1. مهمان گرامی، جهت ارسال پست، دانلود و سایر امکانات ویژه کاربران عضو، ثبت نام کنید.
    بستن اطلاعیه

مباحث و مقالات مهم زیر مجموعه تاریخچه هوافضا

شروع موضوع توسط Mr Perfect ‏6/8/15 در انجمن مهندسی هوا فضا

  1. کاربر فوق حرفه ای

    تاریخ عضویت:
    ‏23/6/15
    ارسال ها:
    4,491
    تشکر شده:
    6,069
    امتیاز دستاورد:
    113
    جنسیت:
    مرد
    حرفه:
    Engineering Management
    یک افشاگری جنجالی درباره مخترع هواپیما
    نشریه Jane ادعا کرده که اولین هواپیما را گوستاو وایتهد به پرواز درآورده و این افتخار متعلق به برادران رایت نیست. این ادعا جنجال بزرگی را علیه موزه اسمیتسونیان (مدافع عنوان برادران رایت) به راه انداخته است.

    به گزارش خبرآنلاین، هنگامی که ویژهنامه صدمین سالگرد یک ژورنال مرجع هوانوردی به نام Jane’s All the World’s Aircraft افتخار اولین پرواز هواپیما را متعلق به کسی غیر از برادران رایت دانست، یکی از افتخارات تاریخ امریکا زیر سوال رفت.

    نام قهرمان جدید، گوستاو وایتهد (Gustave Whitehead) است؛ یک مخترع آلمانی که خیلیها بر این عقیدهاند که او اولین پروازش را دو سال قبل از نمایش برادران رایت در روز 17 دسامبر 1903 در کیتی هاوک انجام داده بود اما در حالی که یک کارشناس هوانوردی استرالیایی در پژوهشی جدید توانست سردبیران مجله جینز را قانع کند که زمان بازنگری در کتابهای تاریخ رسیده است، موزه ملی هوا فضای اسمیتسونیان در واشینگتن (که هواپیمای برادران رایت در آنجا قرار دارد) هنوز در مورد کار وایتهد به دیده تردید مینگرد و آن را بیشتر یک افسانه میداند تا واقعیت.


    دکتر تام کروچ موزهدار ارشد بخش هوانوردی موزه که در زمینه پروازهای برادران رایت نیز صاحبنظر است، فکر میکند که جینز «اغفال» شده است.

    با این وجود، تحولات اخیر سبب سربلندی حامیان قدیمی وایتهد شده است. خیلیها فکر میکنند که بدهی موزه اسمیتسونیان به میراث برادران رایت (که حتی به صورت قرارداد مکتوبی با وراثان این دو برادر نیز ثبت شده است) مانع از این میشود که موزه به واقعیت بی چون و چرای پیشگامی وایتهد در پرواز اذعان کند.منبع : تابناک

     
  2. کاربر فوق حرفه ای

    تاریخ عضویت:
    ‏23/6/15
    ارسال ها:
    4,491
    تشکر شده:
    6,069
    امتیاز دستاورد:
    113
    جنسیت:
    مرد
    حرفه:
    Engineering Management
    تلخ‌ترین رویدادهای فضایی
    اگر در تقویم خود نگاه کنید متوجه می‌شوید که به فاصله‌ی چند روز اما در چند سال متفاوت رویدادهای تلخی در زمینه پروازهای فضایی پیش آمده است. در این مقاله نگاهی به هر کدام از این رویدادهای تلخ می‌اندازیم:

