مشاعره(ولی فقط با سروده های خودتان)

اخرین قصه ی شهرزاد در این قصر ِ سیاه
ماجراییست که پایان خوشش پاک شده

 

هر انکه رهرو و آزاده و خردمند است
به قید عشق تو دیوانه وار در بند است
هزار بارم اگر از نظر بیندازی
هنوز چشم امیدم به آن خداوند است

 

آپ : )
تو را می خواهم آنگونه که ماهی آب دریا را

فغان از یار و نالانم که کرده خون جگر من را

 

آهسته تر سنگم بزن ؛ شاید که روزی
این سنگها در جای شاهد لب گشایند ...

 

دل را به که بسپارم تا نشکندش آسان

این دل شده صد پاره از دست جفاکاران

 

جانم :)♡

نامردمان در هر لباسی هم درآیند
کردارشان باطل نماید ادعاشان

 

ندانی خالی‌ از مهر است این احجام تکراری
نفهمی دوستی، دشمن یا خود را چه پنداری

 

یار من گرچه به خودخواهی خود معروف است
گاه گاهی شده محض دل ما seen کند :دی



پساپساپست مدرن اصن : ))

 

دیدم آن سرو خرامان را چو گل خندان گذَشت
دست و پا گم کردم و نشناختم آن یار را

 

آمد آن روز که در هجر تو بیتاب بود
وصل شیرین آمد ولیکن کوتاه بود