پرسیدم..... ، چطور ، بهتر زندگی کنم ؟ با كمی مكث جواب داد : گذشته ات را بدون هیچ تأسفی بپذیر ، با اعتماد ، زمان حالت را بگذران ، و بدون ترس برای آینده آماده شو . ایمان را نگهدار و ترس را به گوشه ای انداز . شک هایت را باور نکن ، وهیچگاه به باورهایت شک نکن . زندگی شگفت انگیز است ، در صورتیكه بدانی چطور زندگی کنی . پرسیدم ، آخر .... ، و او بدون اینكه متوجه سؤالم شود ، ادامه داد : مهم این نیست که قشنگ باشی ... ، قشنگ این است که مهم باشی ! حتی برای یک نفر . كوچك باش و عاشق ... كه عشق ، خود میداند آئین بزرگ كردنت را .. بگذارعشق خاصیت تو باشد ، نه رابطه خاص تو با کسی . موفقیت پیش رفتن است نه به نقطه ی پایان رسیدن دو چيز را از هم جدا كن: عشق و هوس چون اولي مقدس است و دومي شيطاني، اولي تو را به پاكي مي برد و دومي به پليدي. در دنيا فقط 3 نفر هستند كه بدون هيچ چشمداشت و منتي و فقط به خاطر خودت خواسته هايت را بر طرف ميكنند، پدر و مادرت و نفر سومي كه خودت پيدايش ميكني، مواظب باش كه از دستش ندهي و بدان كه تو هم براي او نفر سوم خواهي بود. چشم و زبان ، دو سلاح بزرگ در نزد تواند، چگونه از آنها استفاده ميكني؟ مانند تيري زهرآلود يا آفتابي جهانتاب، زندگي گير يا زندگي بخش؟ بدان كه قلبت كوچك است پس نميتواني تقسيمش كني، هرگاه خواستي آنرا ببخشي با تمام وجودت ببخش كه كوچكيش جبران شود. هيچگاه عشق را با محبت، دلسوزي، ترحم و دوست داشتن يكي ندان، همه اينها اجزاء كوچكتر عشق هستند نه خود عشق. هميشه با خدا درد دل كن نه با خلق خدا و فقط به او توكل كن، آنگاه مي بيني كه چگونه قبل از اينكه خودت دست به كار شوي ، كارها به خوبي پيش مي روند. از خدا خواستن عزت است، اگر برآورده شود رحمت است و اگر نشود حكمت است. از خلق خدا خواستن خفت است، اگر برآورده شود منت است اگر نشود ذلت است. پس هر چه مي خواهي از خدا بخواه و در نظر داشته باش كه براي او غير ممكن وجود ندارد و تمام غير ممكن ها فقط براي شماست
. تو نه دلت شکسته نه کسی گذاشته رفته لابد می گویی چه می گویی ؟ او که رفت دلِ مرا با خود برد می گویم: او که رفت اصلا نیامده بود او مسافری بود تنها... آمده بود تا نفسی تازه کند ماندنی نبود جانم ... می گویی پس آن همه نجواهایِ عاشقانه ؟ می گویم گوش هایِ تو انتظارِ چنین حرفهایی را می کشید تقصیری هم نداری... احساس گاهی آدم را به بی راهه می کشد اما گوش کن جانم ... آنکه می آید تا بماند اصلا دل شکستن بلد نیست اصلا پایِ رفتن ندارد آنکه می آید تنها نیست دنبالِ تنهایی می گردد خلوت می خواهد با کسی که می داند می فهمد بودنش را آنکه می آید صدایِ پاهایش تو را می رقصاند پس بلند شو... لبخندت را رویِ صورتت بنشان آب و جارو کن راهی را که قرار است با قدمهایتان عبور کنید و به خلوتتان برسید بلند شو و محکم به خودت بگو هیچکس دلی که قرار است عمری برایِ - او- یِ قصه عاشقی کند
هر چه قدر که می توانی #صبور باش ارام و صبور نه اینکه غصه ها را رج به رج ،ردیف به ردیف ،بچینی توی دلت و دم نزنی و غم باد بگیری و آنوقت بگویی که صبورم #صبور باش یعنی: آنقدر فیتیله چراغ توکلت را بالا بکشی که نور آرامش حضورش تمام دلت را روشن کند تمام دلت را به امید فردا که نه به امید همین لحظه به شیرینی همین آن روشن روشن کند بگذار گریه هایت که تمام شد آفتاب مهربانی اش بتابد به گوشه گوشه ی دل و جانت آرام بگیر که #خدا همیشه به موقع سر وقت از راه می رسد
تفاوت است میان دوست اجتماعی وکسی که عاشقانه دوستش دارید مرز را رعایت کنید....! نکندبرایش عاشقانه بنویسیداما ندانیدکه عاشقش هستید یا نه؟! نکندبا تردیدهایتان کنارنیامده باشید اما عاشقانه بنویسید! نکند ذهن بازتان را بهانه ودستاویزی قراردهید برای هرچه دلتان خواست ! نکنددل بشکنید،اخلاق راپاس ندارید ومهم تراز ان اعتمادعاشق را به معشوق سلب کنید! حرف ها کلمات جملات را پاک نگه دارید برای کسی که عاشقانه دوستتش دارید اما نه برای هر کس ...!!
