کسی را دوست داشتن یعنی از او حمایت کردن؛ در کلام و در رفتار، در شادمانی، و در اندوه. کسی را دوست داشتن، یعنی از آرامشِ او مراقبت کردن. به همین سادگی، و البته به همین سختی …
از بین آدمای زندگیتون، دلنازکا رو بیشتر دوسشون داشته باشید. بیشتر هوای اونایی که دلشون قد گنجیشکه رو داشته باشید. همونا که زود میرنجن و به روت میارن ازت رنجیدن، ولی زودم میبخشنت و یادشون میره چی شده. همونا که زود عصبانی میشن و از کوره در میرن و زودم آروم میشن و باز بهت لبخند میزنن. دلنازکا هیچوقت آدمای ترسناکی نیستن! هیچوقت ناامنت نمیکنن! چون دلِ اینکه کینه ازت بگیرن و بشینن نقشه برات بکشن ندارن! دل نازکا هیچوقت زمین نمیزننت! قدرِ اونا که دلشون زلالِ آبه و چشاشون آینه بدونید. فرشته های پاک و مهربون زندگین کسایی که با چند دهه سن و سر و شکل آدم بزرگا، هنوز قلبِ یه بچه دو ساله تو سینه شون میتپه .
یادآوریِ خاطرات تلخ گذشته اغلب کار معقولی نیست. این خاطرات مثل مینهای خنثی نشدهای هستند که در میدان وسیعی دفن شدهاند؛ میدانی که دور تا دور آن سیم خاردار کشیده شده است. با این حال، هر لحظه ممکن است از سر بدشانسی و بیاحتیاطی محض کسی برود آن طرف سیمها و یکی از آنها منفجر شود و زندگی را، که خیلی هم چیز معرکهای نیست، حداقل برای مدتی، از آنچه هست تحملناپذیرتر کند.
من هرگز ضرورتِ اندوه را انکار نمیکنم، چرا که میدانم هیچ چیز مثل اندوه روح را تصفیه نمیکند. و الماسِ عاطفه را صیقل نمیدهد. اما میدان دادن به آن را نیز هرگز نمیپذیرم، چرا که غم حریص است و بیشترخواه و مرز ناپذیر ... هر قدر که به غم میدان بدهی میدان میطلبد و باز هم بیشتر و بیشتر ...
از کسانی که از من متنفرند، ممنونم آنها مرا قویتر میکنند. از کسانی که مرا دوست دارند،ممنونم آنان قلب مرا بزرگتر میکنند. از کسانی که مرا ترک میکنند ممنونم آنان به من میاموزند که هیچ چیز تا ابد ماندنی نیست. از کسانی که با من میمانند؛ ممنونم آنان به من معنای واقعی" دوست" را نشان میدهند....
گاهی آرامش انسان، در همین ندیدنها و نشنیدنهاست. اصلا به این فکر نکن که دیگران دربارهٔ تو چه فکری میکنند. حتی برایت مهم نباشد، که چطور و چگونه قضاوت میشوی. کاری که دوست داری و میدانی درست است را بکن، و مسیر خودت را برو. بگذار دیگران هم یاد بگیرند به جای اینکه زمانشان را به پای حسادت و قضاوت تلف کنند، دنبال اهداف و آرزوهای خودشان باشند. گاهی آرامش ما انسانها، در همین ندیدنها و نشنیدنهاست.
تو حق نداری راجع به کسی قضاوت کنی که کل زندگیشو ندیدی، روزای سختشو حس نکردی، از نزدیک شاهد هیچی نبودی؛ تو فقط یه قسمت کوچیک از عمرشو تماشا کردی، تو فقط دیدی چیکار کرده، ولی ندیدی بهش چی گذشته، شاید این بهترین تصمیمی بوده که اون آدم گرفته، ولی "قضاوت" بدترین تصمیمیه که تو گرفتی!
متنی که جزو 10 متن برتر از نگاه مجله معتبر فوربس است، این متن سه مرتبه در این لیست در مقام اول قرار گرفته است. یک پسر و دختر کوچک مشغول بازی با یکدیگر بودند، پسر کوچولو یه سری تیله و دختر چنتایی شیرینی داشت، پسر گفت: من همه تیله هامو بهت میدم و تو هم همه شیرینی هاتو به من بده، دختر قبول کرد... پسر بزرگترین و زیباترین تیله رو یواشکی برداشت و بقیه را به دختر داد، اما دختر کوچولو همانطور که قول داده بود تمام شیرینی ها رو به پسرک داد. اون شب دختر کوچولو خوابید و تمام شب خواب بازی با تیله های رنگارنگ رو دید... اما پسر کوچولو تمام شب نتونست بخوابه به این فکر میکرد که حتما دخترک هم یه خورده از شیرینی هاشو قایم کرده و همه رو بهش نداده... عذاب مال کسی است که صادق نیست... و آرامش از آن کسانی است که صادقند... لذت دنیا مال کسی نیست که با افراد صادق زندگی میکند، از آن کسانی است که با وجدان صادق زندگی میکنند. .
گاهی فقط بیخیال باش... وقتی قادر به تغییرِ بعضی چیزها نیستی؛ روزت را برایِ عذابِ داشتنها و افسوسِ نداشتنها خراب نکن! دنیا همین است؛ همهی بادهای آن موافق، همهی اتفاقات آن دلنشین، و همهی روزهای آن خوب نیست! اینجا گاهی حتی آب هم سربالا میرود... پس تعجبی ندارد اگر آدمها جوری باشند که تو دوست نداری! گاهگاهی در انتخابهایت تجدیدنظر کن. فراموش نکن؛ تو مجاز به انتخابِ آدمهایی، نه تغییرِ آنها...