دگزامتازون دسته دارویی: ضدالتهاب استروئیدی، تضعیف کننده سیستم ایمنی، عامل تشخیصی، ضد استفراغ ویژگیها و اثرات: پاسخ بافتی به فرآیند التهابی را کاهش داده یا از آن جلوگیری می کند. تجمع سلولهای التهابی را در محلهای التهاب، فاگوسیتوز، آزاد شدن وسنتز آنزیم لیزوزومي ویا آزاد شدن میانجی های التهابي مهار می کند واکنشهای ایمنی با واسطه سلولی را سرکوب نموده یا از آن پیشگیری می کند. گلوکوکورتیکوئیدها گيرنده داخل سیتوزولی دارند. اتصال دارو به گيرنده با جدا شدن پروتئین تثبیت کننده به نام HSP 90 منجر به فعال شدن گيرنده می گردد. برای اتصال کمپلکس دارو-گيرنده به عامل پاسخ ژن((gene response element در DNA باید دیمر تشکیل شود. فعال شدن عامل پاسخ ژن منجر به فعال شدن مسیر رونویسی و ترجمه و درنهایت پاسخ می گردد. همچنین این داروها بیان ژنی آنزیم COX II را کاهش می دهند. فارماکوکینتیک: این دارو به راحتی از مجاری گوارشی جذب می شود. شروع اثر سریع دارد. اوج اثر دارو در تجویز خوراکی 2 – 1 روز و در تجویز عضلانی 8 ساعت است. مدت اثر دارو به دنبال تجویز خوراکی حدود 3 روز و به دنبال تجویز عضلانی 6 روز است. به خوبی در بدن توزیع می شود. از جفت عبور کرده و در شیر ترشح می شود نیمه عمر دفع دارو 5/3-8/1 ساعت است. این دارو از راه ادرار دفع می شود. موارد مصرف: نارسایی آدرنال همراه با یک مینرال کورتیکوئید، وضعیت های التهابی، حالات آلرژیک، اختلالات هماتولوژیک، ادم مغزی، به عنوان درمان کمکی کوتاه مدت در اختلالات روماتوئیدی حاد، تشخیص سندرم کوشینگ، ضد تهوع در شیمی درمانی، آسم و هیپرکلسمی . مقدار و نحوه تجویز: آلرژی، التهاب ونئوپلازی: بالغین: mg 4 – 25/0 از راه خوراکی دوتا 4 بار در روز یا mg 16 – 8 از راه عضلانی هر 1 تا 3 هفته کودکان: روزانه kg mg/ 2/0 از راه خوراکی، در دوزهای منقسم تجویز می شود. ادم مغزی بالغین: mg 10 از راه وریدی، سپس mg 4 هر 4 ساعت تجویز می شود: بعد از 2 تا 4 روز دوز را کاهش داده وسپس دارو در مدت 5 تا 7 روز قطع می شود. کودکان: روزانه kg mg/ 2/0 از راه خوراکی، در دوزهای منقسم تجویز می شود. شوک: بالغین: mg/kg 6 – 1 از راه وریدی به صورت دوز واحد، یا mg 40 هر 2 تا 6 ساعت در صورت نیاز در دوزهای منقسم تجویز می شود. موارد منع مصرف: عفونت های قارچی سیستمیک، عفونتهای حاد، سل فعال یا خاموش، تجویز واکسن های ویروسی زنده، کراتیت هرپس سیمپلکس سطحی چشم موارد احتیاط: بیماری کلیوی، CHF، سابقه زخم گوارشی، کم کاری تیروئید، سیروز، اختلالات سایکوتیک، دیابت، فشار خون و گلوکوم. بارداری و شیردهی: این دارو در دوران بارداري درگروه C قرار دارد. همچنین در شیر ترشح می شود. بي خطري مصرف آن در مادران شیرده و کودکان ثابت نشده است. عوارض جانبی: بی خوابي، سرخوشی، اختلالات روانی، ادم، فشار خون، هیپرگلیسمی، سرکوب رشد کودکان، پر مویی، کاتاراکت، گلوکوم، اگزوفتالمی، زخم گوارشی، کاندیدیاز دهانی، پوکی استخوان، ضعف عضلانی، از دست رفتن توده عضلانی، آکنه، نقص در التیام زخم. تداخلات دارویی: در استفاده توام با NSAID ها خطر خونریزی گوارشی افزایش می یابد. در استفاده همزمان با آمفوتریسین B و دیورتیکها خطر از دست رفتن پتاسیم افزایش می یابد. فنی توئین، باربیتوراتها و ریفامپین متابولیسم استروئیدها را افزایش می دهند. بسته بندي: آمپول هاي ml 2mg/8، جعبه 100 عددي