مادامى که گیلاس با بند باریکش به درخت متصل است؛ همه عوامل در جهت رشدش در تلاشند. باد، باعث طراوتش میشود، آب، باعث رشدش میشود، و آفتاب، به او پختگی و کمال می‌بخشد. اما … به محض پاره شدن آن بند؛ و جدا شدن از درخت، آب، باعث گندیدگی؛ باد باعث پلاسیدگی؛ و آفتاب باعث پوسیدگی و از بین رفتن طراوتش میشود! بنده بودن یعنی همین، یعنی بند به خدا بودن، که اگر این بند پاره شد، دیگر همه عوامل در فساد ما مؤثر خواهند بود. پول، قدرت، شهرت و زیبایی، تا بند به خداییم برای رشد ما، مفید و بسیار هم خوب است. اما به محض جدا شدن بند بندگی، همه آن عوامل باعث تباهی و فساد ما میشود. اتصالتان با خدای بزرگ مستدام باد...
گناه آن كاري نيست كه انجام دهي بلكه بيشتر آن كاري است كه ناكرده مي گذاري و اين است كه در پايان روز ، هنگام غروب، قلب تو را به درد مي آورد آن كلمه لطيف و مهربان كه فراموش كردي بگويي و نامه اي كه ننگاشتي و آن دسته گلي كه مي توانستي بفرستي اينهاست كه شب هنگام چون شبح در پيش روي تو ظاهر مي شود آن سنگي كه مي توانستي از سر راه برادرت برداري و برنداشتي و نصيحت و راهنمائيي كه به علت شتاب بدان نيازمند عرضه نكردي، آن نوازش گرم و عشق آميز و آن صداي مهربان و دلاويز را كه در غوغاي هواهاي خوش از ياد بردي و اعمال كوچكي از لطف و محبت كه به سادگي به فراموشي سپردي و غنيمت نشمردي فرصت هاي خدمت را كه بر همه كس در زندگي پيش مي آيد نه، اين كرده هاي تو نيست بلكه ناكرده هاي توست كه در هنگام غروب دلت را به درد مي آورد...
ریشه های قالی را تا می کنیم.. تا سالم بماند ولی ریشه ی زندگی یکدیگر را.. با تبر نامهربانی قطع می کنیم و اسمش را می گذاریم برخورد منطقی! دل می شکنیم و اسمش می شود فهم و شعور چشمی را اشکبار می کنیم و اسمش را می گذاریم حق غافل از اینکه اگر در تمام این موارد فقط کمی صبوری کنیم دیگر مجبور نیستیم عذرخواهی کنیم ریشه ی زندگی انسانها را دریابیم و چون ریشه های قالی محترم بشماریم گاهی متفاوت باش بخشش را ازخورشید بیاموز محبت را بی محاسبه پخش کن مطمعن باش بهتر زندگی خواهی کرد...
عقاب داشت از گرسنگی می مرد و نفسهای آخرش را می کشید. کلاغ و کرکس هم مشغول خوردن لاشه ی گندیدۀ آهو بودند. جغد دانا و پیری هم بالای شاخۀ درختی به آنها خیره شده بود. کلاغ و کرکس رو به جغد کردند و گفتند این عقاب احمق را می بینی بخاطر غرور احمقانه اش دارد جان می دهد؟ اگه بیاید و با ما هم سفره شود نجات پیدا می کند حال و روزش را ببین آیا باز هم می گویی عقاب سلطان پرندگان است؟ جغد خطاب به آنان گفت: عقاب نه مثل کرکس لاشخور است و نه مثل کلاغ دزد، آنها عقابند، از گرسنگی خواهند مرد اما اصالتشان را هیچ وقت از دست نخواهند داد. از چشم عقاب چگونه زیستن مهم است نه چقدر زیستن.!! «زندگی ما انسانها هم باید مثل عقاب باشد، مهم نیست چقدر زنده ایم مهم این است به بهترین شکل انسانی زندگی کنیم ...»
واقعااا تا به کی؟!؟ قضاوت، غیبت، تهمت چرا نمیفهمیم این ها تاوان دارد... دل شکستن دارد .. چرا متوجه نیستیم این ها به ما مربوط نیست فلانی جراحی کرده... فلانی دزده.. فلانی زشته... فلانی تتو، پیرسینگ، پروتز داره فلانی خیانت کرده و ..... چرا کسی متوجه زندگی شخصی خودش نیس همه خدا شدند... همه قاضی شدند... همه گناهکارند جز خودمان.... ای کاش این را بدانیم در هر قبری فقط یک نفر دفن میشود... شب اول قبرش تنهاست پس فکر اعمال و افکار خودتان باشید... فقط کافیست پاهایتان را کمی از زندگی بقیه بیرون بکشید... باور کنید خودتان هم آروم میشوید ...
وقتی از اتفاق دیروز کسی بی خبریم نباید امروزش را کالبد شکافی کنیم وقتی از گذشته ی سخت پیش آمده ی کسی نمی دانیم نباید از حال بدش خورده بگیریم ... احوال گرفته ی امروز هر کسی حاصل شب های پربغض دیروزهاست تجمع اشک هایی ست که نگذاشته ایم بریزند و با لبخندی آوارگی چشم ها را پنهان کرده ایم اما آدم است آهن که نیست آخر یک روز یک جای این دل لامصب کم می آورد تکه ای از آن همه غم بیرون میزند . . ! قضاوت کردن آدم ها کار درستی نیست حرف زدن راجع به لحظه های زندگی کسی بزرگترین اشتباه است وقتی نمیدانیم کجای این زندگی زمین خورده اند که امروز سر زانوهایشان هنوز زخمی ست و دل بی رمقشان یکی درمیان می تپد ...قضاوت نکنید.بهتر زندگی خواهید کرد...
