوع آن در زندگی سبز پیامبر بزرگوار اسلام حضرت محمد (ص) جاریست و برحق بودن جایگاه ایشان را نشان می دهد ظرورت نیاز به ولایت فقیه آگاه را بر جامعه ضروری نمی بیند و فقط خدا را قادر مطلق می داند؟ و هنگامی که قرآن کلام از "و الی الله ترجع الامور" سخن به میان می آورد آیا رجوع امور به سوی خدا نیاز به فراهم نمودن بستری مناسب از سوی ولی جامعه را دارا نمی باشد؟ و چه چیزی بالا تر از جهاد به مفهوم کلمه که ولایت در باب انواع مسائل علمی، اقتصادی و نظامی صادر می کند. و چه جایگاهی بالاتر از شهادت که در راه اسلام و حفظ ارزش های آن صورت میگیرد. به طوری که امام حسین (ع) جان خود را در این راه فدا کرد. حضرت قاسم هم در حادثه کربلا شهید می شود. من همیشه هنگام مطالعه در مورد فرهنگ شهادت در غرب، کلمه ی "مرتیردم" را جستجو می نمایم. مرتیر در زبان انگلیسی به معنی شهید است. بله... غربی ها هم به شهدا ادای احترام می نمایند و شهدا را دوست دارند. و چه قدر مصیبت بار است وقتی کسانی برای جهاد در راه علم شهید می شوند. که نمونه ای از آن شهدای هسته ای هستند. آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی در باب جهاد و شهادت میفرمایند: جهاد که یکی از شاخه‌های منشعب شده آن شهادت است، در مکتب، قرآن و دین ما، وسیله اجرای این فکر اساسی و تحقق بخشیدن به نیتی است که اسلام به خاطر آن آمده است. «وَ مآ اَرْسَلْناکَ اِلّا کآفَّةً لِّلنّاس بَشیرًا وَّ نَذیرًا وَّ لکِنَّ اَکَثَر النّاس لا یَعْلَمُونَ». روزی به کتابخانه حوزه ی علمیه ی امام صادق در اصفهان می رفتم و مطالعه می کردم که در بالای کتابخانه اتاق های طلاب قرار داشت، اتاق هایی کوچک که شاید به اندازه ی سه متر مربع بود. هنگام نماز جماعت اتحاد بین نمازگذاران و روحیه ی ساده زیستی به چشم می خورد. آنجا بود که شروع به شناخت بعضی از دانشگاه های داخلی و خارجی نمودم ولی روزی از نیمه ی خالی لیوان با خبر شدم که توسط این مکاتب غربی نه خبری از دعوت بود و نه ویزایی برای ورود. و این فرهنگ ساده زیستی که در کتابخانه در هنگام نماز به چشم می خورد در زندگی شهداست که فراوان به چشم میخورد. این از دست نوشته های یکی از شهداست: از دیشب عملیات والفجر ۸ شروع شده است و ما اینجا پدافند کرده ایم، صدای سوت خمپاره ها را می شنوم، الان یک اسیر عراقی را یکی از بچه ها آورد و بقیه هم به استقبال رفتند، من هم یک سلامی به او دادم و جوابم را هم داد. همین حالا سه فروند هواپیمای عراقی آمدند و ضد هوایی ها هم شروع به زدن کردند. عراقی ها چهار تا راکت پرتاب کردند که فقط یکی از آنها عمل کرد و عده ای شهید شده اند و مجروح، آنها را دارند می برند. بچه ها کمی احساس تنهایی می کنند، به نظر من اینجاست که مردانگی ثابت می شود، در اینجا فرمانده واقعی حضرت ولی عصر (عج) است، در ضمن یک چیزی بگویم بسیار خنده دارد: یکی از بچه ها تعریف می کرد در عملیات خیبر من یک عدد شال سبز به دور کمرم بسته بودم و در حال رفتن بودم که یکی از رزمنده ها که او را موج انفجار گرفته بود، به من چسبید و رهایم نمی کرد، او مرتب می گفت: من فرمانده واقعی ام را پیدا کردم، تو امام زمان (عج) هستی. شهید سعید پایروند. "و او در موج صدای خمپاره ها می گفت من فرمانده واقعی ام را پیدا کردم، تو امام زمان (عج) هستی." در فرقه های دیگر شیعه نیز دعوت به توحید در سطح اجتماعی ادامه دارد به طوری که نمونه ای از توحید بین افراد