از یک پدر به دخترش میدونی دختر ِ گلم آدما هر کدوم یه جوری زندگی میکنن و زندگی ِ هیچ دو آدمی مثل ِ هم نیست . هیچ کسی نمی تونه حتی تصور کنه که کی ؛ کجا و چجوری قراره که بمیره ... هر کسی توی زندگیش چند تا مرحله ی خاص داره تولد رشد بلوغ درس دانشگاه ازدواج بچه دار شدن مهاجرت سفر پیری بیماری مرگ .. توی همه ی این مرحله ها هم باید .. باید .. باید .. زندگی کنه وقتی که میرسه به ایستگاه ِ آخر ِ زمین باید اون قدر بزرگ شده باشه که این مرحله رو هم درست عین ِ بقیه ِ مراحل قبول کنه و بدونه که خدا برای همه مون بدون ِ استثنا این جوری خواسته . آدما ولی هیچ وقت نمی تونن که این مرحله ی آخر رو به راحتی ِ مراحل ِ قبلی هضم کنن . چون در طول ِ زندگی یه چیزایی به اسم ِ خاطره براشون وجود داره که اونهارو برای مرحله ی آخر سخت میکنه ... امروز اون طرف تر از خونه ی ما یه هواپیما سقوط کرد و همه ی مردمش هم مردند . مردمی که درست یه رب پیش با عزیزانشون خداحافظی کرده بودند و می رفتند که یه سفر ِ خوب رو داشته باشند .. اما سفرشون سفر ِ آخرت بود.... . . دختر ِ گلم مواظب مامانت باش هیچ دلم نمیخواد که غصه بخوره . می دونین هر کسی برای خودش مشکلات و دردهایی داره من هیچ دوست ندارم کوله بار ِ مشکلات و دردهام این روزها روی شونه ی شماها که همه ی امید ِ منین . سنگینی کنه همین قدر که هستین برای من یک دنیاست یک دنیا
تو در پوست تنم جا داری؛ و تو را به‌سان فلسطین احساس می‌کنم: از دست رفتنش فاجعه‌ای جبران‌ناپذیر است. - از غسان کنفانی به غادة السمان
محبوب من! عدالت یعنی هرچیزی، هرکسی، سرجای خودش باشد؛ عدل این است که شما در دل ما باشید. - محمدصالح علا