روکسیکام® (پیروکسیکام ) دسته دارویی: ضد التهاب غیر استروئیدی، ضد درد ویژگیها و اثرات: این دارو آنزیم سیکلواکسیژناز (COX) را مهار می کند و با این عمل از تولید پروستاگلاندین ها جلوگیری می کند. بنابراین حساسیت پایانه های عصبی درد کاهش می یابد. این دارو با مهار تولید ترومبوکسان A2 از تجمع پلاکتها جلوگیری می کند. به دلیل مهار برگشت پذیر آنزیم سیکلواکسیژناز، این اثر پیروکسیکام از نظر کلینیکی اهمیت زیادی ندارد. همچنین پیروکسیکام باعث تثبیت غشای لیزوزوم و مهار فعالیت نوتروفیل ها می گردد. علاوه بر این پیروکسیکام روی فاکتورهای کموتاکتیک اثر دارد. این اثرات در کاهش التهاب نقش مهمي دارد. فارماکوکینتیک: این دارو بخوبی از دستگاه گوارش جذب شده و شروع اثر یک ساعت و پیک اثر 3 تا 5 ساعت دارد. همچنین این دارو تا حدودی از طریق موضعی جذب می شود. میزان اتصال به پروتئین این دارو حدود 99% است و نیمه عمر حذف دارو 50 ساعت می باشد. این دارو در کبد هیدروکسیله شده و سپس با اسید گلوکورونیک کونژوگه می شود. قسمت اعظم دارو از طریق ادرار و مقادیر ناچیزی از طریق مدفوع دفع می گردد. این دارو سیکل انتروهپاتیک دارد و کمتر از 5% دوز دارو تغییر نیافته از طریق ادرار دفع می شود. موارد مصرف: درمان علامتی دردهای حاد و مزمن ناشی از استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید، اسپونديليت آنكيلوزان، سردردهای میگرنی، دردهای التهابي (درد دندان)، دردهای ناشی از کولیک کلیوی. مقدار و نحوه تجویز: دوزاژ دارو و مدت مصرف آن با توجه به نوع و شدت بیماری تعیین می شود. آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت: 20 میلی گرم به صورت تک دوز یک بار در روز. روكسيكام(پيروكسيكام) فقط به صورت تزريق عميق عضلاني تجويز شود. موارد منع مصرف: در صورت حساسیت به پیروکسیکام، آسپرین و سایر NSAIDها و یا هر کدام از اجزای فرمولاسیون، درسه ماهه سوم بارداري، بیماران مبتلا به زخم معده و اثنی عشرو يا آسم و به عنوان ضد درد قبل از عمل باي پس كرونر منع مصرف وجود دارد. موارد احتیاط: در بیماران با مشکلات کبدی، کلیوی، سابقه زخمهای معده و اثنی عشر، بیماران قلبی، افراد مسن و بیماران مبتلا به افزایش فشار خون باید با احتیاط مصرف شود. اثربخشی و ایمنی این دارو در كودكان ثابت نشده است. بارداری و شیردهی: این دارو در دوران بارداري درگروه C قرار می گیرد. البته در سه ماه سوم بارداري جزء گروه D است. بنابراین در سه ماه سوم منع مصرف دارد. در 3 ماه اول و دوم هم بهتر است مصرف نشود و یا تحت نظر