    قرار بر این بود که روز ۲۱ فوریه ۱۹۶۷/ ۳ اسفند ۱۳۴۶ تبدیل به روزی خاطره‌انگیز در تاریخ پروازهای فضایی شود. پرواز آپولو ۱ نخستین مأموریت سرنشین‌دار از سری مأموریت‌های آپولو در این روز باید انجام می‌شد و فضاپیما باید با موفقیت در مدار ماه قرار می‌گرفت. البته این مأموریت خاطره‌انگیز شد اما خاطره‌ای تلخ و دردناک برجا گذاشت.
    تقریباً یک ماه پیش از پرواز، روز ۲۷ ژانویه/۸ بهمن، سه فضانورد: ویرجیل گریشام،‌ ادوارد وایت و راجر چافی،‌ وارد محفظه‌ی فضاپیما شدند تا آخرین آزمایش‌های مربوط به پرواز نهایی را طی کنند. در ابتدای ورود به فضاپیما، گریشام بوی تندی را استشمام کرد و به مرکز کنترل اطلاع داد. هرگز علت این بوی نامطبوع مشخص نشد و البته در تحقیقات بعدی انجام شده هم معلوم شد که این بو هیچ ارتباطی با مشکلات بعدی که پیش آمد نداشته است.
    پس از برطرف شدن بو، مشکلات دیگر یک به یک ظاهر شدند. در مرحله‌ی بعد، دریچه‌های فضاپیما بسته شد. این دریچه‌ها سه بخش اصلی داشتند: دریچه‌ی محرک داخلی که رو به کابین فضاپیما دارد، دریچه‌ی دوم که بخشی از سپر حرارتی فضاپیما محسوب می‌شود و آخرین دریچه که دریچه‌ی پوششی فضاپیما محسوب می‌شود. پس از بسته شدن کامل همه‌ی دریچه‌ها،‌ فضای داخل کابین پر از اکسیژن خالص با فشار بالا شد. اما فضانوردان متوجه شدند که اتصال اکسیژن به لباس‌هایشان دچار مشکل شده است که البته به نظر می‌رسید به علت حرکت بیش از اندازه‌ی آن‌ها باشد. علاوه بر این اتصال میکروفون گریشام دائماً قطع می‌شد به طوری که او به مرکز کنترل گفت :« ما چطور به ماه خواهیم رسید وقتی که نمی‌توانیم از میان سه ساختمان با شما صحبت کنیم؟».
    این آزمایش و رفع مشکلاتش بیش از ۵ ساعت طول کشید اما هنوز ۱۰ دقیقه‌ی حیاتی پایان کار باقی مانده بود و دقیقاً در همین ۱۰ دقیقه بود که صدای گریشام از داخل فضاپیما به گوش مرکز کنترل رسید :« کابین آتش گرفته است!». تنها ۱۷ ثانیه پس از شنیدن این جمله صدای فریادهای فضانوردان خاموش شد و اطاقک داخل فضاپیما با فشاری بیش از ۲۰۰ کیلوپاسکال منفجر شد.
    هنگامی که نیروی کمکی به فضاپیما رسید نزدیک به پنج دقیقه طول کشید تا دریچه‌ها با تلاش فراوان و احتیاط کاملاً باز شوند،‌ اما پس از باز شدن دریچه‌ها و اطاقکی که اکنون پر از دوده و دی‌اکسید کربن بود نیروی کمکی با سه فضانوردی روبه‌رو شدند که به طرز دردناکی کشته شده بودند. پس از این واقعه‌ی دردناک گروهی به رهبری نایب رئیس ناسا،‌ رابرت سیمنز Robert Seamans، به تحقیق درباره‌ی علت این آتش‌سوزی پرداختند. علت مرگ هر سه فضانورد، با این‌که سوختگی درجه‌ی ۳ داشتند و لباس‌های فضایی گریشام و وایت ذوب شده بود، ایست کامل قلب به علت قرار گرفتن در معرض گاز مونوکسیدکربن، فشار و گرمای بیش از اندازه گزارش شد. علت آتش‌سوزی هم قطع برق دستگاه‌های کنترل فضاپیما بود که این دستگاه‌ها را دچار تخلیه‌ی الکتریکی کرده بود. آتش‌سوزی از کف فضاپیما و پایین دستگاه‌های کنترل آغاز شده و به سرعت بقیه‌ی بخش‌ها را فراگرفته بود.
    این حادثه‌ی شوکه‌کننده اگرچه تمامی زحمت‌ها و تلاش‌های چندماهه‌ی گروه را برهدر داد و جان سه فضانورد را گرفت باعث شد تا ۶ مأموریت بعدی آپولو بدون سرنشین انجام شود و ناسا به فکر طراحی دوباره‌ی فضاپیماها بیافتد تا دیگر چنین اتفاقاتی روی ندهد.
     
  3. کاربر فوق حرفه ای

    تاریخ عضویت:
    ‏23/6/15
    ارسال ها:
    4,491
    تشکر شده:
    6,069
    امتیاز دستاورد:
    113
    جنسیت:
    مرد
    حرفه:
    Engineering Management
    رکوردهای فضایی: نخستین راه‌پیمایی فضایی
    در فیلم‌های علمی‌تخیلی از حرکت فضانوردان در فضا صحنه‌های جالبی می‌بینیم. همین صحنه‌ها، تجربه‌ی حضور و هیجان حرکت در خلاء رویای بسیاری از علاقه‌مندان به نجوم است. اما برای نخستین بار چه کسی چنین تجربه‌ای را از سر گذراند؟
    الکسی لئونوف Alexey Leonov، کسی است که برای نخستین بار طی مأموریتش راه‌پیمایی فضایی داشت.

