چگونه باز کنم بال در هوای وصال که ریخت مرغ دلم پَر در آشیان فراق ... همیشه فکر می کنم جناب حافظ چگونه این کلمات را این چنین در کنار هم به نظم در می اورد ...
پشتِ هر سکوتم؛ "دوست داشتنیست" که نمیدانی...! نه جنسش را، نه رنگش را، فقط من میدانم و دلی که تا ابد برایِ توست...!