پزشک مصرف شود. این دارو در شیر ترشح می شود و بنابراين مصرف آن در دوران شیردهی توصیه نمی شود. عوارض جانبی: سوزش سر دل، تهوع، استفراغ، کرامپ شکمی، گیجی، عصبانیت، احتباس مایع، وزوز گوش، مهار مغز استخوان، آگرانولوسیتوز و اختلال بینایی. تداخلات دارویی: در استفاده توام با بتابلوکرها، مهار كننده هاي ACE و آنتاگونیست های گیرنده آنژيوتانسين II ممکن است اثرات ضد فشار خونی این داروها کاهش یابد. در صورت استفاده همزمان داروهای ضد انعقاد (هپارین و وارفارین) و يا داروهاي ضد تجمع پلاکتی (آسپرین، تیکلوپیدین، کلوپیدوگرل) احتمال خونریزی افزایش می یابد. در استفاده همزمان با کورتیکواستروئیدها خطر زخمهای گوارشی افزایش می یابد. این دارو غلظت خونی لیتیم را افزایش می دهد. همچنین کلستیرامین منجر به کاهش جذب پیروکسیکام می شود. بسته بندي: آمپول هاي mg/ml 20، جعبه 5 عددي
اطلاعاتی درباره سفالوسپورین ها – سفالوسپورینها یکی از قدیمیترین و پرتعدادترین آنتی بیوتیکها هستند که بر بسیاری از عوامل بیماریزا موثرند و بسته به نسل٬ در اشکال دارویی گوناگون مانند کپسول، شربت، آمپول و غیره تولید میشوند. این داروها مانند پنی سیلینها از گروه بتالاکتامها هستند. طبقه بندی سفالوسپورینها سفالوسپورین نسل اول (مؤثرتر بر کوکسی گرم مثبت) مانند سفالکسین، سفازولین و سفالوتین(تزریقی وریدی) سفالوسپورین نسل دوم مانند سفوتتان و سفوکسیتین(مؤثر بر بی هوازی ها)، سفاکلر و سفوروکسیم(مؤثر بر هموفیلوس و موراکسلا) سفالوسپورین نسل سوم (مؤثر بر گرم منفی ها): مانند سفیکسیم، سفتریاکسون، سفتازیدیم و سفتیزوکسیم (تزریقی وریدی و عضلانی) سفالوسپورین نسل چهار (اثر بر گرم مثبت در حد نسل اول و اثر بر گرم منفی در حد نسل سوم): مانند سفپیم اموروزه سفالوسپورینهای نسل پنجم مانند Ceftaroline نیز ساخته شده اند. به عنوان یک قانون کلی داروهای نسل اول اثر بهتری بر روی ارگانیسم های گرم مثبت دارند و نسل های بعدی بر روی ارگانیسم های هوازی گرم منفی مؤثرتر هستند. مکانیسم اثر سفالوسپورینها سفالوسپورینهای نسل اول عمدتاً علیه کوکسیهای گرم مثبت فعال هستند. سفالوسپورینهای جدید به نسلهای دوم، سوم و چهارم و پنجم تقسیم بندی شدهاند به طوری که به ترتیب میزان تاثیر آنها بر باسیلهای گرم منفی افزایش یافتهاست. سفالوسپورینهای جدید، همانند پنی سیلینها، با هدف فعالیت بیشتر در مقابل باسیلهای گرم منفی ساخته میشوند. سفالوسپورینها در مقابل طیف وسیعی از میکرو ارگانیسمها موثّر بوده، عموماً به خوبی تحمل شده و نسبت به پنی سیلینها واکنشهای افزایش حساسیت کمتری ایجاد میکنند. علی رغم تشابه ساختمانی تنها ۱۰ درصد کسانی که به پنی سیلین حساس هستند با سفالوسپورینها نیز دچار حساسیت میشوند. سفالوسپورینها توسط قارچی از جنس سفالوسپوریم تولید میشوند، به غیر از برخی از آنها مانند سفوکسیتین که توسط آکتینو مایست استرپتو مایسس تولید میگردد. ساختار شیمیایی سفالوسپورینها سفالوسپورین ها