یک ساعت که آفتاب بتابد خاطــره آن همه شبهای بــــارانی از یاد میرود این است حکایت آدم هــا فراموشـــــی
واژه هـــایم رنـــگ بــاران دارد وقتـــی از تـــو مــی نویســم،قلبــــم خیـــس دلتنـــگی اســــت… وچشمــــانم طـــوفــــانی؛ چـــه زود بــا هــم بــودنمـــان خـــاطــره شد وکـــاش خـــاطـــره هــامـــان بــی رنــگ نشــونـــد
باز باران میزند بر سنگفرش این خیابان باز تنهایی و یادت باز این حال پریشان دلم میخواد وقتی بارونه وقتی که قلبم از غصه داغونه کنارم باشی تا بهت بگم چه حالی داره قلب دیوونه وای از روزی که قلب من از تو دور بشه وای از روزی که قلب تو مغرور بشه آه باران آه باران سینه ام غم دارد امشب چهره ی معشوق را کم دارد امشب خانه ام تاریک و سرد سینه ام دریای درد امشب از بهر خدا بر من مبار _ راغب
حالِ خرابِ حضرتِ پاییز مالِ من شأنِ نزولِ سوره باران به نامِ تو تنها نه من به مهرِتو آذر به جان شدم دلتنگیِ دقایقِ آبان به نامِ تو..