1. مهمان گرامی، جهت ارسال پست، دانلود و سایر امکانات ویژه کاربران عضو، ثبت نام کنید.
    بستن اطلاعیه

۱۸ فناوری جدید فضایی که ناسا در آینده به آنها نیاز دارد

شروع موضوع توسط jasmine ‏17/4/19 در انجمن مهندسی هوا فضا

  1. ۱۰- "شکارچی زباله‌های فضایی"(CHARON)

    "چارون" یک طرح مفهومی است که هدف آن تمیز کردن مدار زمین از زباله‌های فضایی است که ممکن است به ماهواره‌ها و دیگر فضاپیماها آسیب بزنند.

    این شکارچی از یک موتور پیشران موسوم به "ELF" استفاده می‌کند که یک شکل از موتور یونی فوق سبک است و قدرت نسبتاً بالایی دارد.

    چارون می‌تواند در یک مدار بیضوی در اطراف زمین دور بزند و زباله‌های ۲۵ ساله اطراف زمین را شکار کند و با استفاده از این موتور قادر خواهد بود تا مدار خود را به هدف‌هایش برساند و با نفوذ به جو زمین قادر به جمع‌آوری مولکول‌های اکسیژن و نیتروژن برای سوخت‌گیری خواهد بود که در واقع خودسوخت‌گیر است.

    این طرح متعلق به "جان اسلاو" از شرکت MSNW واقع در ردموند واشنگتن است.
     
  2. ۱۱- استخراج حرارتی از سطوح یخی اجرام سرد سیستم‌های خورشیدی

    یکی دیگر از طرح‌های قمری از بازتاب تابش خورشید روی رسوبات یخ استفاده می‌کند تا بتواند از زیر سطح یخی سیاره‌های سرد نمونه‌برداری کند.

    "جورج ساورس" از دانشکده معدن کلرادو این طرح را به ناسا ارائه داده است.
     
  3. ۱۲- تاسواره‌های کم هزینه برای کاوش مرزهای منظومه شمسی

    این پروژه با هدف اکتشاف فضای عمیق در لبه منظومه شمسی است. ناسا به منظور ارسال فضاپیماهای کم‌هزینه به دورتر از سیاره مشتری می‌خواهد ماهواره‌های کوچک یا تاسواره‌هایی (CubeSat) تولید کند که می‌توانند به عنوان ابزارهای ثانویه در مأموریت‌های سیاره‌ای راه‌اندازی شوند.

    "رابرت استائل" از آزمایشگاه پیش‌رانش ناسا(JPL) این ایده را مطرح کرده است.
     
  4. اما انتخاب‌های فاز دوم عبارتند از:



    ۱۳- تلسکوپ "THE MOST"


    این تلسکوپ یک طرح مفهومی برای نوع جدیدی از تلسکوپ فضایی است که می‌تواند یک طیف با وضوح بالا را برای هر جرمی در یک میدان دید ۱۰۰ برابر بزرگ‌تر از تلسکوپ‌های قبلی ثبت کند و این کار را با ریختن نور از طریق یک صفحه و ایجاد یک تصویر طیفی از کل آسمان با استفاده از یک غشای صاف که در مقایسه با آینه‌ها در برابر خطاها بسیار مقاوم است، انجام می‌دهد.

    گام بعدی ساخت و آزمایش یک مدل آزمایشی از این تلسکوپ خواهد بود.

    این طرح دومین ایده "تام دیتو" است که مورد ۴( تلسکوپ DUET) را نیز طراحی کرده است.
     
  5. ۱۴-" تلفیق‌گر متحرک دوّار"(R-MXAS)

    "R-MXAS" یک رادیومتر تصویربرداری دهانه گشاد ترکیبی است که کوچک‌تر از نمونه‌های فعلی است و انرژی کمتری هم استفاده می‌کند.



    ۱۵- ناوبر خودران برای مأموریت‌های بین ستاره‌ای

    این مورد از ترکیبی از پرتوهای لیزرها و ذرات برای ایجاد یک پرتو انرژی خودهدایت کننده استفاده می‌کند که می‌تواند یک کاوشگر بدون سرنشین را تا سرعت ۱۰ درصد سرعت نور هدایت کند.

    طراح ادعا می‌کند که این ناوبر با استفاده از پرتو ذرات خنثی و یک لیزر، گسترش و انکسار حرارتی طی پرتو افشانی از طریق فضا را حذف می‌کند.

    "کریس لیمباخ" از آزمایشگاه مهندسی تگزاس A & M این ناوبر را طراحی کرده است.
     
  6. ۱۶- آشکارساز فضایی خورشیدی نوترینو

    این یک آشکارساز نوریتینوی کوچک شده است که برای کاوشگرهای خورشیدی و برای تشخیص نوترینو (ذره بنیادی بدون بار الکتریکی) در مدار نزدیک خورشید طراحی شده است.

    طراح می‌گوید که این آشکارساز ۲۵۰ کیلوگرمی در فضا می‌تواند کار یک آشکارساز ۳۰۰۰ تنی بر روی زمین را انجام دهد.

    "نیکلاس سولومی" از دانشگاه ایالتی ویچیتا کانزاس این آشکارساز را طراحی کرده است.
     
  7. ۱۷- بادبان‌های خورشیدی بازتابنده

    این پروژه از یک بادبان خورشیدی استفاده می‌کند تا نور خورشید را به منظور شارژ کردن کاوشگرها به سمت آنها بازتاب دهد.

    این یک ایده بدیع است که از نوارهای نوری متشکل از فراماده‌ها برای بازتاب نور خورشید استفاده می‌کند. این کار باعث می‌شود که این بادبان‌ها کارایی بیشتری داشته باشند، زیرا نوارها اجازه می‌دهند تا بادبان از آنچه که به نام پرتوالکترونوری نامیده می‌شود، استفاده کند.

    ضمن اینکه این بادبان‌ها نیازی به تغییر زاویه مداوم ندارند و می‌توانند با قرار گرفتن در یک زاویه مناسب نور را به جهت‌های دلخواه بازتاب نمایند.

    "گراور سوارتزلندر" از مؤسسه فناوری روچستر این طرح را به ناسا ارائه داده است.
     
  8. ۱۸- سپر خورشیدی

    شاید جالب توجه‌ترین طرح از میان همه این طرح‌ها پروژه سپر خورشیدی باشد. در این طرح یک فضاپیمای بدون سرنشین با استفاده از یک پوشش بزرگ بازتابنده که پوشش یک سپر خورشیدی و یک مخروط بازتابنده ثانویه از جنس نقره بین سپر حرارتی و فضاپیما برای متفرق کردن تابش مادون قرمز است، به عمق تاج خورشیدی یا همان اتمسفر بیرونی خورشید می‌رود.

    طراح ادعا می‌کند که این ساختار اجازه می‌دهد یک کاوشگر تا شعاع خورشیدی ۶۹۵ هزار کیلومتر به خورشید نزدیک شود که هشت برابر نزدیک‌تر از کاوشگر خورشیدی پارکر خواهد بود.

    " داگ ویلارد" از مرکز فضایی کندی ناسا واقع در کیپ کاناورال فلوریدا این طراحی را انجام داده است.