شاعرانه ها مشاعره کاربران تاپ فروم

آمد بت میخانه تا خانه برد ما را

بنمود بهار نو تا تازه کند ما را

 

مـا ره بـه کـوی عـافـیـت دانـیـم و مـنـزلـگـاه انس

ای در تــکــاپــوی طـلـب گـم کـرده ره بـا مـا بــا

استاد شهريار

 

عجب از لطف تو ای گل که نشستی با خار
ظاهرا مصلحت وقت در آن می‌بینی

 

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

 

ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی
عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست؟

حافظ

 

تا نلغزی که ز خون راه پس و پیش‌ترست

آدمی دزد ز زردزد کنون بیشترست

 

• ترا که هر چه مراد است در جهان داری
  چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

 

یک شب از بهر خدا بی‌خور و بی‌خواب بزی
صد شب از بهر هوا نفس تو بی‌خواب و خورست