جاذبه نيرويي است كه هواپيماها را به طرف زمين مي كشد. بنابراين براي پرواز كردن، بال هواپيما بايد يك نيروي بالابرنده ايجاد كند كه قوي تر از جاذبه باشد. بالا رفتن هواپيما بر اثر فشار هوا بر رو و زير بال هواپيما ايجاد مي شود. همان طور كه يك هواپيما رو به جلو حركت مي كند، هوايي كه بالاي بال (بخش رويي بال كه منحني است) حركت مي كند بيشتر از هوايي است كه زير بال (بخش زيرين بال) حركت مي كند. همچنين اين هوا سريع تر حركت مي كند. اين موجب ايجاد فشار هوايي بر كف بال مي شود. سپس فشار قوي تر در زير بال، هواپيما را بلند مي كند. هواپيما براي بالا رفتن به حركت نياز دارد. موتور جت يا ملخ، موجب مي شود كه هواپيما رو به جلو حركت كند به طوري كه مي تواند برخيزد. براي اوج گرفتن و بالاتر رفتن، خلبان توان موتور را افزايش مي دهد. براي فرود آمدن يا پايين تر آمدن خلبان توان موتور را كاهش مي دهد. براي چرخيدن، خلبان هواپيما را هنگام دور زدن كج مي كند.