یک جامعه (یعنی اتحاد در پرتو حظور خداوند و نه توحید مربوط به ذات خداوند که به دور از شرک می باشد) در کتاب "جایی که امید ریشه میگیرد" به بیان آقا خان کریم الحسینی به چشم می خورد. که بارزترین آن در فصل "به سوی آینده ای مشترک" و در فصل "پلورالیسم، کاری در حال شکل گیری" به چشم میخورد. این کلمه ی امید که در عنوان این کتاب آمده است در کتاب رئیس جمهور پیشین آمریکا، باراک حسین اوباما، نیز به چشم می خورد. و اگر امید درونی سازی شود بسیاری از مشکلات کسانی که گرفتار بی عدالتی در شرایط حاکم در برخی جوامع شده اند آسان جلوه می کند. خود این مشکلات نیز گاهی نیاز به ارجاع به یک ولی دینی و یک آیته الله عظمی را دارند. همین امید است که یک محقق را در شرایط سخت یاری می رساند. و شخصی را که ممکن است دچار مشکلی روحی، که پزشکان از آن به عنوان اشکیزوفرنی یاد می کنند، شده باشد را وادار به ادامه حرکت در مسیر زندگی می نماید. و اگر توحید را از نیازهای انسان بدانیم، جهاد در راه آن هموار کننده ی مسیر رسیدن به مراتب عالی بهشت است و نیاز به حفظ عفاف و برخورد مناسب و شایسته نسبت به متعارضین به نوامیس مردم یک امر ضروریست. شاید در زمان های گذشته از ارزش والای یک فقیه جامعه فقط تا حدی توسط جامعه سهل انگاری شده و شاید ذکر نام گروهی دیگر در جایی مناسب نبوده است و یا در مورد فعالیت های رسانه ای کمی مبالغه شده است ولی اینگونه مسائل نیاز به نو اندیشی دارد. دو مسئله ی مهمی که در مسیحیت نیز به چشم می خورد حفظ زن البته به طرق دیگری نسبت به طرق اندیشیده شده در اسلام (از جمله توصیه به عدم رابطه ی زن شوهردار با نامحرم و یا توصیه به عدم رابطه همجنس با همجنس) برای جلوگیری از گرفتار شدن به گناه و همچنین توصیه به انجام کارهای نیک می باشد. هرچند شیعه و سنی هر دو در بر گیرنده ای از نهر جاری و سرسبز چشمه سار اسلام ناب محمدی می باشند، حال بلاخره پس از شکوفایی اسلام شیعی در منطقه (پس از چهل سال) که همواره در صحبت های من به عنوان قدرتی حقیقی در برابر تروریسم و از بهترین شاخه های اسلام بوده و برچیده شدن گروه های مخالف و حمایت اینجانب از توسعه ی مذهب شیعه در کشورهای همجوار بوده آیا زمانی برای شکوفایی توحید حسینی با ایجاد هدفی برای ارتقاء دیپلماسی بین الملل و بستر سازی برای جلوه گر سازی زن با حفظ عفت وی فراهم نیامده است؟ ایجاد تئوکراسی و تشکیل آینده ای در قلمرو اسلام آیا با دوری از مکتب حسینی و یا مخفی کردن حظور زن در صحنه های مختلف اجتماعی امری به صلاح جامعه است؟ اکنون زمان برخوردی شاید جنجالی تر از گذشته بین اعراب و فارسی زبانان در جهانی مادی گرا و بدور از خدا محوری است. و هنوز فرهنگ حسینی در لبه ای از سراشیبی قرار دارد. چه زیباست عدای یا حسینی که هنگام نوشیدن آب انجام می شود. مکتب ما حفظ نظام منطقی و دفاع از نژاد مظلوم است. قدم در راه حسین جز با آگاهی از هدف والای حسین که شهادت در راه حفظ تشیع و توحید می باشد و جز با شناخت ولی امر جامعه امکان پذیر نخواهد بود. فاطمه، فاطمه می ماند، همانگونه که راه شیری، راه شیری. در دعای عرفه امام حسین (ع) معارف توحیدی بسیار گسترده است. و «سُبحانَکَ لا اِلهَ الّا اَنت» و «َعْظِیمُ جَلَالِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ تَنْزِیهُهُ عَمَّا قَالَ فِیهِ کُلُّ مُشْرِک» و «سُبحانَ اللّهِ الواحِدِ الاَحَدِ الصَّمَد» نمونه هایی از آن می باشند.