نسبت به بسیاری از بتالاکتامازهای باکتریها از پنی سیلین پایدارتر هستند و لذا معمولاً طیف فعالیت گسترده تری دارند . سفالوسپورین ها علیه آنتروکوکها و لیستریامنوسیتوژنها موثر نیستند . تولید انواع مختلفی با هسته مشترک( ۷- آمینوسفالوسپورانیک اسید )، ساخت سفالوسپورین های متعدد با ویژگی های متفاوت را میسر ساخته است . هسته سفالوسپورین ها، ۷ آمینوسفالوسپورانیک اسید شباهت زیادی به ۶ آمینوپنی سیلانیک اسید دارد . فعالیت ضد میکروبی ذاتی سفالوسپورین های طبیعی اندک است، ولی اتصال گروههای مختلف R۱ و R۲ داروهایی با اثرات درمانی خوب و اثرات سمی کم را بوجود آورده است . سفالوسپورین ها وزن مولکولی ۴۰۰ تا ۴۵۰ دارند آنها محلول در آب و در مقابل تغییرات PH و درجه حرارت نسبتاً پایدار هستند . ویژگیهای کلی هرچه از نسل اول به نسل چهارم پیش رویم گسترش طیف اثر بر ضد گرممنفی افزایش و بر گرممثبت ها کاهش مییابد. به طور مشخص سفالوسپورینهای نسل اول علیه استافیلوکوک اورئوس و گونه های استرپتوکوکوس خیلی فعال هستند، در حالی که فعالیت بر گرم منفی ها محدود شده به پروتئوس میرابیلیس، اشرشیاکولی و کلبسیلا پنومونیا که می توان جهت آسانی یادآوری مختصراً آنرا پنومونی PEK نامید. سفالوسپورین های نسل دوم دارای فعالیت کمتری بر باکتریهای گرم مثبت نسبت به سفالوسپورین نسل اول هستند اما، فعالیت بیشتری در برابر گرم منفیهایی مثل(هموفیلوس آنفلوآنزا و نایسریامننژییتیدیس) بعلاوهٔ ارگانیسمهای PEK هستند(HNPEK). در میان باکتری های گرم منفی، سفالوسپورین های نسل سوم گونه های سراشیا را نیز پوشش می دهند . بنابراین ارگانیسم های(HNPEKS) را در بر می گیرند. در پایان فعالیت سفالوسپورین های نسل چهارم گسترش پیدا کرده تا آن جاکه گونه های انتروباکتر و سیتروباکتر را در بر می گیرد (HEN-PECKS). سفتازیدیم و سفپیم تنها دو سفالوسپورینی هستند که فقط علیه سودمونا آئروژینوزا فعالیت می کنند. سفالوسپورین های نسل سوم و چهارم علیه بیشتر استافیلوکوک ها فعال هستند اما این فعالیت کمتر از سفالوسپورین های نسل اول است با این حال سفتازیدیم فعالیت ضد استافیلوکوک خیلی ضعیفی دارد. سفالوسپورینها به صورت خوراکی(PO) و تزریق وریدی (IV) در دسترس هستند. خواص دارویی سفالوسپورین ها در کل خانواده با استنثناهای کمی مشابه است . سفالوسپورین ها به خوبی در بیشتر بافت های بدن توزیع می شوند به جز CSF، پروستات و چشم. با این حال سفالوسپورین های نسل سوم و چهارم در صورت التهاب مننژ تجمع مناسبی در CSF دارند.