در حال حاضر هر كسي مي تواند از طريق ايجاد صفحات www، به روش ديداري مهيج به تمام دنيا بگويد كه (من وارد وب شدم ). بدون شك يكي از مهمترين دلايل توليد صفحات وب، آسان آموز بودن پروتكل HTML مي باشد. HTML نيز تاريخچه جالبي دارد. داستان از آزمايشگاه فوق انرژي فيزيك دانشگاه Switzerland Geneva به نام CERN آغاز شد. مشكل ساده‌اي گريبانگير دانشمندان شده بود و آن تاخير زماني در انتشار مقالات تحقيقاتي و ساير اسناد بود. در اين دوره تاخير زماني محدود به محوطه ساختمان هسته اي CERN نبود. براي حل اين معضلات، Tim Berners-Lee كسي بود كه سيستمي را طراحي كرد تا براي دانشمندان امكان انتشار و تبادل مطالب پيچيده و مفيد را از طريق يك مجموعه ساده از پروتكل‌ها، بر روي اينترنت فراهم كند. (واژه استفاده شده براي تمام پيوستگي جهان پهناور، شبكه هاي TCP/IP بود) Tim Berners راه حلش را در دو قسمت تقسيم كرد: 1- HTTP ( Hyper Text Transfer Language ) به معني زبان انتقال ابر متن، كه مسير ساده اي را براي كاربران به منظور تقاضا كردن و دريافت فايل ها بر روي اينترنت فراهم كرده بود. 2- HTML ( Hyper Text Mark-up Language ) كه به معني زبان نشانه گذاري ابرمتن است. HTML بر خلاف HTTP كه تعريف كننده چگونگي ارسال يا دريافت اطلاعات است، نحوه نمايش مطالب بر روي پايانه دريافتي را بيان مي كند. HTML اوليه ساخته شده، به هيچ وجه براي استفاده از ظرفيتهاي نمايشي سيستم عامل هاي شيء گراي امروزي نظير يونيكس و ويندوز مايكروسافت مناسب نبود. همچنين براي ساخت پايگاه هاي تشكيل شده از شكل ها و انيميشن طراحي نشده بود. اينترنتِ تازه به دنيا آمده و بيشتر به عنوان كتابخانه اي از تفرجگاه هاي با حقيقت مجازي به نظر مي رسيد. به طوري كه، تعريف اوليه HTML شامل تعداد زيادي كنترل نمايش خروجي بود كه نوعا مورد نياز مقالات مجلات علمي واقع مي شد. آفتابگردان