    او جزء ۲۰ خلبان نیروی هوایی شوروی بود که برای برنامه‌های فضایی در سال ۱۹۶۰ انتخاب شده بود. ابتدا برنامه‌ریزی شده بود که در مأموریت وستوک ۱۱ راه‌پیمایی داشته باشد که این مأموریت لغو شد و این رویداد تاریخی با مأموریت وسخود ۲ Voskhod2 رخ داد. لئونوف ۱۲ دقیقه و ۹ ثانیه بیرون از فضاپیما بود و با طنابی ۵٫۵ متری به آن متصل بود. در انتهای راه‌پیمایی،‌ به طور ناگهانی لباس فضایی لئونوف باد کرد،‌آن‌قدر که دیگر نمی‌توانست به بخش قفل هوا airlock بازگردد و مجبور شد با احتیاط فراوان فشار لباس را کاهش دهد.

    جالب است بدانید که این لباس فضایی با نام Berkut به معنی «عقاب طلایی» فقط در همین مأموریت استفاده شد. این فضانورد برای انجام این مأموریت ۱۸ ماه تمرین بی‌وزنی داشت. لئونوف اکنون ۷۸ سال دارد و تنها بازمانده از فضانوردان مأموریت‌های وسخود است.
     
  4. کاربر فوق حرفه ای

    تاریخ عضویت:
    ‏23/6/15
    ارسال ها:
    4,491
    تشکر شده:
    6,069
    امتیاز دستاورد:
    113
    جنسیت:
    مرد
    حرفه:
    Engineering Management
    رکوردهای فضایی: نخستین انسان در فضا
    وستوک ۱ ، نخستین فضاپیما از مجموعه مأموریت‌های وستوک روسیه، مأموریت ویژه‌ای داشت که تا پیش از آن هرگز انجام نشده بود. این فضاپیما قرار بود رؤیای دیرین بشر را تحقق ببخشد و انسانی را به فراسوی مرزهای جوّ زمین ببرد.

    حدود نیم‌قرن پیش از پرواز وستوک ۱، برادران رایت به رؤیای پرواز انسان در آسمان دست یافته بودند. آن‌ها در آن هنگام نمی‌دانستند که تا رساندن بشر به مرزهای فضا فقط چند دهه باقی مانده است. همین چند دهه مصادف بود بزرگ‌ترین رویدادهای قرن بیستم، از جمله جنگ‌های جهانی اول و دوم و آغاز رقابت‌های تسلیحاتی، صنعتی و فضایی بین دو ابرقدرت آن دوران، آمریکا و روسیه.
    در چنین شرایطی بود که روسیه (در واقع اتحاد جماهیر شوروی) موفق شد گامی بزرگ در مسیر پیشرفت فناوری‌های فضایی بردارد و نخستین فضاپیمای سرنشین‌دار را راهی فضا کند.

    وستوک ۱ در تاریخ ۱۲ آوریل ۱۹۶۱ (۲۳ فروردین ۱۳۴۰) به فضا پرتاب شد و نخستین مسافر فضا، یوری گاگارین، را هم با خود به همراه برد. یوری گاگارین از خلبان کارکشته‌ی شوروی بود که برای پرواز به فضا نامزد شد و پس از گذراندن آزمون‌های متعدد و دشوار برای این سفر انتخاب شد.

    در آن زمان روس‌ها اطلاعاتی درباره‌ی آماده‌سازی فضانوردان آمریکایی برای نخستین پرواز کسب کرده بودند و گمان می‌کردند که آمریکا می‌خواهد نخستین فضانورد خود را در ۲۰ آوریل به فضا بفرستد. پس شوروی اگر می‌خواست در این نبرد پیروز باشد باید پیش از آن تاریخ انسانی را به فضا می‌فرستاد. این‌طور بود که مراحل تمرین و آماده‌سازی یوری گاگارین و چند نامزد دیگر فضانوردی با سرعت و به‌طور فشرده انجام شد. یوری گاگارین فقط ۴ روز پیش از پرواز به فضا متوجه شد که برای این مأموریت انتخاب شده است. با توجه به این‌که پیش از او کسی به فضا نرفته بود، هنوز آثار پزشکی و روانی قرار گرفتن در مداری به دور زمین و فراتر از جوّ ناشناخته بود و این موضوع باعث نگرانی‌ و اضطراب خود گاگارین و هیئت علمی این مأموریت شده بود.



