«لاتَخَفْ وَ لاتَحْزَنْ إِنّا مُنَجُّوک.» نترس؛ غمگین مباش؛ ما نجاتت می‌دهیم. - سوره‌ی عنکبوت؛ آیه‌ی ۳۳
«وَ إِذا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ» و هرگاه بندگان من، از تو درباره من بپرسند، [بگو] من نزديكم، و دعاى دعاكننده را - به هنگامى كه مرا بخواند- اجابت مى‌كنم، پس [آنان] بايد فرمان مرا گردن نهند و به من ايمان آورند، باشد كه راه يابند. [سوره بقره؛ آیه ۱۸۶]
البته این قسمتی از ایه ۳۳ سوره عنکبوت است و خطاب به حضرت لوط نبی میباشد که فرشته ها نزدش اومدند و حصرت تا فرشته های زیبا را دید ترسیدند که شاید ترسشون از سرنوشت قومش بوده یا چیز دیگر . به هر حال فرشته ها دیدند حضرت لوط ترسیده بهش گفتند نترس خداوند خودتو و قومتو نجات خواهد داد الا همسرت که کافر شده و راه نجات برا خودش باقی نگذاشته و بقیه قصایا ....
حاج اسماعیل دولابی می‌گفتند : وقتی به خدا بگویی خدایا! من غیر از توکسی را ندارم؛ خدا غیور است وخواسته‌ات را اجابت می‌کند.
اللَّهُمَّ أَنْتَ عُدَّتِی إِنْ حَزِنْت... خدایا تو تمامِ دلخوشیِ منی زمانی که اندوهگین شوم.. _امام سجاد(ع)
قُلِ اللَّهُمَّ مالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِي الْمُلْکَ مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشاءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ بِيَدِکَ الْخَيْرُ إِنَّکَ عَلي کُلِّ شَيْءٍ قَديرٌ بگو: خداوندا! تو صاحب فرمان و سلطنتى. به هر كس (طبق مصلحت و حكمت خود) بخواهى حكومت مى دهى و از هر كس بخواهى حكومت را مى گیرى و هر كه را بخواهى عزّت مى بخشى و هر كه را بخواهى ذلیل مى نمایى، همه خیرها تنها به دست توست. همانا تو بر هر چیز توانایى.
وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِى عَنِّى فَإِنّى قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الْدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِى وَ لْيُؤمِنُوا بِى لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ و هرگاه بندگانم از تو درباره من پرسند (بگو:) همانا من نزدیكم؛ دعاى نیایشگر را آنگاه كه مرا مىخواند پاسخ مىگویم. پس باید دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان آورند، باشد كه به رشد رسند.
أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ ۖ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِنْ دُونِهِ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ آیا خدای (مهربان) برای بنده‌اش کافی نیست؟ و مردم (مشرک) تو را از قدرت غیر خدا می‌ترسانند! و هر که را خدا به گمراهی خود واگذارد دیگر او را هیچ راهنمایی نخواهد بود.
