شاعرانه ها مشاعره کاربران تاپ فروم

من ازآن حسن روز افزون که یوسف داشت دانستم

که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

 

آنچه از دریا به دریا می رود
از همان جا کامد، آنجا می رود

 

در اين سراي بي كسي كسي به در نمي زند


به دشت پر ملال ما پرنده پر نمي زند

 

در سایه های اشک تو تصویر میشوم
با واژه های شعر تو تعبیر میشوم

 

مرده بودم زنده شدم گریه بودم خنده شدم

دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم

 

مرا صد بار از خود براني دوستت دارم
به زندان خيانت هم كشاني دوستت دارم
چه سود از مهر ورزيدن چه حاصل از وفا كردن
مرا لايق بداني يا نداني دوستت دارم

 

ماهم از آه دل سوختگان بی خبر است

مگر آئینه ی شوق و دل آگاهش نیست

 

ماهم از آه دل سوختگان بی خبر است

مگر آئینه ی شوق و دل آگاهش نیست

 

ترسم اي مرگ نيايي تو و من پير شوم
آنقدر زنده بمانم كه ز جان سير شوم

 

می توان از آب و از نان و از جان خود حتی گذشت
ممکن اما نیست مجنون بود و از لیلا گذشت