    یوری گاگارین فقط ۴ روز پیش از پرواز به فضا متوجه شد که برای این مأموریت انتخاب شده است!

    سرانجام وستوک ۱ از زمین برخاست و یوری گاگارین پیام‌های خود را به‌‌طور رادیویی به زمین مخابره کرد، که در میان آن‌ها جمله‌ی «من زمین را می‌بینم، خیلی زیبا است» مشهور شد و به تاریخ پیوست.

    وستوک ۱ در مداری به دور زمین قرار گرفت و زمین را در مدت ۱۰۸ دقیقه یک بار دور زد. مأموریت آن هم همین بود. پس از یک بار دور زدن، به سوی زمین بازگشت تا مسافر خود را به سلامت به میهن بازگرداند. البته در راه بازگشت، اشکال‌هایی در سیستم ترمز موشک پدید آمد که باعث دلهره‌ی فراوان شد اما سرانجام به سلامت به زمین رسید. محل فرود از مکان پیش‌بینی شده بسیار فاصله داشت و در نتیجه نیروهای کمکی و مستقبل در آن‌جا حضور نداشتند. تنها کسانی که گاگارین را بلافاصله پس از فرود دیدند یک زن محلی و نوه‌ی ۶ ساله‌اش بودند که متعجب به او می‌نگریستند. گاگارین درباره‌ی این موضوع چنین شرح داده است: «آن‌ها وقتی من را با لباس و کلاه فضایی و چتر نجاتم دیدند، ترسیدند و عقب رفتند. من به آن‌ها گفتم نگران نباشید من هم مثل شما شهروند شوروی هستم، همین الان از فضا برگشتم و دنبال تلفن می‌گردم که به مسکو زنگ بزنم».سازمان ملل برای بزرگ‌داشت این موفقیت بزرگ انسان، روز ۱۲ آوریل (سالروز پرواز اسپوتنیک ۱) را «روز پرواز فضایی بشر» نام‌گذاری کرده است.
     
  5. کاربر فوق حرفه ای

    تاریخ عضویت:
    ‏23/6/15
    ارسال ها:
    4,491
    تشکر شده:
    6,069
    امتیاز دستاورد:
    113
    جنسیت:
    مرد
    حرفه:
    Engineering Management
    رکوردهای فضایی: پیرترین فضانورد؛ جان گلن
    نام جان هرشل گلن John Herschel Glenn احتمالاً برای شما هم آشنا است. اگر با تاریخ پروازهای فضایی انسان آشنا باشید می‌دانید که او نخستین آمریکایی بود که به مدار زمین رفت و پس از سه بار گردش در مدار به زمین بازگشت. اما شاید کم‌تر کسی بداند که گلن که اکنون ۹۱ سال دارد، در سال ۱۹۹۸/۱۳۷۷، در ۷۷ سالگی در مأموریت STS -95 شرکت کرد و نام خود را به عنوان پیرترین فضانوردی که تا به حال به فضا رفته است،‌ ثبت کرد.
    او پیش از آغاز به کار در ناسا خلبان هواپیماهای جنگی بود اما در سال ۱۹۵۹/۱۳۳۸ همین‌طور که کم‌کم رقابت بر سر پروازهای فضایی آغاز می‌شد همراه با شش نفر دیگر مأمور شد تا طی برنامه‌ای پروازهای آزمایشی فضاپیمای مرکوری را انجام دهد.

    این هفت نفر به گروه ۱ فضانوردان یا گروه ۷ مرکوری مشهور شدند و تنها کسانی بودند که با انواع فضاپیماهای ناسا: مرکوری، جمینی، آپولو و شاتل‌های فضایی پرواز داشتند. اعضای این گروه : جان گلن، آلن شپرد(نخستین آمریکایی در فضا)، گاس گیریسم، اسکات کارپنتر،‌والتر شیرا (او تنها کسی است که با هرسه فضاپیمای آپولو،‌مرکوری و جمینی به فضا رفته است)، گوردون کوپر ( او در مأموریتی شرکت کرد که برای نخستین بار ۸ روز طول کشید) و دک اسلیتون بودند. از این افراد فقط گلن و اسکات کارپنتر زنده‌اند.