گاهی بیان نادرست سخن می تواند همچون تیری که از چِله کمان رها می شود فردی را زخمی کند و یا ... ، شاید جای آن تیر خوب شود و در نهایت جای زخم باقی بماند ولی گاهی بعضی حرفا آنچنان سنگین هستند که زخم آن مدت ها باز میماند ، پس بیایید بکوشیم که هر آنچه که می خواهیم بگوییم را ابتدا در مدار عقلانی خود سنجیده و سبک و سنگین کرده و سپس بازگو کنیم ... از ره حرف بُوَد رنجش مردم صائب کَس ندیدیم که دشمن شود از خاموشی ...
اینی که میخوام بگم تعریف از خود نیست نعمتی ِ که خدا بهم داده و شاکرم بابتش :) اونم اینکه انقدر قابل اعتماد هستم برای اطرافیانم راحت برام میگن از خودشون و اتفاقات و احساساتشون .. البته ناگفته نماند گاهیم دردسرای خودشو داره اما باز بودنش بهتر از نبودنشه .. خدایا شکرت ^^