اکثریت سفالوسپورین ها به جز سفتریاکسون از طریق ترشح فعال توبولی دفع کلیوی دارند. از آن جایی که سفتریاکسون دفع غیر کلیوی دارد، نیازمند تعدیل دوز در بیماران بانارسایی کلیوی نیست. دفع یک نیمه عمر برای سفالوسپورین ها(اکثراً) یک تا۲ ساعت است، به جز سفوتتان که ۳ ساعت است و سفکسیم که ۴ ساعت است و سفتریاکسون که ۸ ساعت است محدودیت تجویز داروی Cefazolinبرای عفونت های ناشی از جراحی با وجودیکه این دارو یکی از بهترین گزینه ها برای پیشگیری از عفونت های بعد از جراحی است، اما برای درمان مننژیت کاربردی ندارد چون وارد مغز نمی شود. بهترین آنتی بیوتیک ها برای درمان مننژیت خردسالان این دو آنتی بیوتیک( معمولا با همراهی وانکومایسین و آمپی سیلین) اولین گزینه برای درمان مننژیت از سن سه ماهگی به بالا می باشند. مزیت تجویز داروی Cefepimeاز نسل چهارم، نسبت به هم خانواده های سفالوسپورین خود از نسل سوم این سفالوسپورین نسل چهارم، علاوه بر بسیاری از مزایایی که سفالوسپورین های نسل سوم دارند، بر روی خانواده انتروباکتریاسه( عامل عفونت های روده ای، ادراری، تنفسی و …….) نیز موثر است. با عدم تجویز بی رویه آنتی بیوتیک های وسیع الطیف جدید،جلوی ایجاد مقاومت میکروبی را بگیریم. اندیکاسیون مصرف آنتی بیوتیک های Cefazolin, Cephalexin, Cephalothin امروزه مصرف این سفالوسپورین های نسل اول، به درمان آبسه های پوستی( بافت های نرم) و عفونت های ادراری محدود شده است. فرم خوراکی این آنتی بیوتیک ها را نباید برای عفونت های تهدید کننده سیستمیک تجویز کرد. عوارض جانبی سفالوسپورینها در کل سفالوسپورینها بسیار خوب تحمل می شوند. بیشترین و شایعترین تأثیرات مضر آنها واکنشهای افزایش حساسیت مثل راشهای پوستی، تب و آنمی همولیتیک است. واکنش متقاطع بین پنیسیلین و سفالوسپورین به میزان ۱۰-۵ درصد است. اگر چه بعضی از بیماران با سابقه آلرژی به پنی سیلین ممکن است سفالوسپورین را تحمل کنند، اما بیماران با سابقهٔ شوک آنافیلاکسی به پنیسیلین نباید سفالوسپورین را مصرف کنند. سفتریاکسون در صفرا تهنشین میشود و باعث ایجاد سنگهای کاذب صفرا در اثر رسوب دارو می گردد. این اتفاق (رسوب در صفرا) زمانی رخ می دهد که دارو با میزان(دوز) بالا مصرف گردد. سفتریاکسون و سفوتاکسیم دو داروی نسل سوم سفالوسپورینها برای درمان تجربی مننژیت باکتریایی مورد استفاده قرار می گیرند، زیرا موثرترین عامل بر ضد استرپتوکوک پنومونیه است. سفوتتان دارای گروه فنیل تیوتترازول است که مانع سنتز ویتامین K در خون می شود و در نتیجه پروترومبین خون کاهش یافته و ایجاد خونریزی میکند. علاوه بر این زمانی که با داروهای دارای الکل مصرف شوند واکنشهای شبیه دی سولفیرام ایجاد میکنند.
در صورت لزوم قرص ویتامین ب کمپلکس به فراوانی موجود است و نیازی به تزریق آنها نیست . آمپول نوروبیون حاوی مواد نگهدارنده متشکل از مواد سمی آلومینیم و جیوه میباشد و تزریق ان بسیار مضر است و تزریق وریدی ان هم خطرناک تر و میتواند بعلت ناخالصی ها باعث عوارض گردد
در تزریق عضلانی واکسنها در عضله دلتوئید بازو احتئاجی به آسپیره کردن نیست هرچند انجام آن ضرری ندارد در تزریق امپول در ناحیه باسن باید آسپیراسیون انجام شود و اگر خون وارد سرنگ شد باید سوزن را بیرون کشید و سر سوزن را عوض و دوباره تزریق کرد . هر چند احتمال وارد شدن سوزن به داخل رگ بسیار بعید است و معمولا آسپیره نکردن خطری ندارد