برخی آدمها به یک دلیل از مسیر زندگی ما می‌گذرند تا به ما درس‌هایی بیاموزند؛ که اگر می‌ماندند هرگز یاد نمی‌گرفتیم…
تمــــام تــــردیـــد مـــن از آهنـــگ هــای نـا بلــد تـــوســــت کمـــی دوســـت داشتـــن را تمــــریـــن کـــن
تا حالا به برگه های کاغذی دفترتون توجه کردین! ظاهر آرومی داره و بیخطر بنظر میاد، اما وقتی به دستت کشیده میشه و دستتو میبره سوزشِ وحشتناکی داره... خیلی از آدم ها هم همینن... مثلِ برگه های کاغذی یک دفتر آروم و بیخطر بنظر میان... اما یجایی که انتظارشو نداری جوری بهت زخم میزنن که علاوه بر شوکه شدن، زخمش سوزش عمیقی توی قلبت ایجاد میکنه و سالیان سال فراموشت نمیشه... حواسمون به آروم های پرخطرِ زندگیمون باشه...!
تـــنها تویی تـــنها تـویی،در خــلوت تــنهاییم تـــنها تو می خـواهی مـرا، با ایـن همه رسواییم ای یــار بــی همتای مـن،ســرمایة سـودای من گــر بــی تـو مـانم وای من،وای از دل سوداییم گــرچــه درون آتــشم،بــا یـاد روی تو خوشم از غــم قــدح ها می کشم،وه زین قدح پیماییم
ته فنجان قهوه‌ام کف دستم یا پیشانی‌ام را ببین چیزی نمی‌بینی مثلا” خطی حرفی یا چیزی که بتوان تو را به من نسبت داد
زندگی ات را محدود به بودن و نبودن آدمها نکن.. روی پاهای خودت بایست تا تنهایی ات را بیهوده نیابی و هیچکس را بهترین, زندگی ات خطاب نکن ! یادت باشد آدمها ,بهترین, که خطاب شوند, خیالاتی میشوند !! هوا برشان میدارد و تورا به هر جهت که بخواهند میبرند زندگی ات را که مشروط به دیگران کنی جایی برای کشف خودت باقی نمی گذاری آدمها که مهم تلقی شوند تغییرت میدهند آنوقت تو میمانی و یک دوگانگی شخصیت ...
