از دیرباز تا الان باز بسیاری از دانشمندان عمر مفید و غیرمفید خود را صرف این مسئله کرده اند که به راستی چه رازی میان میوه ها نفهته و این موجودات زنده چه خواصی برای آدمیزاد دارند. از دیرباز تا الان باز بسیاری از دانشمندان عمر مفید و غیرمفید خود را صرف این مسئله کرده اند که به راستی چه رازی میان میوه ها نفهته و این موجودات زنده چه خواصی برای آدمیزاد دارند. بله، میوه ها هم موجودات زنده هستند، مثلا همین خیاری که شما در دهان مبارک چپانده ای مثل اسب و الاغ و استر موجود زنده است با این تفاوت که بیچاره صدایش در نمی آید. در ادامه به بررسی خواص برخی از این موجودات بی زبان و پرخاصیت پرداخته ایم. باشد که پنجره ای سترگ رو به افق سلامت برای شما بگشاییم این هوا! *** انار: تشکیل شده از صد دانه یاقوت که توسط ماده ای یونولیت مانند و گس حفاظت می شوند. خاصیتش این است که اگر آن را با دانه هایش بخورید چند ساعت بعد... بگذریم. به قول شاعر: «اون انارو بخور» انگور: میوه ای ادبی- هنری. در جوانی غوره است و در پیری کشمش. بسیاری از دانشمندان معتقدند اگر انگور نبود هنرمند هم نبود و پیرو آن سانسور هم به وجود نمی آمد. این میوه خواص زیادی دارد که سبب می شود بین خطوط نرانید. شاعر درباره انگور می فرماید: «ساقیا نِی نِی نِی، نِی بده!» انبه: چیز خوب! میوه ای که انگار یک بچه با خمیر بازی آن را ساخته. هسته اش شبیه واگن های خط چهار متروی تهران امتداد می یابد و قیمش هم هکذا. انجیر: بسیاری از دانشمندان در کف این هستند که چرا بسیاری از میوه های خاصیت دار اولشان با الف و نون شروع می شود؟ به هرحال. این میوه هم میوه کهنی ست و از شیره اش برای درمان زگیل استفاده می کنند هر چند شیره اش هیچ زگیلی را درمان نمی کند! آلو: میوه جدولی. خاصیتش این ست که سامانه گوارشی شما را چنان به کار می اندازد که از خوردنش پشیمان شوید. هرچند ما که پرروتر از این حرفهاییم. بِه: پس از خوردن آلو شما را به تناول بِه دعوت می کنیم. میوه ای که می تواند به عنوان سرکوب کننده آلو سامانه گوارشی شما را حسابی محکم (!) کند. قورت دادن این میوه پس از کار در معدن سخت ترین کار دنیاست. بالنگ: اگر ما برای این میوه این اسم را انتخاب می کردیم قطعا توسط شورای بازبینی رد می شد و به جرم بی عفتی با ما برخورد می شد. خاصیت این میوه در مربایش نهفته. آنجا که شاعر می فرماد: «مربا بده بابا» توت: در انواع و اقسام مختلفی خودش را عرضه می کند. نوع سفید آن جزو توت های خاک بر سر قرار می گیرد که زیر پای مردم کنار خیابان له می شود و بعد همان مردم آن را در میوه فروشی کیلویی بیست سی تومان می خرند! نوع فرهنگی آن به نسبت سفیدش روزگار بهتری دارد. دارابی: میوه ای که بسیاری از ما فقط هنگام اسم فامیل بازی کردن از آن بهره برده ایم و اگر یک روز یک دارابی بگذارند جلوی مان و بپرسند این چه میوه ای ست هنگ می کنیم. زردآلو: میوه ای که حتی به هسته اش هم رحم نمی کنند. نوع آلو که زرد است! زالزالک: وقتی پدر رستم از زنش قهر کرد برای اینکه دل او را نرم کند رفت سراغ او و خودش را لوس کرد و گفت: «زالکم!... زالزالکم!... عسیسم!» و بعد زال نرم شد و نه ماه بعد هم رستم پا به عرصه گیتی نهاد. فکر کنم متوجه شده اید که خاصیت این میوه چیست! سیب: هر بدبختی ای می کشیم از همین میوه می کشیم. میوه ای که سبب رانده شدن انسان از بهشت شد. اصلا این میوه هیچ خاصیتی جز بدبخت کردن ما نداشته. سیب زمینی: میوه نیست اما از وقتی در جریان انتخابات وارد کارزار سیاسی مملکت شد حسابی یابو برش داشته که خیلی خفن است و مداد خودش را در هر فهرستی جا می دهد مثل همین فهرست میوه ها! پی خاصیتش که که به تن همه مان خورده حسابی! شلیل: شلیلم، ذلیلم، به من عاجز بی نوا کمک کنید. این میوه خوشمزه اش در دسترس نیست چون خوب هایش سوا گشته و صادر می شود. طالبی: از آدم ترین میوه هاست به صورتی که به عنوان فامیلی هم از آن بهره می برند. نوع فالوده اش حسابی جگر را خنک می کند. طالبی ها خیلی هم سلبریتی هستند! کیوی: از بدآهنگ ترین میوه هاست، به نحوی که می خواهید از فروشنده تقاضای کیوی کنید حساب سرخ و سفید می شوید. خاصیتش هم همین باز کردن روی آدم هاست! گرمک: ظاهرش شبیه طالبی ست. مزه اش هم همین طور. می گویند انیشتن قانون نسبیت را به کمک همین میوه کشف کرد. میوه ای که اشتباه نگرفتنش با طالبی فقط از آدم های خبره ساخته است. گلابی: این میوه هم مدتی ست توانسته خودش را به عنوان فامیلی میان آدم ها قرار دهد. اما با این حال فحش هم هست و برای همین این میوه بارها دچار دوشخصیتی بودن می شود. گیلاس: چیزی که ما هستیم، والا! موز: نوعی خیار زرد که مورب است. میوه ای که هسته اش را می خورند. خیار: نوعی موز که سبز است! خربزه: میوه ای که خوردنش سبب ایجاد حرکات موزون می شود و خاصیتش این است که بعد از تناولش حسابی خود را می لرزانید! هندوانه: میوه ای که هسته هایش حسابی آدم را عذاب می دهد و خاصیتش صبور کردن شماست. مثل خواندن همین متن
